Ο Γεράκος και ο Ταξιδιώτης

Ενας Γεράκος καθόταν στο σταθμό ενός τρένου και περνούσε την ώρα του καπνίζοντας και χαζεύοντας τους περαστικούς.
Κάποια μέρα επειδή είχε ευγενικό και προσιτό βλέμμα τον πλησιάζει ένας ταξιδιώτης και τον ρωτά…
Πως είναι οι άνθρωποι στην πόλη σας γιατί είμαι καινούριος εδώ και θα ήθελα να ξέρω την νοοτροπία του τόπου αυτού ?

Ο Γεράκος τον κοίταξε και τον ρωτησε… Πως ήταν οι άνθρωποι απο εκεί που έφυγες ?

Ο Ταξιδιώτης του απαντά… Αφήστε τα. Ήταν ανταγωνιστικοί – σκληροί – άκαρδοι – υλιστές – δεν μπορούσα να εμπιστευτώ κανέναν.

Και εδώ έτσι είναι του απαντά ο Γεράκος

Ο Ταξιδιώτης έφυγε απογοητευμένος.

Ενας άλλος ταξιδιώτης είδε την σκηνή παρόλο που δεν άκουγε την συζήτηση και αισθάνθηκε και αυτός ότι μπορούσε να ρωτήσει τον Ηλικιωμένο αυτό κύριο.

Και αυτόν τον βασάνιζε το ίδιο ερώτημα …. Πως είναι οι άνθρωποι στην πόλη σας?

και αυτός πήρε την ίδια απάντηση … Πως ήταν οι άνθρωποι απο εκεί που έφυγες ?

Αυτός απάντησε: Αχ μην μου τα θυμίζετε… τι καλούς φίλους άφησα εκεί …. πόσο με αγαπούσαν… όλοι έκλαιγαν όταν αποχαιρετιόμασταν αλλά δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Επρεπε να φύγω για ένα διάστημα.

Μήν ανησυχείς παιδί μου του απαντάει ο Γεράκος… και εδώ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ….. και εδώ θα σε αγαπήσουν θα σε στηρίξουν και θα κλάψουν με σένα!!!!

Το ηθικό δίδαγμα; Στην ζωή βρίσκουμε αυτό στο οποίο επικεντρώνουμε το βλέμμα μας και ψάχνουμε να βρούμε. Αν ψάχνουμε για ελλατώματα για κακία για αντιπάλους Θα τος βρούμε… Αν ψάχνουμε για αγάπη , για το καλό στους γύρω μας όχι απλά θα το βρούμε αλλά και θα το γευθούμε. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα μας βρούν συμφορές αλλά και στις συμφορές θα έχουμε ζεστά πρόσωπα γύρω μας!!!

Παράδεισος (paolo coelio)

Ενας άνδρας, το άλογο και ο σκύλος του περπατούσαν σε ένα δάσος. Καθώς περνούσαν κάτω από ένα δένδρο έπεσε ένας κεραυνός και τους έκανε στάχτη! Ομως ο άνδρας δεν κατάλαβε ότι είχε εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο και συνέχισε την πορεία του με τα δύο του ζώα. Κάποιες φορές περνάει κάποιος χρόνος μέχρι να συνειδητοποιήσουν οι νεκροί την καινούργια κατάσταση. Ο δρόμος ήταν πολύ μακρύς και ανέβαιναν σε ένα λόφο. Ο ήλιος ήταν πολύ δυνατός και αυτοί ίδρωναν και διψούσαν. Σε μια στροφή του δρόμου είδαν μια πανέμορφη μαρμάρινη πύλη, που οδηγούσε σε μια πλατεία στρωμένη με πλάκες από χρυσάφι. Ο διαβάτης κατευθύνθηκε προς τον άνθρωπο που φύλαγε την είσοδο.
«Καλημέρα».

«Καλημέρα», απάντησε ο φύλακας.

«Πώς λέγεται αυτό το τόσο όμορφο μέρος;».

«Αυτός είναι ο παράδεισος».
«Τι καλά που φτάσαμε στον παράδεισο, γιατί διψάμε».

«Μπορείτε, κύριε, να μπείτε και να πιείτε όσο νερό θέλετε», είπε ο φύλακας και του έδειξε την πηγή.

«Το άλογο και ο σκύλος μου διψούν επίσης».

«Λυπάμαι πολύ», είπε ο φύλακας, «αλλά εδώ απαγορεύεται η είσοδος στα ζώα».

Ο άνδρας αρνήθηκε με μεγάλη δυσκολία, μια και διψούσε πολύ, αλλά δεν ήθελε να πιει μόνο αυτός. Ευχαρίστησε τον φύλακα και συνέχισε την πορεία του.
Αφού περπάτησαν για αρκετή ώρα στην ανηφοριά, εξαντλημένοι πλέον και οι τρεις έφτασαν σε ένα άλλο μέρος, η είσοδος του οποίου ξεχώριζε από μια παλιά πόρτα περικυκλωμένη από δέντρα. Στη σκιά ενός δέντρου καθόταν ένας άνδρας και είχε το κεφάλι του καλυμμένο με ένα καπέλο. Μάλλον κοιμόταν.
«Καλημέρα», είπε ο διαβάτης. Ο άνδρας έγνεψε ως απάντηση με το κεφάλι του.

«Διψάμε πολύ το άλογό μου, ο σκύλος μου κι εγώ».

«Υπάρχει πηγή ανάμεσα σε εκείνα τα βράχια», είπε ο άνδρας δείχνοντας το μέρος. Μπορείτε να πιείτε όσο νερό θέλετε.

Ο άνδρας, το άλογο και ο σκύλος του πήγαν στην πηγή και έσβησαν τη δίψα τους. Ο διαβάτης γύρισε πίσω να ευχαριστήσει τον άνδρα.
«Μπορείτε να ξανάρθετε όποτε θέλετε», του απάντησε εκείνος.

«Επί τη ευκαιρία, πώς ονομάζεται αυτό το μέρος;», ρώτησε ο άνδρας.

«Παράδεισος».

«Παράδεισος; Μα ο φύλακας της μαρμάρινης εισόδου μού είπε ότι εκείνο το μέρος ήταν ο παράδεισος».

«Εκείνο δεν ήταν ο παράδεισος, αλλά η κόλαση», απάντησε ο φύλακας.

Ο διαβάτης έμεινε σαστισμένος.

«Θα έπρεπε να τους απαγορεύσετε να χρησιμοποιούν το όνομά σας. Αυτή η λάθος πληροφορία μπορεί να προξενήσει μεγάλο μπέρδεμα», είπε ο διαβάτης.

«Σε καμία περίπτωση», αντέτεινε ο άνδρας, «στην πραγματικότητα μας κάνουν μεγάλη χάρη, διότι εκεί παραμένουν όλοι όσοι είναι ικανοί να εγκαταλείψουν τους καλύτερους φίλους τους!

Η Αλήθεια σου και ο Παράδεισος σου

Αν δεν την ανακαλύψεις εσύ ο ίδιος
δεν γίνεται ποτέ αλήθεια για σένα...
Αν δανειστείς την αλήθεια ενός άλλου,
μ'αυτό το δανεισμό δεν είναι πια αλήθεια...
Έχει γίνει ψέμα...


Το σκοτάδι δεν υπάρχει, είναι απλά η απουσία φωτός...


Να θυμάσαι πως, κάθε στιγμή, μπορείς να διαλεξεις να βρίσκεσαι στην αλήθεια σου ή στο ψέμα σου.



Να θυμάσαι πως, κάθε στιγμή, μπορείς να διαλεξεις να βρίσκεσαι στον παράδεισο ή στην κόλαση. Αν δεν εισαι συνειδητός, είσαι στην κόλαση. Η επιλογή ειναι δικη σου. Oταν εισαι συνειδητός, εισαι στον παραδεισο. Μεινε ξύπνιος, μείνε άγρυπνος, μείνε συνειδητός. Και παλι,απο σενα εξαρταται.


Η κολαση και ο παραδεισος ειναι μεσα σου. Κι οι δυο πυλες ειναι μεσα σου .Οταν φερεσαι ασυνειδητα να την η πυλη της κόλασης. Όταν εισαι αγρυπνος και συνειδητός, να τη η πυλη του παραδείσου. Το μυαλο ειναι η κόλαση - το μυαλο ειναι ο παράδεισος. Και το μυαλο εχει την ικανοτητα να γινει οποιοδηποτε απο τα δυο. Οι ανθρωποι ,ομως εξακολουθουν να πιστευουν πως τα παντα ειναι καπου αλλου,εξω απο τον εαυτο τους..
Ο παραδεισος και η κολαση δεν βρισκονται στο τελος της ζωής - βρίσκονται στο εδω και στο τωρα.
Η πύλη ανοίγει καθε στιγμή, μπορείς να περάσεις, απ'τον παραδεισο στην κολαση και απο την κολαση στον παραδεισο...