Αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα

Αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα

Ο καλύτερός μου φίλος μου έδωσε την καλύτερη συμβουλή
Μου είπε ότι η κάθε μέρα είναι ένα δώρο κι όχι ένα δικαίωμα δεδομένο
Αναποδογύρισε κάθε πέτρα, άσε πίσω τους φόβους σου
Και προσπάθησε να ακολουθήσεις τον πιο ασυνήθιστο δρόμο
Το πρώτο σου βήμα είναι και το μεγαλύτερο άλμα

Αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα και το αύριο δεν υπήρχε
Θα μπορούσες να πεις αντίο στο χθες;
Δε θα ζούσες κάθε στιγμή σα να 'ταν η τελευταία σου;
Δε θα άφηνες κάθε παλιά εικόνα στο παρελθόν;
Δε θα χάριζες κάθε σου δεκάρα, αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα;
Τι θα γινόταν, τι θα γινόταν, αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα;

Κάποιος τρόπος ζωής πρέπει να υπάρχει αντίθετα με το κατεστημένο
Ό,τι αξίζει το τίμημα, αξίζει πάντα και τη μάχη
Κάθε δευτερόλεπτο μετράει, καθώς δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία
Οπότε ζήσε σα να μη μπορούσες να ξαναζήσεις
Μην αφήνεις την ίδια σου τη ζωή σε ελεύθερη πτώση

Αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα και το αύριο δεν υπήρχε
Θα μπορούσες να πεις αντίο στο χθες;
Δε θα ζούσες κάθε στιγμή σα να 'ταν η τελευταία σου;
Δε θα άφηνες κάθε παλιά εικόνα στο παρελθόν;
Δε θα χάριζες κάθε σου δεκάρα;

Δε θα τηλεφωνούσες σε όλους αυτούς τους φίλους που δε βλέπεις ποτέ;
Δε θα αναπολούσες κάθε παλιά σου εμπειρία;
Δε θα συγχωρούσες τους εχθρούς σου;
Και δε θα έβρισκες επιτέλους αυτόν τον κάποιο που όλο ονειρεύεσαι;
Δε θα ορκιζόσουν με την ψυχή σου στο Θεό εκεί ψηλά
ότι επιτέλους θα ερωτευόσουν, αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα;

Αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα
δε θα άφηνες το στίγμα σου γιατρεύοντας μια ραγισμένη καρδιά;
Ξέρεις, δεν είναι ποτέ αργά να σημαδέψεις στ' αστέρια
Ανεξάρτητα του ποιος είσαι

Οπότε κάνε ό,τι χρειάζεται
γιατί δεν μπορείς να γυρίσεις καμιά στιγμή πίσω σ'αυτή τη ζωή
Μην αφήνεις τίποτα να σταθεί στο δρόμο σου
Γιατί ο χρόνος δεν είναι ποτέ με το μέρος σου

Αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα και το αύριο δεν υπήρχε
Θα μπορούσες να πεις αντίο στο χθες;
Δε θα ζούσες κάθε στιγμή σα να 'ταν η τελευταία σου;
Δε θα άφηνες κάθε παλιά εικόνα στο παρελθόν;
Δε θα χάριζες κάθε σου δεκάρα;

Δε θα τηλεφωνούσες σε όλους αυτούς τους φίλους που ποτέ δε βλέπεις;
Δε θα αναπολούσες κάθε παλιά σου εμπειρία;
Δε θα συγχωρούσες τους εχθρούς σου;
Και δε θα έβρισκες επιτέλους αυτόν τον κάποιο που όλο ονειρεύεσαι;
Δε θα ορκιζόσουν με την ψυχή σου στο Θεό εκεί ψηλά
ότι επιτέλους θα ερωτευόσουν, αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα;

Alan Watts - How to Attract Attention

Alan Watts - How to Attract Attention - Πώς να προσελκύσεις την προσοχή

Οι ελληνικοί υπότιτλοι ενεργοποιούνται αυτόματα. Αν δεν εμφανίζονται πατήστε στο εικονίδιο με το "γρανάζι" και επιλέξτε " Ελληνικά " . Αν παρακολουθείτε από tablet ή κινητό πατήστε στο εικονίδιο με τις τρεις τελίτσες και επιλέξτε τους.

Alan Watts - The Art of attracting Your Lover (ελληνικοί υπότιτλοι)

Alan Watts - The Art of attracting Your Lover - Η Τέχνη της προσέλκυσης τον εραστή σας

Οι ελληνικοί υπότιτλοι ενεργοποιούνται αυτόματα. Αν δεν εμφανίζονται πατήστε στο εικονίδιο με το "γρανάζι" και επιλέξτε " Ελληνικά " . Αν παρακολουθείτε από tablet ή κινητό πατήστε στο εικονίδιο με τις τρεις τελίτσες και επιλέξτε τους.

Η ενέργεια της αγάπης και η παρατήρηση

Μπορείς να πεις κάτι για τούτα τα λόγια του Βούδα: ΄΄Να αγαπάς τον εαυτό σου και να παρατηρείς -σήμερα, αύριο, πάντοτε΄΄;

Η αγάπη είναι τροφή για την ψυχή. Όπως ακριβώς είναι το φαγητό για το σώμα, έτσι είναι και η αγάπη για την ψυχή. Χωρίς φαγητό, το σώμα είναι αδύναμο, χωρίς αγάπη, η ψυχή είναι αδύναμη. Και καμιά πολιτεία, καμιά εκκλησία και κανένα επενδεδυμένο συμφέρον δεν θέλησε ποτέ να έχουν οι άνθρωποι δυνατή ψυχή, γιατί ο άνθρωπος που έχει πνευματική ενέργεια είναι επόμενο να είναι εξεγερμένος.

Krishnamurti: «Δεν αγαπιόμαστε γιατί δεν γνωρίζουμε πως…»

Τι είναι η αγάπη;

Η λέξη είναι τόσο πολύφορτωμένη και διεφθαρμένη που αποφεύγω να την χρησιμοποιώ.

Όλοι μιλάνε για αγάπη – καθε περιοδικό και εφημερίδα και κάθε ιεραπόστολος μιλούν συνεχώς για αγάπη.

Αγαπώ την πατρίδα μου, αγαπώ τον βασιλιά, αγαπώ κάποιο βιβλίο, αγαπώ το βουνό, αγαπώ την απόλαυση, αγαπώ την γυναικα μου, αγαπώ τον θεό.

Είναι η αγάπη μια ιδέα;

Εγωισμός (2)

Εγωισμός είναι η τάση να ευνοεί κανείς το προσωπικό συμφέρον του και να προάγει την δική του ευημερία έναντι των υπολοίπων. Καθώς ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, η φυσική αυτή τάση για αυτοσυντήρηση περιορίζεται από την ηθική, η οποία λαμβάνει υπόψιν της και εξισορροπεί το καλό του καθενός με το καλό του συνόλου ή του διπλανού του.

Ο εγωισμός που εκδηλώνεται ως η αγάπη του εαυτού σε μεγαλύτερο βαθμό από αυτόν που υποδεικνύουν οι συμβάσεις της ηθικής ονομάζεται φιλαυτία. Όταν τροφοδοτείται από την αυταρέσκεια, ο εγωισμός χρωματίζεται και από αλαζονεία.

Αγάπη, Συγχώρεση, Ευγνωμοσύνη, Εγωισμός, Εγώ, Εαυτός

Όταν η αγάπη δίνει την θέση της στον εγωισμό και στην απληστεία τότε παύει να υπάρχει κάθε είδους συναίσθημα.......Το βίντεο αυτό είναι η απόλυτη δικαίωση των παραπάνω!!!!!!

Αγαπη

''εκεί που εμφανίζεται η κυριαρχία η αγάπη χάνεται..η κατοχή δεν είναι ΑΓΑΠΗ'' 
~Osho~

Η αγάπη έχει παρερμηνευτεί ... κατάντησε να ναι μια εμπορική συναλλαγή και προϊόν οι καρδιές των ανθρώπων ή όντων που μοιάζουν μόνο εξωτερικά με ανθρώπους τελικά. 
~Ευγεκα~


Οταν συμπαθείς - αγαπάς - νοιάζεσαι για κάποιον βάζεις τα δικά του συναισθήματα μπροστά !!!
~Άγνωστος~

Μην ζητάς κάτι που δεν μπορείς να προσφερεις.

Το πιστεύουμε πολλοί αυτό, είναι μια ωραία πεποίθηση.

Μην ζητάς κάτι που δεν μπορείς να προσφέρεις.

Είναι μια ωραία πεποίθηση? Μας εξελίσσει αυτή η πεποίθηση η μας περιορίζει ?

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ... Ζήτα αυτό που μπορείς να προσφέρεις.
άρα έχουμε ως δεδομένο ότι υπάρχει μια συναλλαγή εδώ... ένα δίνω και παίρνω, εμπορευομαστε κάτι τι μπορούμε να εμπορευτουμε τότε?

Ας βάλουμε ένα διαχωρισμό εδώ υλικά και άυλα, πολύ μπερδεύουμε το ένα με το άλλο

Τρεις Κυριαρχίες , Τέσσερις Συμφωνιες

Ο λόγος μοιάζει με το σπόρο και ο ανθρώπινος νους είναι απίστευτα γόνιμος, μόνο για τους σπόρους εκείνους για τους οποίους έχει προετοιμαστεί. 

Επίγνωση, Μεταμόρφωση, Πρόθεση, Αγάπη.

Υπάρχει μια ωραία παραβολή που είχε πει ο Ιησούς στους μαθητές του, στην οποία συγκρίνει τα λόγια του με σπόρους, τους οποίους σκορπίζει παντού. 

Κάποιοι σπόροι προσγειώνονται σε πέτρα και δε φυτρώνουν ποτέ. 

Κάποιοι πέφτουν σε γη που είναι γόνιμη επιφανειακά, μα πετρώδεις από κάτω: οι σπόροι αυτοί γρήγορα ξεπετάγονται, αλλά το ίδιο γρήγορα  μαραίνονται. 

Έπειτα υπάρχουν σπόροι που πέφτουν σε πολύ εύφορο χώμα κι αυτοί μέλλουν να γίνουν γερά, μεγάλα δέντρα. Τι είδους δέντρα είναι, θα το φανερώσουν οι καρποί τους. 

Πηγή

Οι τέσσερις συμφωνίες - το εγχειρίδιο, Don Miguel Ruiz, σελ. 13 -19 

ΕΣΥ! ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ?

Όλοι βρίζουν την θάλασσαν, ενώ πταίει ο άνεμος.

Δημήτριος Καμπούρογλου, 1852-1942, Έλληνας γνωμικογράφος

ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ! 
ΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΡΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΦΟΒΟ, ΤΗ ΘΛΙΨΗ , ΤΟ ΘΥΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΝΟ. 
ΓΙΑΤΙ ΧΡΕΩΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ? 

ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ. ΧΡΕΩΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΑΘΗ. ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΑΥΤΟΥ ΔΕ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, 
ΟΠΟΤΕ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ....
ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ... 
ΕΤΣΙ ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ή κατα αλλους ΤΟ ΚΑΡΜΑ ΜΑΣ ΠΑΡΑΣΕΡΝΕΙ 
ΣΑΝ ΑΝΕΜΟΣ ΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΕΝΟ ...
Η ΔΡΑΣΗ (ΜΑΣ) γινεται ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ! ομως ΧΩΡΙΣ ΤΙΜΟΝΙ! και σχισμενα πανια !

ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΑΘΗ, (?)
ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑ, ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΦΟΒΟ, ΘΛΙΨΗ, ΘΥΜΟ ΚΑΙ ΠΟΝΟ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, (?)
ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΑΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΑΝΟΥΣΙΟ ΞΟΔΕΜΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ?

ΠΟΙΟΣ ΑΠΟΣΤΑΤΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, (?) 
ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, ΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ,
 ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ (?) 
Η Ο ΑΛΛΟΣ ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΟΤΙ ΗΤΑΝ εκει ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ? 

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ.

ΑΝ ΑΝΑΖΗΤΑΤΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΡΙΞΕΤΕ ΤΗΝ ΕΥΘΗΝΗ 
ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ ΚΑΙ ΑΣΧΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΣ, 
ΑΝ ΑΝΑΖΗΤΑΤΕ ΕΝΑ ΑΠΟΣΤΑΤΗ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ, 
ΑΠΛΑ ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ.

και πειτε στον εαυτο σας ΤΣΑ !

Μην ξεχνάς: 
ΝΑ με κρίνεις... : Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με θαυμάζεις..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με φθονείς..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με υποτιμάς..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με λατρεύεις..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με μισείς..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με βλέπεις... ΕΙΜΑΙ η σκιά σου που "πονάει" 
 μ'αγαπάς ,μ'αποδέχεσαι και μ'αφήνεις ελεύθερο να ΕΙΜΑΙ... 
ΕΙΜΑΣΤΕ πλέον ΕΝΑ !!!!

ΑΛΛΩΣΤΕ...

Δεν είμαστε υπεύθυνοι μόνο γι’ αυτό που κάνουμε αλλά και γι’ αυτό που δεν κάνουμε.

Μολιέρος, 1622-1673, Γάλλος θεατρικός συγγραφέας

Η ΥΠΕΥΘΥΝΌΤΗΤΑ ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Ελευθερία είναι η θέληση να είναι κανείς υπεύθυνος απέναντι στον εαυτό του.

Φρήντριχ Νίτσε, 1844-1900, Γερμανός φιλόσοφος

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ?

ΠΟΣΕΣ ΙΔΕΕΣ, ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ, ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΕΘΙΣΜΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΥΝ ? 

Ο άνθρωπος είναι απόλυτα ελεύθερος και γι’ αυτό είναι απόλυτα υπεύθυνος.

Jean-Paul Sartre, 1905-1980, Γάλλος φιλόσοφος

ΕΧΟΥΜΕ ΣΚΕΦΤΕΙ ΟΤΙ ΛΕΜΕ ΨΕΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ σχετικα  με τον Εαυτο μας ?

καλο ειναι να μην εμπλεκουμε τριτους σε αυτη την υποθεση ειναι αυστηρα προσωπικη !

Ν’ αγαπάς την ευθύνη

να λες εγώ, εγώ μονάχος μου

θα σώσω τον κόσμο.

Αν χαθεί, εγώ θα φταίω

Νίκος Καζαντζάκης, 1883-1957, Έλληνας συγγραφέας

Παρε στα χερια σου το 100% της ευθύνης της ζωης σου. 
Για οτιδηποτε αλλο, απλα 
Αποταυτισου , 
μη παιρνεις τιποτε προσωπικα, 
ζουμε μεσα σε ενα ονειρο.

«Όποιος αγαπάει δεν μπορεί να εξαρτάται... Αγάπη και ελευθερία είναι ένα και το αυτό...

Αυτή ήταν η πρώτη διδασκαλία, από τις πιο συνταρακτικές, που είχα λάβει από Εκείνον. «Ένας άνθρωπος εξαρτάται γιατί το επίπεδο της εσωτερικής του υπευθυνότητας είναι χαμηλό... το να απασχολείσαι είναι μόνο η αντανάκλαση μιας καταχθόνιας κατάστασης του Είναι». Η αποκάλυψη ότι η εξαρτώμενη εργασία ήταν η σύγχρονη συνέχεια της σκλαβιάς, είχε ταρακουνήσει για πάντα τα θεμέλια της δικής μου περιγραφής του κόσμου. Οι λέξεις Του είχαν βρει μια θέση στη συνείδησή μου, σχεδόν τη φυσική τους θέση, και είχαν αποθηκευτεί σαν ένα υλικό που δύσκολα μεταβάλλεται και είναι αδύνατο να αποβληθεί.
«Όποιος αγαπάει δεν μπορεί να εξαρτάται... Αγάπη και ελευθερία είναι ένα και το αυτό...
Κάποια μέρα θα συνειδητοποιήσεις ότι είσαι ο χειροτέχνης και όχι το χειροτέχνημα, ο ονειρευτής και όχι το όνειρο, ο δημιουργός και όχι το δημιούργημα... ότι όλα είναι στην υπηρεσία σου. Τότε δεν θα μπορείς πια να εξαρτάσαι!... The world is such because you are such and not vice versa».
Elio D’ Anna ‘’Η Σχολή των Θεών

Ότι προσφέρεις, γυρίζει σε σένα 3 φορές πιο δυνατό και όλοι λαμβάνουν ότι τους αξίζει.

Πρόσεχε τι σπέρνεις

Πρόσεχε, τι σπέρνεις στο τώρα. Αυτό θα καθορίσει τι θα θερίσεις αύριο. Οι σπόροι που σπέρνεις θα κάνουν τη ζωή χειρότερη ή καλύτερη, τη δική σου ζωή ή αυτών που θα έλθουν μετά.
Να είσαι βέβαιος ότι, κάποια μέρα, θα απολαύσεις τους καρπούς της εντιμότητας και της ακεραιότητας σου ή θα πληρώσεις για τις εγωιστικές επιλογές που έσπειρες σήμερα.

Φτάσε όπου μπορείς !

Η δύναμη μαζί σου, γύρω σου, μέσα σου. 

Μη διανοηθείς να την αποκτήσεις, ούτε καν να την τιθασεύσεις. Απλά μοιράσου την και κράτα αποστάσεις από τη σκοτεινή πλευρά της. 
Με τη δύναμη της θέλησης ο άνθρωπος αλλάζει τον εαυτό του.
Με τη δύναμη της αγάπης αλλάζει τους άλλους. 
Με τη δύναμη της σκέψης αλλάζει τον κόσμο.

Ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ φόβος ποὺ μᾶς ἑνώνει μὲ τοὺς ἄλλους
Ὅταν ὑπόταξαν τὶς μέρες μας καὶ τὶς κρεμάσανε σὰ δάκρυα
Ὅταν μαζί τους πεθάνανε σὲ μίαν οἰκτρὴ παραμόρφωση
Τὰ τελευταῖα μας σχήματα τῶν παιδικῶν αἰσθημάτων
Καὶ τί κρατᾷ τάχα τὸ χέρι ποὺ οἱ ἄνθρωποι δίνουν;
Ξέρει νὰ σφίγγει γερὰ ἐκεῖ ποὺ ὁ λογισμός μας ξεγελᾷ
Τὴν ὥρα ποὺ ὁ χρόνος σταμάτησε καὶ ἡ μνήμη ξεριζώθηκε
Σὰ μίαν ἐκζήτηση παράλογη πέρα ἀπὸ κάθε νόημα;
(κι αὐτοὶ γυρίζουν πίσω μιὰ μέρα χωρὶς στὸ μυαλὸ μία ρυτίδα
βρίσκουνε τὶς γυναῖκες τους καὶ τὰ παιδιά τους μεγάλωσαν
πηγαίνουνε στὰ μικρομάγαζα καὶ στὰ καφενεῖα τῆς συνοικίας
διαβάζουνε κάθε πρωὶ τὴν ἐποποιία τῆς καθημερινότητας.)
Πεθαίνουμε τάχα γιὰ τοὺς ἄλλους ἢ γιατὶ ἔτσι νικοῦμε τὴ ζωὴ
Ἢ γιατὶ ἔτσι φτύνουμε ἕνα-ἕνα τὰ τιποτένια ὁμοιώματα
Καὶ μία στιγμὴ στὸ στεγνωμένο νοῦ τους περνᾷ μίαν ἡλιαχτίδα
Κάτι σὰ μιὰ θαμπὴ ἀνάμνηση μιᾶς ζωικῆς προϊστορίας.
Φτάνουμε μέρες ποὺ δὲν ἔχεις πιὰ τί νὰ λογαριάσεις
Συμβάντα ἐρωτικὰ καὶ χρηματιστηριακὲς ἐπιχειρήσεις
Δὲ βρίσκεις καθρέφτες νὰ φωνάξεις τ᾿ ὄνομά σου
Ἁπλὲς προθέσεις ζωῆς διασφαλίζουν μίαν ἐπικαιρότητα
Ἀνία, πόθοι, ὄνειρα, συναλλαγές, ἐξαπατήσεις
Κι ἂν σκέφτομαι εἶναι γιατὶ ἡ συνήθεια εἶναι πιὸ προσιτὴ ἀπὸ τὴν τύψη.

Μα ποιός θά ’ρθει να κρατήσει την ορμή μιας μπόρας που πέφτει;

Ποιός θα μετρήσει μια μια τις σταγόνες πριν σβήσουν στο χώμα;
Πριν γίνουν ένα με τη λάσπη σαν τις φωνές των ποιητών
Επαίτες μιας άλλης ζωής της Στιγμής λιποτάχτες
Ζητούνε μια νύχτα απρόσιτη τα σάπια τους όνειρα.

Γιατί η σιωπή μας είναι ο δισταγμός για τη ζωή και το θάνατο.


Aναγνωστάκης

Η Μαγική Κουζίνα της Αγάπης Don Miguel Ruiz

ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΟΤΙ ΕΧΕΤΕ ΜΙΑ ΜΑΓΙΚΗ κουζίνα στο σπίτι σας. Σε αυτή, μπορείτε να έχετε οποιοδήποτε φαγητό θέλετε από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου σε οποιαδήποτε ποσότητα. Δεν ανησυχείτε ποτέ για το τι θα φάτε` ό,τι επιθυμείτε μπορείτε να το έχετε στο τραπέζι σας. Είστε εξαιρετικά γενναιόδωρος με το φαγητό σας` το προσφέρετε στους άλλους χωρίς όρους, χωρίς ανταλλάγματα. Όποιος και να έρθει στο σπίτι σας, του προσφέρετε φαγητό απλώς και μόνο για τη χαρά, του να το μοιραστείτε μαζί του, και το σπίτι σας είναι πάντοτε γεμάτο ανθρώπους που έρχονται να δοκιμάσουν το φαγητό από τη μαγική σας κουζίνα.

Έπειτα, μια μέρα κάποιος χτυπάει την πόρτα σας, και είναι ένα άτομο που κρατάει μια πίτσα. Ανοίγετε την πόρτα, σας κοιτάζει και λέει: «Βλέπεις αυτή την πίτσα; Θα σου τη δώσω, αν με αφήσεις να πάρω τον έλεγχο της ζωής σου, αν κάνεις ότι σου ζητήσω. Δεν πρόκειται να πεινάσεις ποτέ, γιατί μπορώ να σου φέρνω πίτσα κάθε μέρα. Πρέπει απλώς να είσαι καλός μαζί μου».

Μπορείτε να φανταστείτε την αντίδρασή σας; Μπορείτε να έχετε την ίδια πίτσα στην κουζίνα σας - και ακόμα καλύτερη. Και όμως, αυτό το άτομο έρχεται και σας προσφέρει φαγητό, αν απλώς κάνετε ό,τι σας ζητήσει.

Θα γελάσετε και θα πείτε: «Όχι, ευχαριστώ! Δεν έχω ανάγκη το φαγητό σου, έχω αρκετό. Μπορείς να έρθεις στο σπίτι μου και να φας ό,τι θέλεις, και δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα. Μην πιστέψεις πως θα κάνω ό,τι μου ζητήσεις. Κανένας δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το φαγητό για να με χειραγωγήσει».

Τώρα φανταστείτε ακριβώς το αντίθετο. Έχουν περάσει αρκετές εβδομάδες από την τελευταία φορά που φάγατε κάτι. Πεθαίνετε της πείνας και δεν έχετε χρήματα για να αγοράσετε φαγητό. Τότε έρχεται το άτομο με την πίτσα και σας λέει: «Υπάρχει φαγητό εδώ. Θα γίνει δικό σου, αν κάνεις ό,τι σου ζητήσω». Μπορείτε να μυρίσετε το φαγητό και πεινάτε πολύ. Αποφασίζετε να το πάρετε και να κάνετε ό,τι σας ζητήσει αυτό το άτομο. Τρώτε λίγο και σας λέει: «Αν θέλεις περισσότερο, μπορείς να το έχεις, αλλά θα συνεχίσεις να κάνεις ό,τι σου ζητάω».

Βλέποντας Με τα Μάτια της Αγάπης Don Miguel Ruiz

ΑΝ ΚΟΙΤΑΞΕΤΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΑΣ, ΘΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΤΕ εκατομμύρια ζωντανά όντα που εξαρτώνται από σας. Κάθε κύτταρο του σώματός σας είναι ένα τέτοιο ζωντανό ον. Είστε υπεύθυνοι για όλα αυτά τα όντα. Για όλα αυτά τα ζωντανά όντα που είναι τα κύτταρά σας, είστε Θεός. Μπορείτε να τους προσφέρετε αυτά που χρειάζονται` μπορείτε να τα αγαπάτε ή να τους φέρεστε με άσχημο τρόπο.

Τα κύτταρα στο σώμα σας σάς είναι απολύτως πιστά, εργάζονται για εσάς με αρμονία. Θα μπορούσαμε να πούμε ακόμα και ότι προσεύχονται σε εσάς. Είστε ο Θεός τους. Αυτό είναι απολύτως αληθινό. Τι θα κάνετε, λοιπόν, τώρα που έχετε αυτή τη γνώση;

Θυμηθείτε: ολόκληρο το δάσος βρισκόταν σε απόλυτη αρμονία με την Αρτέμιδα. Με την πτώση της, η Άρτεμις έχασε το σεβασμό της για ολόκληρο το δάσος. Όταν ανέκτησε την επίγνωση της, πήγε από λουλούδι σε λουλούδι για να τους πει: «Λυπάμαι. Τώρα, θα σας φροντίσω ξανά». Και η σχέση ανάμεσα στην Αρτέμιδα και το δάσος έγινε και πάλι μια σχέση αγάπης.

Ολόκληρο το δάσος είναι το σώμα σας και αν παραδεχτείτε αυτή την αλήθεια, θα πείτε στο σώμα σας: «Λυπάμαι. Τώρα, θα σε φροντίσω ξανά». Η σχέση ανάμεσα σε εσάς και το σώμα σας, ανάμεσα σε εσάς και σε όλα αυτά τα ζωντανά κύτταρα που εξαρτώνται από εσάς, μπορεί να γίνει η πιο όμορφη σχέση. Το σώμα σας και όλα αυτά τα ζωντανά κύτταρα είναι τέλεια στο δικό τους μισό της σχέσης, όπως ακριβώς ο σκύλος είναι τέλειος στο δικό του. Το άλλο μισό είναι ο νους σας. Το σώμα σας φροντίζει το δικό του μισό της σχέσης, αλλά ο νους είναι αυτός που κακοποιεί, κακομεταχειρίζεται και φέρεται άσχημα στο σώμα.

Το Μονοπάτι της Αγάπης, Το Μονοπάτι του Φόβου Don Miguel Ruiz

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ παρά ένα όνειρο. Ζούμε σε μια φαντασίωση, όπου όλα όσα πιστεύουμε για τον εαυτό μας είναι αληθινά μόνο για μας.

Η αλήθεια μας δεν είναι αλήθεια για κανέναν άλλο, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών η των γονιών μας. Ας αναλογιστούμε απλώς τι πιστεύουμε εμείς για τον εαυτό μας και τι πιστεύει η μητέρα μας για εμάς.  

Μπορεί να ισχυρίζεται ότι μας ξέρει πολύ καλά, αλλά δεν έχει ιδέα ποιοι είμαστε πράγματι, και αυτό το γνωρίζουμε. Μπορεί να πιστεύουμε ότι ξέρουμε πολύ καλά τη μητέρα μας, αλλά δεν έχουμε ιδέα ποια είναι πραγματικά.  

Στον νου της έχει όλες αυτές τις φαντασιώσεις πού δεν μοιράστηκε ποτέ με κανέναν άλλο. Δεν έχουμε ιδέα τι έχει στον νου της.

Προσπαθεί ο άνθρωπος να γίνει ένα με τους άλλους ανθρώπους κι αποτυγχάνει διαρκώς.

Προσπαθεί ο άνθρωπος να γίνει ένα με τους άλλους ανθρώπους κι αποτυγχάνει διαρκώς. Ας πάρουμε την αγάπη: οι άνθρωποι θέλουμε να αγαπηθούμε. Θέλουμε όμως να αγαπηθούμε από συγκεκριμένους ανθρώπους, και με συγκεκριμένο τρόπο.
Ένα λουλούδι ανθίζει δίχως να ενδιαφέρεται αν είμαστε εκεί για να το κοιτάξουμε, η δική μας όμως δίψα για αγάπη δεν λειτουργεί έτσι. Αυτή όμως η ανάγκη μας για αγάπη είναι ο καθοριστικός παράγοντας που τελικά εμποδίζει την αγάπη να έρθει στη ζωή μας: όταν είμαστε τόσο απασχολημένοι με την ανάγκη μας να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε, η αγάπη δεν χωρά. Η ανάγκη έχει πάρει τη θέση της.
Δεν μπορούμε να γίνουμε ένα με έναν άνθρωπο, τον οποίο έχουμε στο μυαλό μας πλημμυρήσει με τους φόβους, τις ελπίδες, τις προσδοκίες μας.
Το ίδιο συμβαίνει και με την άλλη μας μεγάλη ανάγκη, την ανάγκη για ασφάλεια. Ο νους μας απαιτεί ασφάλεια για να μπορέσει να δουλέψει. Την αναζητά στα χρήματα, σε μια ιδέα ή στους άλλους ανθρώπους. Αν δεν έχει αυτά τα πράγματα, η αντίδραση του είναι ο φόβος. Μια και τα πράγματα στα οποία βασιζόμαστε μας απογοητεύουν, ο φόβος γίνεται μόνιμος σύντροφός μας.
Πολύ συχνά, προκειμένου να βρούμε ασφάλεια και αγάπη, στρεφόμαστε στην πνευματική αναζήτηση ή στη θρησκεία. Τόσο η λέξη θρησκεία όσο και η λέξη γιόγκα σημαίνουν ενώνω, συνδέω. Αυτό που επιχειρούν είναι να συνδέσουν το λογικό με το πνευματικό (την αγάπη, την συμπόνια) και το σωματικό.
Αυτή η αντιμετώπιση, όμως υπονοεί πρώτα απ’ όλα πως αυτά τα τρία είναι ξεχωριστά και πως πρέπει να ασκήσουμε κάποιου είδους έλεγχο για να τα φέρουμε μαζί. Και η διάσπαση συνεχίζεται: υπάρχουμε εμείς που ελέγχουμε κι αυτό που πρέπει να ελέγξουμε. Αν, όμως, η απάντηση δεν βρίσκεται εκεί, τότε που βρίσκεται; Ας σταθούμε ξανά στην άκρη του φουσκωμένου ποταμού.
Η λύση είναι να σταματήσουμε να προσπαθούμε. Όσο αγωνιζόμαστε να μην είμαστε μόνοι ή όσο προσπαθούμε να αγαπηθούμε, τόσο απομακρύνεται από μας η πιθανότητα της ευτυχίας: όσο προσπαθούμε δεν μπορούμε απλά να είμαστε – η μόνη κατάσταση στην οποία η αγάπη είναι δυνατή.
Ταυτόχρονα, όσο αγωνιζόμαστε να βρούμε ασφάλεια, τόσο βάζουμε στη ζωή μας τη σύγχυση, και η σύγχυση προκαλεί το φόβο που καταστρέφει τη δυνατότητά μας να νιώσουμε ασφαλείς.
Αντίστοιχα με την ευχαρίστηση: όταν παρεμβαίνει η σκέψη, η ευχαρίστηση παύει να είναι αγνή, γιατί αμέσως επιθυμούμε να την επαναλάβουμε.
Ο άνθρωπος για να γίνει ευτυχισμένος πρέπει να αφεθεί σε αυτά τα τρία συναισθήματα – την αγάπη, την ασφάλεια και την ευχαρίστηση – χωρίς να προσπαθεί να τα προσελκύσει και χωρίς να φοβάται ποτέ ότι θα τα χάσει.
Τζίντου Κρισναμούρτι

Η αξοδευτη αγαπη...

  Αν στέρηση είναι να μην έχεις μεν αυτό που επιθυμείς, ανικανοποίητο είναι να έχεις μεν αυτό που επιθυμείς, αλλά να μη σου προσφέρει τη γεύση που περιμένεις να σου προσφέρει.

 Η απόκτησή του να αποδεικνύεται απογοητευτική. Ο άνθρωπος σήμερα μαραίνεται μέσα στην εποχή του ανικανοποίητου. Και αν, όταν στερείσαι, μπορείς να ονειρεύεσαι και να προσδοκάς, μέσα στην ανικανοποίητη καθημερινότητα και τις απανωτές απογοητεύσεις - όχι από αυτά που δεν έχεις, αλλά από αυτά που έχεις - δεν ξέρεις πια τι ακριβώς να επιθυμήσεις.

   Από παντού ακούς χείλη πικρά να συμπεραίνουν πως δεν υπάρχει συναίσθημα, δεν υπάρχει φιλία, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, αξίες, φιλότιμο. Οι άνθρωποι παραπονιούνται πως δεν τους αγαπούν. Είναι εξάρτηση να περιμένεις από τους άλλους να σου χαρίσουν την αγάπη. Η αγάπη όντως είναι η μεγάλη πλήρωση της ύπαρξης, αλλά μόνο όταν πρόκειται για αγάπη που δίνεις. Όσο κι αν αγπιέσαι, το ανικανοποίητο θα επιμένει ζοφώδες στην καρδιά, αν αυτή η καρδιά δεν μπορεί ν' αγαπήσει. Γεμίζουμε μονάχα απ' την αγάπη που δίνουμε, από την πίστη που ασκούμε, απ' όσα δικά μας χαρίζουμε. Ακόμη και η ψυχή δια της απώλειάς της κερδίζεται.

   Είναι μοίρα ή ελεύθερη επιλογή η ικανότητά μας στο συναίσθημα; Πρέπει να είναι ελεύθερη επιλογή, γι' αυτό και η καρδιά είναι διαρκώς θυμωμένη με το μίζερο εαυτό της που την στενεύει. Κι αν είναι δύσκολο να βρίσκουμε αγάπες, είναι πολύ πιο δύσκολο να αγαπάμε. Προϋποθέτει μεταστροφή της εγωϊστικά εκπαιδευμένης προσωπικότητάς μα ςκάτι τέτοιο. Όσο την αρνούμαστε τη μεταμόρφωση, η επιδημία της ανίας και της κατάθλιψης εξαπλώνεται, σαν φαντάσμα στοιχειώνει τη ζωή μας.

   Λέγεται πως "μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη..."

... η ενέργεια σου δημιουργεί αυτό στο οποίο εστιάζεις ...

... η ενέργεια σου δημιουργεί αυτό στο οποίο εστιάζεις ...

... μη ζητάς χρήματα ενώ νιώθεις φτωχός ...
... ζήτα χρήματα και νιώσε ευγνωμοσύνη !

... μη ζητάς υγεία ενώ νιώθεις άρρωστος ...
... ζήτα υγεία και νιώσε υγιής !

... μη ζητάς σύντροφο ενώ νιώθεις μόνος ...
... ζήτα έναν σύντροφο και νιώσε πλήρης !

... αυτό που νιώθεις είναι αυτό που θα πάρεις !

Προμηθέας
---
Η Ζωή είναι ωραία! 

Είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε. 
Γινόμαστε αυτό που πιστεύουμε. 
Η ζωή μας είναι αυτό που οραματιζόμαστε. 
Η ζωή μας είναι αυτό που αποφασίζουμε. 
Μπορούμε να αλλάξουμε την ζωή μας αλλάζοντας τις σκέψεις μας. 
Είμαστε θύματα μονάχα των σκέψεων μας.

Πρόσεχε τις σκέψεις σου: γίνονται λέξεις.
Πρόσεχε τις λέξεις σου: γίνονται έργα.
Πρόσεχε τα έργα σου: γίνονται συνήθειες.
Πρόσεχε τις συνήθειες σου: γίνονται χαρακτήρας.
Πρόσεχε το χαρακτήρα σου: γίνεται πεπρωμένο...

Ότι προσφέρεις, γυρίζει σε σένα 3 φορές πιο δυνατό και όλοι λαμβάνουν ότι τους αξίζει.

Τα πάντα στο σύμπαν συνδέονται με τη σκέψη

Το δίδαγμα μιας πεταλούδας

Χόρχε Μπουκάι "Ο δρόμος της συνάντησης"

" Ένας πανάρχαιος μύθος των ινδιάνων Σιου, λέει πως ήρθαν κάποτε στη σκηνή του γέρου 
μάγου της φυλής, πιασμένοι χέρι χέρι, ο Άγριος Ταύρος, ο πιο γενναίος και τιμημένος νέος πολεμιστής, και το Ψηλό Σύννεφο, η κόρη του αρχηγού, μια από τις ωραιότερες γυναίκες της φυλής.
"Αγαπιόμαστε" αρχίζει ο νέος.
"Και θα παντρευτούμε" λέει εκείνη.
"Και αγαπιόμαστε τόσο που φοβόμαστε..."
"Θα θέλαμε κάποιο μαγικό, ένα χαϊμαλί, ένα φυλαχτό..."
"Κάτι που θα μας εγγυάται ότι θα είμαστε για πάντα μαζί."
"Που θα μας εξασφαλίσει ότι θα είμαστε ο ένας στο πλευρό του άλλου, ώσπου να συναντήσουμε τον Μανιτού, την ημέρα του θανάτου".
"Σε παρακαλούμε" ικετεύουν, "πες μας τί μπορούμε να κάνουμε..."
Ο μάγος τους κοιτάζει και συγκινείται που τους βλέπει τόσο νέους, τόσο ερωτευμένους, να λαχταρούν τόσο μια του λέξη.
"Υπάρχει κάτι ..." λέει τελικά ο σοφός μάγος μετά από αρκετή ώρα. "Αλλά δεν ξέρω... είναι ένα έργο πολύ δύσκολο και απαιτεί θυσίες."
"Δεν μας πειράζει" λένε και οι δύο.
"Ό,τι και να' ναι" επιβεβαιώνει ο Άγριος Ταύρος.
"Ωραία" λέει ο μάγος. "Ψηλό Σύννεφο, βλέπεις το βουνό που είναι βόρεια από το χωριό μας ; Πρέπει να το ανέβεις μόνη σου, χωρίς τίποτα άλλο εκτός από ένα δίχτυ και τα χέρια σου, και να κυνηγήσεις το πιο όμορφο και δυνατό γεράκι του βουνού. Αν το πιάσεις, πρέπει να το φέρεις εδώ ζωντανό την τρίτη μέρα μετά την πανσέληνο. Κατάλαβες;"
Η νεαρή κοπέλα συγκατανεύει σιωπηλά.
"Κι εσύ Άγριε Ταύρε" συνεχίζει ο μάγος, "πρέπει να ανέβεις το βουνό του κεραυνού, κι όταν φτάσεις στην κορυφή, τον πιο άγριο απ' όλους τους αετούς, και με τα χέρια σου μόνο κι ένα δίχτυ να τον πιάσεις χωρίς να τον τραυματίσεις και να τον φέρεις μπροστά μου, ζωντανό, την ίδια μέρα που θα έρθει και το Ψηλό Σύννεφο.... Πηγαίνετε τώρα."
Οι δυο νέοι κοιτάζονται με τρυφερότητα, κι ύστερα από ένα φευγαλέο χαμόγελο φεύγουν για να εκπληρώσουν την αποστολή που τους ανατέθηκε. Εκείνη πάει προς το βορρά, εκείνος προς το νότο...
Την καθορισμένη ημέρα, μπροστά στη σκηνή του μάγου, περιμένουν οι δυο νέοι, ο καθένας με μια πάνινη τσάντα, που περιέχει το πουλί που του ζητήθηκε.
Ο μάγος τους λέει να βγάλουν τα πουλιά από τις τσάντες με μεγάλη προσοχή. Οι νέοι κάνουν αυτό που τους λέει, και παρουσιάζουν στο γέρο για να τα εγκρίνει τα πουλιά που έπιασαν Είναι πανέμορφα, χωρίς αμφιβολία, τα καλύτερα του είδους τους.
"Πετούσαν ψηλά;" ρωτάει ο μάγος.
"Ναι, βέβαια. Κι εμείς, όπως μας ζητήσατε.... Και τώρα;" ρωτάει ο νέος. "Θα τα σκοτώσουμε και θα πιούμε την τιμή από το αίμα τους;"
"Όχι" λέει ο γέρος.
"Να τα μαγειρέψουμε και να φάμε τη γενναιότητα από το κρέας τους;" προτείνει η νεαρή.
"Όχι" ξαναλέει ο γέρος. "Κάντε ότι σας λέω. Πάρτε τα πουλιά και δέστε τα μεταξύ τους από τα πόδια μ' αυτές τις δερμάτινες λωρίδες... Αφού τα δέσετε, αφήστε τα να φύγουν, να πετάξουν ελεύθερα."
Ο πολεμιστής και η νεαρή κοπέλα κάνουν ό,τι ακριβώς τους έχει πει ο μάγος, και στο τέλος ελευθερώνουν τα πουλιά.
Ο αετός και το γεράκι προσπαθούν να πετάξουν, αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να στριφογυρίζουν και να ξαναπέφτουν κάτω. Σε λίγα λεπτά, εκνευρισμένα που δεν καταφέρνουν να πετάξουν, τα πουλιά επιτίθενται με τσιμπήματα το ένα εναντίον του άλλου, μέχρι που πληγώνονται.
"Αυτό είναι το μαγικό. Μην ξεχάσετε ποτέ αυτό που είδατε σήμερα. Τώρα, είστε κι εσείς ένας αετός κι ένα γεράκι. Αν δεθείτε ο ένας με τον άλλον, ακόμα κι αν το κάνετε από αγάπη, όχι μόνο θα σέρνεστε στη ζωή σας, αλλά επιπλέον, αργά ή γρήγορα, θα αρχίσετε να πληγώνετε ο ένας τον άλλον. Αν θέλετε η αγάπη σας να κρατήσει για πάντα, να πετάτε μαζί, αλλά ποτέ δεμένοι."