ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΟΤΙ ΕΧΕΤΕ ΜΙΑ ΜΑΓΙΚΗ κουζίνα στο σπίτι σας. Σε αυτή, μπορείτε να έχετε οποιοδήποτε φαγητό θέλετε από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου σε οποιαδήποτε ποσότητα. Δεν ανησυχείτε ποτέ για το τι θα φάτε` ό,τι επιθυμείτε μπορείτε να το έχετε στο τραπέζι σας. Είστε εξαιρετικά γενναιόδωρος με το φαγητό σας` το προσφέρετε στους άλλους χωρίς όρους, χωρίς ανταλλάγματα. Όποιος και να έρθει στο σπίτι σας, του προσφέρετε φαγητό απλώς και μόνο για τη χαρά, του να το μοιραστείτε μαζί του, και το σπίτι σας είναι πάντοτε γεμάτο ανθρώπους που έρχονται να δοκιμάσουν το φαγητό από τη μαγική σας κουζίνα.
Έπειτα, μια μέρα κάποιος χτυπάει την πόρτα σας, και είναι ένα άτομο που κρατάει μια πίτσα. Ανοίγετε την πόρτα, σας κοιτάζει και λέει: «Βλέπεις αυτή την πίτσα; Θα σου τη δώσω, αν με αφήσεις να πάρω τον έλεγχο της ζωής σου, αν κάνεις ότι σου ζητήσω. Δεν πρόκειται να πεινάσεις ποτέ, γιατί μπορώ να σου φέρνω πίτσα κάθε μέρα. Πρέπει απλώς να είσαι καλός μαζί μου».
Μπορείτε να φανταστείτε την αντίδρασή σας; Μπορείτε να έχετε την ίδια πίτσα στην κουζίνα σας - και ακόμα καλύτερη. Και όμως, αυτό το άτομο έρχεται και σας προσφέρει φαγητό, αν απλώς κάνετε ό,τι σας ζητήσει.
Θα γελάσετε και θα πείτε: «Όχι, ευχαριστώ! Δεν έχω ανάγκη το φαγητό σου, έχω αρκετό. Μπορείς να έρθεις στο σπίτι μου και να φας ό,τι θέλεις, και δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα. Μην πιστέψεις πως θα κάνω ό,τι μου ζητήσεις. Κανένας δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το φαγητό για να με χειραγωγήσει».
Τώρα φανταστείτε ακριβώς το αντίθετο. Έχουν περάσει αρκετές εβδομάδες από την τελευταία φορά που φάγατε κάτι. Πεθαίνετε της πείνας και δεν έχετε χρήματα για να αγοράσετε φαγητό. Τότε έρχεται το άτομο με την πίτσα και σας λέει: «Υπάρχει φαγητό εδώ. Θα γίνει δικό σου, αν κάνεις ό,τι σου ζητήσω». Μπορείτε να μυρίσετε το φαγητό και πεινάτε πολύ. Αποφασίζετε να το πάρετε και να κάνετε ό,τι σας ζητήσει αυτό το άτομο. Τρώτε λίγο και σας λέει: «Αν θέλεις περισσότερο, μπορείς να το έχεις, αλλά θα συνεχίσεις να κάνεις ό,τι σου ζητάω».
Σήμερα έχετε φαγητό, αλλά αύριο ίσως να μην έχετε, οπότε συμφωνείτε να κάνετε τα πάντα γι αυτό. Μπορείτε να γίνετε σκλάβος εξαιτίας του, επειδή έχετε ανάγκη από φαγητό, επειδή δεν το έχετε. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, αρχίζετε να έχετε αμφιβολίες. Σκέφτεστε: «Τι θα κάνω χωρίς την πίτσα μου; Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτήν. Τι θα κάνω, αν ο σύντροφος μου αποφασίσει να δώσει σε κάποιον άλλο την πίτσα μου - τη δική μου πίτσα;»
Τώρα φανταστείτε άτι αντί για φαγητά μιλάμε για αγάπη. Διαθέτετε άφθονη αγάπη στην καρδιά σας, όχι μόνο για τον εαυτό σας, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο. Αγαπάτε τόσο πολύ που δεν χρειάζεστε την αγάπη κανενός άλλου. Μοιράζεστε την αγάπη σας χωρίς όρους` δεν σας αρέσουν τα αν. Είστε εκατομμυριούχος στην αγάπη και κάποιος χτυπάει την πόρτα σας και λέει: «Υπάρχει αγάπη εδώ για σένα. Μπορείς να την έχεις, αν κάνεις ό,τι σου ζητάω».
Όταν είστε γεμάτοι αγάπη, ποια θα είναι η αντίδραση σας;
Θα γελάσετε και θα πείτε: «Σ' ευχαριστώ, αλλά δεν έχω ανάγκη την αγάπη σου.
Έχω την ίδια εδώ στην καρδιά μου, ακόμα μεγαλύτερη και καλύτερη, και τη μοιράζομαι χωρίς όρους».
Τι θα συμβεί, όμως, αν διψάτε για αγάπη, αν δεν έχετε καθόλου στην καρδιά σας και έρθει κάποιος και σας πει: «Θέλεις λίγη αγάπη; Μπορείς να την έχεις, αν κάνεις ό,τι σου ζητήσω». Αν διψάτε και πάρετε μια γεύση της, θα κάνετε ό,τι μπορείτε γι αυτήν. Μπορεί να έχετε τόσο μεγάλη ανάγκη από αγάπη που να δώσετε όλη σας την ψυχή για λίγη προσοχή.
Η καρδιά σας μοιάζει με εκείνη τη μαγική κουζίνα.
Αν ανοίξετε την καρδιά σας, θα διαπιστώσετε ότι έχετε ήδη όλη την αγάπη που χρειάζεστε. Δεν είναι ανάγκη να τριγυρίζετε τον κόσμο, ζητιανεύοντας: «Σας παρακαλώ, ας με αγαπήσει κάποιος. Είμαι τόσο μόνος, δεν είμαι αρκετά καλός για να αγαπηθώ. Χρειάζομαι κάποιον να με αγαπήσει, για να αποδείξω ότι μου αξίζει να αγαπηθώ».
Έχουμε την αγάπη ακριβώς μέσα στην καρδιά μας, αλλά δεν τη βλέπουμε.
Μπορείτε να αντιληφθείτε το δράμα που βιώνουν οι άνθρωποι όταν πιστεύουν ότι δεν έχουν αγάπη; Διψούν για αγάπη και όταν πάρουν μια γεύση της από κάποιον άλλο, τους δημιουργείται μια μεγάλη ανάγκη. Εξαρτώνται από αυτήν και αποκτούν εμμονές.
Τότε, έρχεται το μεγάλο δράμα: «Τι θα κάνω αν με αφήσει;» «Πώς θα ζήσω χωρίς αυτήν;» Δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς τον προμηθευτή, αυτόν που τους παρέχει την καθημερινή δόση τους. Και γι' αυτά τα ψίχουλα αγάπης, επειδή διψούν τόσο πολύ, επιτρέπουν σε άλλους ανθρώπους να πάρουν τον έλεγχο της ζωής τους. Αφήνουν τους άλλους να τους λένε τι να κάνουν, τι να μην κάνουν, πώς να ντύνονται, πώς να μην ντύνονται, πώς να συμπεριφέρονται, πώς να μη συμπεριφέρονται, τι να πιστεύουν, τι να μην πιστεύουν.
«Σ' αγαπώ, αν συμπεριφέρεσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο. Σ' αγαπώ, αν με αφήσεις να ελέγχω τη ζωή σου. Σ' αγαπώ, μόνο αν είσαι καλός μαζί μου. Διαφορετικά, ξέχνα το».
Το πρόβλημα με τους ανθρώπους είναι ότι δεν γνωρίζουν πως έχουν μια μαγική κουζίνα στην καρδιά τους. Όλος αυτός ο πόνος προέρχεται από το γεγονός ότι πριν από καιρό κλειδώσαμε την καρδιά μας και δεν αισθανόμαστε πλέον την αγάπη που υπάρχει εκεί. Κάποια στιγμή στη ζωή μας φοβηθήκαμε την αγάπη, γιατί πιστέψαμε ότι δεν είναι δίκαιη.
Η αγάπη πονάει. Προσπαθήσαμε να είμαστε αρκετά καλοί για κάποιον άλλο, να γίνουμε αποδεκτοί από κάποιον άλλο και αποτύχαμε. Έχουμε ήδη στο παρελθόν μας δύο ή τρεις εραστές και μερικές ραγισμένες καρδιές. Το να αγαπήσουμε ξανά μοιάζει υπερβολικά ριψοκίνδυνο.
Φυσικά, κρίνουμε τόσο σκληρά τον εαυτό μας που δεν είναι δυνατόν να τον αγαπάμε. Και αν δεν αγαπάμε τον εαυτό μας, πώς μπορούμε ακόμα και να προσποιηθούμε ότι μοιραζόμαστε την αγάπη με κάποιον άλλο;
Όταν μπαίνουμε σε μια σχέση, γινόμαστε εγωιστές γιατί έχουμε μεγάλη ανάγκη. Τα πάντα αφορούν εμάς. Είμαστε τόσο εγωιστές που θέλουμε το άτομο με το οποίο μοιραζόμαστε τη ζωή μας να έχει εξίσου μεγάλη ανάγκη. Θέλουμε «κάποιον να με χρειάζεται», για να δικαιολογήσουμε την ύπαρξή μας, για να νιώσουμε ότι έχουμε έναν λόγο να είμαστε ζωντανοί. Νομίζουμε ότι αναζητάμε την αγάπη, αλλά στην πραγματικότητα αναζητάμε «κάποιον να με χρειάζεται», κάποιον που μπορούμε να ελέγχουμε και να χειραγωγούμε.
Στις ανθρώπινες σχέσεις διεξάγεται ένας πόλεμος για την απόκτηση ελέγχου, επειδή εξοικειωθήκαμε για να ανταγωνιζόμαστε για τον έλεγχο της προσοχής. Αυτό που ονομάζουμε αγάπη -κάποιος να με χρειάζεται, κάποιος να νοιάζεται για μένα- δεν είναι αγάπη` είναι εγωισμός. Πώς μπορεί να λειτουργήσει; Ο εγωισμός δεν λειτουργεί, γιατί δεν υπάρχει αγάπη. Και οι δύο άνθρωποι διψούν για αγάπη. Κατά τη διάρκεια της ερωτικής πράξης, παίρνουν μια μικρή γεύση και εθίζονται, γιατί διψούν για αγάπη. Όμως, όλες οι κρίσεις είναι εκεί. Όλος ο φόβος. Όλες οι επικρίσεις. Όλο το δράμα.
Τότε, αρχίζουμε να αναζητάμε συμβουλές σχετικά με την αγάπη και το σεξ.
Έχουν γραφτεί τόσα πολλά βιβλία σχετικά με το θέμα και σχεδόν όλα θα μπορούσαν να έχουν τίτλο: Πώς να Γίνετε Σεξουαλικά Εγωιστές. Έχουν καλή πρόθεση, αλλά πού είναι η αγάπη; Δεν σας μαθαίνουν να αγαπάτε` δεν υπάρχει τίποτα να μάθετε σχετικά με την αγάπη. Ό,τι χρειαζόμαστε υπάρχει ήδη στα γονίδιά μας, στη φύση μας. Δεν χρειάζεται να μάθουμε τίποτα, εκτός από τα όσα επινοούμε σε αυτόν τον κόσμο των ψευδαισθήσεων. Αναζητάμε την αγάπη έξω από τον εαυτό μας, ενώ βρίσκεται γύρω μας. Η αγάπη βρίσκεται παντού, αλλά δεν τη βλέπουμε. Το συναισθηματικό μας σώμα δεν είναι πλέον συντονισμένο στη συχνότητά της.
Φοβόμαστε τόσο να αγαπήσουμε, γιατί δεν είναι ασφαλές. Ο φόβος της απόρριψης μας τρομάζει. Πρέπει να προσποιηθούμε ότι είμαστε κάτι διαφορετικό- προσπαθούμε να γίνουμε αποδεκτοί από τον σύντροφό μας, όταν εμείς οι ίδιοι δεν αποδεχόμαστε τον εαυτό μας. Όμως, το πρόβλημα δεν είναι ότι ο σύντροφός μας μάς απορρίπτει. Το πρόβλημα είναι ότι εμείς απορρίπτουμε τον εαυτό μας, γιατί δεν είμαστε αρκετά καλοί, γιατί αυτό πιστεύουμε.
Το κύριο πρόβλημα είναι η αυτοαπόρριψη. Δεν θα είστε ποτέ αρκετά καλοί για τον εαυτό σας, όταν η ιδέα της τελειότητας είναι εντελώς εσφαλμένη. Πρόκειται για μια εσφαλμένη έννοια- δεν είναι καν αληθινή. Εσείς, όμως, την πιστεύετε. Εφόσον δεν είστε τέλειοι, απορρίπτετε τον εαυτό σας, και ο βαθμός αυτοαπόρριψης εξαρτάται από την δύναμη με την οποία οι ενήλικες παραβίασαν την ακεραιότητά σας ως ύπαρξης.
Μετά την εξοικείωση, δεν έχει πια σημασία αν είστε αρκετά καλοί για κάποιον. Δεν είστε πλέον αρκετά καλοί για τον εαυτό σας, γιατί ο μεγάλος Κριτής βρίσκεται πάντα εκεί, υπενθυμίζοντάς σας ότι δεν είστε τέλειοι. Όπως προανέφερα, δεν θα μπορέσετε ποτέ να συγχωρέσετε τον εαυτό σας που δεν είναι αυτό που θέλετε, και εκεί εντοπίζεται το πραγματικό πρόβλημα. Αν μπορέσετε να το αλλάξετε αυτό, θα έχετε αναλάβει το δικό σας μισό της σχέσης. Το άλλο μισό δεν είναι δικό σας πρόβλημα.
Αν πείτε σε κάποιον ότι τον αγαπάτε και το άτομο αυτό σας πει «Εγώ, όμως, δεν σ' αγαπώ», είναι αυτός λόγος για να υποφέρετε; Το ότι κάποιος σας απορρίπτει δεν σημαίνει ότι θα πρέπει και εσείς να απορρίψετε τον εαυτό σας. Αν ένα άτομο δεν σας αγαπάει, κάποιο άλλο θα σας αγαπήσει. Πάντα υπάρχει κάποιος άλλος. Και είναι καλύτερα να είστε με κάποιον που θέλει να είναι μαζί σας παρά με κάποιον που πρέπει να είναι μαζί σας.
Πρέπει να επικεντρωθείτε στην πιο όμορφη σχέση που μπορείτε να έχετε: στη σχέση με τον εαυτό σας. Δεν είστε εγωιστές` αγαπάτε τον εαυτό σας. Δεν είναι το ίδιο πράγμα. Είστε εγωιστές με τον εαυτό σας, γιατί δεν έχετε αγάπη. Πρέπει να αγαπήσετε τον εαυτό σας και η αγάπη ολοένα και θα αυξάνεται. Τότε, όταν θα μπείτε σε μια σχέση, δεν θα το κάνετε γιατί αισθάνεστε την ανάγκη να αγαπηθείτε. Η αγάπη γίνεται επιλογή. Μπορείτε να επιλέξετε κάποιον αν το θέλετε, και μπορείτε να δείτε ποιος πραγματικά είναι. Όταν δεν έχετε ανάγκη την αγάπη του, δεν χρειάζεται να λέτε ψέματα στον εαυτό σας.
Είστε ολοκληρωμένοι. Όταν η αγάπη πηγάζει από μέσα σας, δεν την αναζητάτε από φόβο μήπως μείνετε μόνοι. Όταν αγαπάτε τον εαυτό σας, μπορείτε να είστε μόνοι χωρίς να υπάρχει πρόβλημα. Είστε ευτυχισμένοι που είστε μόνοι, και το να μοιράζεστε είναι εξίσου διασκεδαστικό.
Αν μου αρέσετε και βγαίνουμε μαζί, αυτό συμβαίνει γιατί θέλουμε να ζηλεύουμε, γιατί έχουμε την ανάγκη να ελέγχουμε ο ένας τον άλλο;
Αν είναι έτσι, δεν είναι διασκεδαστικό. Αν πρόκειται να με κρίνετε ή να με κατακρίνετε, αν πρόκειται να αισθάνομαι άσχημα, τότε ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω. Αν πρόκειται να υποφέρω, ίσως είναι καλύτερα να μείνω μόνη. Βρίσκονται άραγε μαζί οι άνθρωποι για να ζήσουν ένα δράμα, για να εξουσιάζουν και να τιμωρούν ο ένας τον άλλον, για να σωθούν; Είναι πραγματικά αυτός ο λόγος για τον οποίο βρίσκονται μαζί; Φυσικά, έχουμε όλες αυτές τις επιλογές. Αλλά τι ζητάμε πραγματικά;
Όταν είμαστε παιδιά -πέντε, έξι ή επτά ετών- μας ελκύουν τα άλλα παιδιά επειδή θέλουμε να παίξουμε, να διασκεδάσουμε. Δεν περνάμε τον χρόνο μας με ένα άλλο παιδί επειδή θέλουμε να μαλώσουμε ή να ζήσουμε ένα μεγάλο δράμα. Μπορεί να συμβεί, αλλά θα είναι σύντομο. Απλώς εξακολουθούμε να παίζουμε. Όταν βαρεθούμε, αλλάζουμε το παιχνίδι, αλλάζουμε τους κανόνες, αλλά εξερευνούμε αδιάκοπα.
Αν μπείτε σε μια σχέση για να ζήσετε ένα δράμα, επειδή θέλετε να ζηλεύετε, να είστε κτητικοί, να ελέγχετε τη ζωή του συντρόφου σας, τότε δεν αναζητάτε διασκέδαση αλλά πόνο, και αυτό ακριβώς θα βρείτε.
Αν μπείτε σε μια σχέση γεμάτοι εγωισμό, περιμένοντας από τον σύντροφό σας να σας κάνει ευτυχισμένους, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Και το φταίξιμο δεν είναι του άλλου ατόμου, αλλά δικό σας.
Όταν μπαίνουμε σε μια σχέση οποιουδήποτε είδους, το κάνουμε γιατί θέλουμε να μοιραστούμε, να περάσουμε καλά, να διασκεδάσουμε` γιατί δεν θέλουμε να βαριόμαστε. Αν αναζητάμε έναν σύντροφο, το κάνουμε γιατί θέλουμε να παίξουμε, να είμαστε ευτυχισμένοι και να απολαμβάνουμε αυτό που είμαστε. Δεν επιλέγουμε έναν σύντροφο, απλώς και μόνο για να δώσουμε σε αυτό το άτομο που ισχυριζόμαστε ότι αγαπάμε όλα μας τα απορρίμματα, να μεταθέσουμε σε αυτόν όλη μας τη ζήλια, όλο μας τον θυμό ή τον εγωισμό. Πώς μπορεί να σας λέει κάποιος «Σ' αγαπώ» και μετά να σας κακομεταχειρίζεται και να σας κακοποιεί, να σας εξευτελίζει και να μη σας σέβεται;
Το άτομο αυτό μπορεί να ισχυρίζεται ότι σας αγαπάει, αλλά είναι αυτό αγάπη; Όταν αγαπάμε, θέλουμε το καλύτερο για τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Γιατί να μεταθέτουμε τα απορρίμματά μας στα ίδια μας τα παιδιά; Γιατί να τα κακοποιούμε επειδή είμαστε γεμάτοι φόβο και συναισθηματικό δηλητήριο; Γιατί να κατηγορούμε τους γονείς μας για τα δικά μας απορρίμματα;
Οι άνθρωποι μαθαίνουν να γίνονται εγωιστές και να κλείνουν σφιχτά την καρδιά τους. Διψούν για αγάπη, αγνοώντας ότι η καρδιά είναι μια μαγική κουζίνα. Η δική σας καρδιά είναι μια μαγική κουζίνα. Ανοίξτε την καρδιά σας. Ανοίξτε τη μαγική σας κουζίνα και αρνηθείτε να γυρίζετε τον κόσμο, ζητιανεύοντας λίγη αγάπη. Στην καρδιά σας βρίσκεται όλη η αγάπη που χρειάζεστε. Η καρδιά σας μπορεί να δημιουργήσει οποιαδήποτε ποσότητα αγάπης, όχι μόνο για σας αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο. Μπορείτε να προσφέρετε την αγάπη σας χωρίς όρους` μπορείτε να είστε γενναιόδωρος με την αγάπη σας, γιατί έχετε μια μαγική κουζίνα στην καρδιά σας. Τότε, όλοι αυτοί οι διψασμένοι για αγάπη άνθρωποι που πιστεύουν ότι η καρδιά είναι κλειδωμένη θα θέλουν να βρίσκονται πάντα κοντά σας για την αγάπη σας.
Αυτό που σας κάνει ευτυχισμένους είναι η αγάπη που πηγάζει από μέσα σας. Και αν είστε γενναιόδωροι με την αγάπη, όλοι θα σας αγαπούν. Δεν θα είστε ποτέ μόνοι αν είστε γενναιόδωροι. Αν είστε εγωιστές, θα είστε πάντοτε μόνοι και το φταίξιμο θα είναι μόνο δικό σας. Η γενναιοδωρία θα σας ανοίξει όλες τις πόρτες, όχι ο εγωισμός.
Ο εγωισμός πηγάζει από τη φτώχεια μέσα στην καρδιά, από την πεποίθηση ότι η αγάπη δεν είναι άφθονη. Γινόμαστε εγωιστές, γιατί πιστεύουμε ότι αύριο μπορεί και να μην έχουμε την πίτσα μας. Όταν, όμως, γνωρίζουμε ότι η καρδιά μας είναι μια μαγική κουζίνα, είμαστε πάντοτε γενναιόδωροι και προσφέρουμε την αγάπη μας χωρίς όρους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου