ΕΣΥ! ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ?

Όλοι βρίζουν την θάλασσαν, ενώ πταίει ο άνεμος.

Δημήτριος Καμπούρογλου, 1852-1942, Έλληνας γνωμικογράφος

ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ! 
ΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΡΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΦΟΒΟ, ΤΗ ΘΛΙΨΗ , ΤΟ ΘΥΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΝΟ. 
ΓΙΑΤΙ ΧΡΕΩΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ? 

ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ. ΧΡΕΩΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΑΘΗ. ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΑΥΤΟΥ ΔΕ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, 
ΟΠΟΤΕ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ....
ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ... 
ΕΤΣΙ ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ή κατα αλλους ΤΟ ΚΑΡΜΑ ΜΑΣ ΠΑΡΑΣΕΡΝΕΙ 
ΣΑΝ ΑΝΕΜΟΣ ΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΕΝΟ ...
Η ΔΡΑΣΗ (ΜΑΣ) γινεται ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ! ομως ΧΩΡΙΣ ΤΙΜΟΝΙ! και σχισμενα πανια !

ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΑΘΗ, (?)
ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑ, ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΦΟΒΟ, ΘΛΙΨΗ, ΘΥΜΟ ΚΑΙ ΠΟΝΟ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, (?)
ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΑΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΑΝΟΥΣΙΟ ΞΟΔΕΜΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ?

ΠΟΙΟΣ ΑΠΟΣΤΑΤΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, (?) 
ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, ΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ,
 ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ (?) 
Η Ο ΑΛΛΟΣ ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΟΤΙ ΗΤΑΝ εκει ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ? 

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ.

ΑΝ ΑΝΑΖΗΤΑΤΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΡΙΞΕΤΕ ΤΗΝ ΕΥΘΗΝΗ 
ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ ΚΑΙ ΑΣΧΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΣ, 
ΑΝ ΑΝΑΖΗΤΑΤΕ ΕΝΑ ΑΠΟΣΤΑΤΗ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ, 
ΑΠΛΑ ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ.

και πειτε στον εαυτο σας ΤΣΑ !

Μην ξεχνάς: 
ΝΑ με κρίνεις... : Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με θαυμάζεις..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με φθονείς..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με υποτιμάς..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με λατρεύεις..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με μισείς..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με βλέπεις... ΕΙΜΑΙ η σκιά σου που "πονάει" 
 μ'αγαπάς ,μ'αποδέχεσαι και μ'αφήνεις ελεύθερο να ΕΙΜΑΙ... 
ΕΙΜΑΣΤΕ πλέον ΕΝΑ !!!!

ΑΛΛΩΣΤΕ...

Δεν είμαστε υπεύθυνοι μόνο γι’ αυτό που κάνουμε αλλά και γι’ αυτό που δεν κάνουμε.

Μολιέρος, 1622-1673, Γάλλος θεατρικός συγγραφέας

Η ΥΠΕΥΘΥΝΌΤΗΤΑ ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Ελευθερία είναι η θέληση να είναι κανείς υπεύθυνος απέναντι στον εαυτό του.

Φρήντριχ Νίτσε, 1844-1900, Γερμανός φιλόσοφος

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ?

ΠΟΣΕΣ ΙΔΕΕΣ, ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ, ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΕΘΙΣΜΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΥΝ ? 

Ο άνθρωπος είναι απόλυτα ελεύθερος και γι’ αυτό είναι απόλυτα υπεύθυνος.

Jean-Paul Sartre, 1905-1980, Γάλλος φιλόσοφος

ΕΧΟΥΜΕ ΣΚΕΦΤΕΙ ΟΤΙ ΛΕΜΕ ΨΕΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ σχετικα  με τον Εαυτο μας ?

καλο ειναι να μην εμπλεκουμε τριτους σε αυτη την υποθεση ειναι αυστηρα προσωπικη !

Ν’ αγαπάς την ευθύνη

να λες εγώ, εγώ μονάχος μου

θα σώσω τον κόσμο.

Αν χαθεί, εγώ θα φταίω

Νίκος Καζαντζάκης, 1883-1957, Έλληνας συγγραφέας

Παρε στα χερια σου το 100% της ευθύνης της ζωης σου. 
Για οτιδηποτε αλλο, απλα 
Αποταυτισου , 
μη παιρνεις τιποτε προσωπικα, 
ζουμε μεσα σε ενα ονειρο.

f(x) = 1/x

"What the human being is best at doing is interpreting all new information so that their prior conclusions remain intact." – Warren Buffett

Οι άνθρωποι τρελαίνονται για ταμπέλες. Έχουν αυτή την εγκεφαλική διεργασία, που προφανώς εξυπηρετεί εξελικτικούς μηχανισμούς επιβίωσης, να προσπαθούν μέσα στο μικρότερο χρονικό διάστημα να έχουν σχηματίσει την καλύτερη δυνατή εικόνα για τα μούτρα του άλλου. Μπαίνουν έτσι στην απλοϊκότητα της διεργασίας όπου πασχίζουν να κατατάξουν 85 δισεκατομμύρια νευρώνες μέσα σε τέσσερεις – πέντε χαρακτηρισμούς και ταμπέλες που έχει επινοήσει ο ίδιος ο άνθρωπος, όσο πιο γρήγορα μπορούν και κάνοντας τις ανάλογες εκπτώσεις. Στην πολιτική, στη δουλειά, στις παρέες, στις πνευματικές αναζητήσεις, στις σεξουαλικές προτιμήσεις και στη δημιουργικότητα, θα έρθει ο άσχετος Χ από το πουθενά για να σε εντάξει στο αυστηρό ιδεολογικό πλαίσιο του μικρόκοσμου των δικών του 85 δισεκατομμυρίων νευρώνων.

Τις έχω δει τις παγίδες που κρύβονται πίσω από αυτή την, φυσική κατά τ’ άλλα, ανθρώπινη εγκεφαλική διεργασία, και έτσι προτιμώ την δυσκολία που κρύβεται πίσω από την χρονοβόρα και πολυσύνθετη αποδόμηση όσων περισσότερο λεπτομερειών γίνεται. Και βέβαια δεν ξεμπερδεύω ποτέ. Κάθομαι και σκαλίζω μυαλά, βγάζω συμπεράσματα που μετά αναθεωρώ, για να καταλήξω σε μία ακόμα πιο πλήρη εικόνα που μετά φυσικά πάλι αναθεωρώ κ.ο.κ. Η εικόνα που σχηματίζω για τους άλλους μοιάζει περισσότερο με τη συνάρτηση f(x) = 1/x. Είτε στα αρνητικά, είτε στα θετικά, δεν αγγίζω ποτέ τους ιδεατούς άξονες σκέψης και συναισθημάτων του άλλου. Απλά τα προσεγγίζω όσο πιο καλά μπορώ, γνωρίζοντας την ανθρώπινη αδυναμία μου της πλήρους κατανόησής τους και ενδεχομένως γνωρίζοντας τελικά πολλά περισσότερα για τον μικρόκοσμο του άλλου.

Το όλο πράγμα όμως δεν πήγαινε σ τα δικά μου μυαλά, αλλά περισσότερο για να εκφράσω την απορία μου για τη σιγουριά των πάντων για τα πάντα. Πόσο μάλλον για τη σιγουριά και τους χαρακτηρισμούς απέναντι σε άγνωστους ή ανθρώπους από τους οποίους έχεις δει μόνο το 0,01% του κόσμου τους. Κάπου μέσα σε αυτή τη σιγουριά κρύβεται συνήθως και η υπεροψία. Και κάπου εκεί παίζουν παιχνίδι η βεβαιότητα και η ισχυρογνωμοσύνη που έχουν θωρακίσει πλέον όλα τα βλέμματα. Κάπως έτσι βγαίνουν τα βιαστικά συμπεράσματα, λαμβάνονται οι βιαστικές αποφάσεις και τελικά η καθημερινότητα καταλήγει μία συνεχής διαμάχη με κάτι αόριστες ιδέες και ανύπαρκτα φαντάσματα. Κάπως έτσι περνάνε και τα χρόνια, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.

πηγη