Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

βλέπουμε μόνο ο,τι κατανοούμε


Το βάρος των τερμιτών «διότι βλέπουμε μόνο ό,τι κατανοούμε».
Τα στρατηγικά μοντέλα αν και εφαρμόζονται σ’ ένα τεχνικό επίπεδο προέρχονται από νοητικά σχήματα που ανήκουν στο γνωστικό επίπεδο. Εκείνα εκ φύσης πιο βαθιά είναι γενικότερα και πολυμορφικά. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι δεν είναι κατανοητά σ’ ένα ευρύ κοινό. Πολύ συχνά ο γενικός τρόπος σκέψης βασίζεται σε απλοϊκά μοντέλα που καλύπτουν τη κανονική ζωή, εκείνη που δεν περιέχει ακραία στοιχεία, δηλαδή πραγματικά και αναπόφευκτα προβλήματα για τα συγκεκριμένα μοντέλα.

Η Φροντίδα της Ανθρώπινης Ενέργειας

Η Φροντίδα της Ανθρώπινης Ενέργειας






Η ενέργεια είναι ο σύνδεσμος μεταξύ πνεύματος, νου και σώματος. Όταν δεν έχουμε αρκετή ενέργεια τότε δεν μπορούμε να έχουμευγεία, διαύγεια, ευτυχία, αγάπη, ούτε να λειτουργούμε αποτελεσματικά σε οποιοδήποτε επίπεδο.

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

Μην ζητάς κάτι που δεν μπορείς να προσφερεις.


Το πιστεύουμε πολλοί αυτό, είναι μια ωραία πεποίθηση.

Μην ζητάς κάτι που δεν μπορείς να προσφέρεις.

Είναι μια ωραία πεποίθηση? Μας εξελίσσει αυτή η πεποίθηση η μας περιορίζει ?

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ... Ζήτα αυτό που μπορείς να προσφέρεις.
άρα έχουμε ως δεδομένο ότι υπάρχει μια συναλλαγή εδώ... ένα δίνω και παίρνω, εμπορευομαστε κάτι τι μπορούμε να εμπορευτουμε τότε?

Ας βάλουμε ένα διαχωρισμό εδώ υλικά και άυλα, πολύ μπερδεύουμε το ένα με το άλλο

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΜΠΟΥΚΑΪ ΧΟΡΧΕ (3)

Η σχέση βοηθάει την προσωπική μας εξέλιξη. Να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας.
Η σχέση προσθέτει.
Γι’ αυτό αξίζει τον κόπο.
Αξίζει... τον ΚΟΠΟ (δηλαδή, αξίζει να κοπιάσουμε γι’ αυτήν).
Αξίζει το βάσανο που προκαλεί.
Αξίζει τον πόνο που πρέπει να αντιμετωπίσουμε.
Κι όλα αυτά αξίζουν, γιατί όταν θα τα έχουμε ξεπεράσει δεν θα είμαστε πια οι ίδιοι: θα έχουμε αναπτυχθεί, θα είμαστε πιο συνειδητοποιημένοι, θα αισθανόμαστε πιο ολοκληρωμένοι



ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΜΠΟΥΚΑΪ ΧΟΡΧΕ (2)

Η σχέση δεν μας σώζει από τίποτα: δεν θα έπρεπε να μας σώζει από τίποτα.
Πολλοί άνθρωποι ψάχνουν ένα σύντροφο ως μέσο για να λύσουν τα προβλήματά τους. Πιστεύουν πως μία στενή σχέση θα θεραπεύσει τις αγωνίες τους, την ανία τους, την απουσία νοήματος από τη ζωή τους.
Ελπίζουν πως μια σχέση θα γεμίσει τα κενά τους.
Τι φοβερό λάθος!
Όταν επιλέγω κάποιον σύντροφο με αυτές τις προσδοκίες, καταλήγω αναπόφευκτα να μισήσω το πρόσωπο που δεν μου δίνει αυτό που περίμενα.
Και μετά; Μετά μπορεί να ψάξω να βρω άλλον, κι άλλον, κι άλλον... Ή μπορεί να αποφασίσω να περάσω τη ζωή μου γκρινιάζοντας για την τύχη μου.

Να βλέπεις τον έρωτα ΜΠΟΥΚΑΪ ΧΟΡΧΕ (1)

Αντί να ψάχνουμε καταφύγιο σε μια σχέση, θα μπορούσαμε να δεχτούμε αυτή τη διεγερτική της δύναμη που μας ξυπνάει από το λήθαργο και μας φέρνει σε άμεση επαφή με τη ζωή, μας ωθεί προς τα μπρος και μας δείχνει καθαρά πώς πρέπει να αναπτυχθούμε.
Για να ευδοκιμήσουν οι σχέσεις μας, είναι αναγκαίο να τις δούμε με διαφορετικό τρόπο: σαν μια σειρά από ευκαιρίες να διευρύνουμε τη συνείδησή μας, να ανακαλύψουμε μια βαθύτερη αλήθεια και να γίνουμε άνθρωποι με όλη τη σημασία της λέξης.
Και όταν γίνω ένας άνθρωπος ολοκληρωμένος, που δε χρειάζεται κανέναν για να επιβιώσει, τότε σίγουρα θα βρω κάποιον επίσης ολοκληρωμένο για να μοιραστούμε αυτά που έχω κι αυτά που έχει.
Αυτό είναι το νόημα της σχέσης: όχι η σωτηρία, αλλά η επαφή. Ή, μάλλον, οι επαφές.
Εγώ μ’ εσένα.
Εσύ μ’ εμένα.
Εγώ μ’ εμένα.
Εσύ μ’ εσένα.
Εμείς με τον κόσμο

Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013

Τρεις Κυριαρχίες , Τέσσερις Συμφωνιες

Ο λόγος μοιάζει με το σπόρο και ο ανθρώπινος νους είναι απίστευτα γόνιμος, μόνο για τους σπόρους εκείνους για τους οποίους έχει προετοιμαστεί. 

Επίγνωση, Μεταμόρφωση, Πρόθεση, Αγάπη.

Υπάρχει μια ωραία παραβολή που είχε πει ο Ιησούς στους μαθητές του, στην οποία συγκρίνει τα λόγια του με σπόρους, τους οποίους σκορπίζει παντού. 

Κάποιοι σπόροι προσγειώνονται σε πέτρα και δε φυτρώνουν ποτέ. 

Κάποιοι πέφτουν σε γη που είναι γόνιμη επιφανειακά, μα πετρώδεις από κάτω: οι σπόροι αυτοί γρήγορα ξεπετάγονται, αλλά το ίδιο γρήγορα  μαραίνονται. 


Έπειτα υπάρχουν σπόροι που πέφτουν σε πολύ εύφορο χώμα κι αυτοί μέλλουν να γίνουν γερά, μεγάλα δέντρα. Τι είδους δέντρα είναι, θα το φανερώσουν οι καρποί τους. 

Πηγή
Οι τέσσερις συμφωνίες - το εγχειρίδιο, Don Miguel Ruiz, σελ. 13 -19 

Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2013

ΕΣΥ! ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ?




Όλοι βρίζουν την θάλασσαν, ενώ πταίει ο άνεμος.


ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ! 
ΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΡΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΦΟΒΟ, ΤΗ ΘΛΙΨΗ , ΤΟ ΘΥΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΝΟ. 
ΓΙΑΤΙ ΧΡΕΩΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ? 

ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ. ΧΡΕΩΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΑΘΗ. ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΑΥΤΟΥ ΔΕ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ
ΟΠΟΤΕ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ....
ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ... 
ΕΤΣΙ ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ή κατα αλλους ΤΟ ΚΑΡΜΑ ΜΑΣ ΠΑΡΑΣΕΡΝΕΙ 
ΣΑΝ ΑΝΕΜΟΣ ΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΕΝΟ ...
Η ΔΡΑΣΗ (ΜΑΣ) γινεται ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ! ομως ΧΩΡΙΣ ΤΙΜΟΝΙ! και σχισμενα πανια !

ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΑΘΗ, (?)
ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑ, ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΦΟΒΟ, ΘΛΙΨΗ, ΘΥΜΟ ΚΑΙ ΠΟΝΟ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, (?)
ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΑΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΑΝΟΥΣΙΟ ΞΟΔΕΜΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ?

ΠΟΙΟΣ ΑΠΟΣΤΑΤΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, (?) 
ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, ΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ,
 ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ (?) 
Η Ο ΑΛΛΟΣ ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΟΤΙ ΗΤΑΝ εκει ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ? 

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ.

ΑΝ ΑΝΑΖΗΤΑΤΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΡΙΞΕΤΕ ΤΗΝ ΕΥΘΗΝΗ 
ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ ΚΑΙ ΑΣΧΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΣ, 
ΑΝ ΑΝΑΖΗΤΑΤΕ ΕΝΑ ΑΠΟΣΤΑΤΗ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ, 
ΑΠΛΑ ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ.


και πειτε στον εαυτο σας ΤΣΑ !

Μην ξεχνάς: 
ΝΑ με κρίνεις... : Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με θαυμάζεις..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με φθονείς..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με υποτιμάς..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με λατρεύεις..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με μισείς..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με βλέπεις... ΕΙΜΑΙ η σκιά σου που "πονάει" 
 μ'αγαπάς ,μ'αποδέχεσαι και μ'αφήνεις ελεύθερο να ΕΙΜΑΙ... 
ΕΙΜΑΣΤΕ πλέον ΕΝΑ !!!!

ΑΛΛΩΣΤΕ...

Δεν είμαστε υπεύθυνοι μόνο γι’ αυτό που κάνουμε αλλά και γι’ αυτό που δεν κάνουμε.



Η ΥΠΕΥΘΥΝΌΤΗΤΑ ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Ελευθερία είναι η θέληση να είναι κανείς υπεύθυνος απέναντι στον εαυτό του.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ?

ΠΟΣΕΣ ΙΔΕΕΣ, ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ, ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΕΘΙΣΜΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΥΝ ? 

Ο άνθρωπος είναι απόλυτα ελεύθερος και γι’ αυτό είναι απόλυτα υπεύθυνος.


ΕΧΟΥΜΕ ΣΚΕΦΤΕΙ ΟΤΙ ΛΕΜΕ ΨΕΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ σχετικα  με τον Εαυτο μας ?

καλο ειναι να μην εμπλεκουμε τριτους σε αυτη την υποθεση ειναι αυστηρα προσωπικη !

Ν’ αγαπάς την ευθύνη
να λες εγώ, εγώ μονάχος μου

θα σώσω τον κόσμο.

Αν χαθεί, εγώ θα φταίω

Παρε στα χερια σου το 100% της ευθύνης της ζωης σου. 
Για οτιδηποτε αλλο, απλα 
Αποταυτισου , 
μη παιρνεις τιποτε προσωπικα, 
ζουμε μεσα σε ενα ονειρο.



ΟΣΑ ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ



  Η εποχή που διανύουμε είναι μια Κοσμικά κρίσιμη περίοδος όπου η διακυμάνσεις των ενεργειών μέσα από τη πάλη των Φωτεινών Δυνάμεων έναντι του σκότους επιρρεάζουν όλα τα έμβυα πάνω στη Σφαίρα, αλλά ειδικότερα την ανθρωπότητα διότι αυτή φέρει το βαρύτερο φορτίο. 

Το πεδίο στο οποίο βιώνουμε τις εμπειρίες μας κάνει τα πράγματα ακόμα πιό δύσκολα γιατί είναι ιδιαίτερα βαρύ και πυκνό με αποτέλεσμα η συντριπτική πλειοψηφία των φυσικών ανθρώπινων αγγέλων που επέλεξαν να ενσαρκωθούν σε αυτή τη μεταβατική περίοδο ώστε να συντελλέσουν θετικά σε αυτή τη Πλανητική αλλαγή να έχουν υπερτιμήσει τις δυνάμεις τους μέσα από τον ενθουσιασμό και την υπεραισιοδοξία τους και να έχουν χαθεί σε ένα σκιερό ή σκοτεινό λαβύρινθο, αμελώντας ή και ακόμα αγνοώντας την Αποστολή τους εδώ.


Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2013

ΜΙΜΗΣΗ

ΜΙΜΗΣΗ
Να είσαι αληθινός με τον εαυτό σου, επειδή μόνο η δική σου αλήθεια θα σε οδηγήσει στην υπέρτατη αλήθεια. Κανενός άλλου η αλήθεια δεν μπορεί να είναι δική σου αλήθεια.
Έχεις έναν σπόρο μέσα σου. Μόνο αν αυτός ο σπόρος φυτρώσει και γίνει δέντρο, θα ανθίσεις. Τότε θα είσαι εκστατικός, θα είσαι ευλογημένος. Αν όμως ακολουθείς τους άλλους, τότε εκείνος ο σπόρος θα παραμείνει νεκρός. Κι εσύ μπορεί να συγκεντρώσεις όλα τα ιδανικά τού κόσμου και να γίνεις πετυχημένος, μέσα σου όμως θα νιώθεις άδειος, επειδή τίποτε άλλο δεν μπορεί να σε γεμίσει παρά μόνο ο δικός σου σπόρος όταν γίνει δέντρο. Μόνο αυτό θα σε γεμίσει, θα νιώσεις πληρότητα μόνο όταν έχει ανθίσει η δική σου αλήθεια. Ποτέ πριν.
 ~Osho~

ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ
Το ζήτημα δεν είναι το μονοπάτι. Το ζήτημα είναι η αυθεντικότητα τού αναζητητή. Να μού επιτρέψεις να το τονίσω αυτό.
Μπορείς να ταξιδεύεις πάνω σε οποιοδήποτε μονοπάτι. Αν είσαι ειλικρινής και αυθεντικός, θα φτάσεις στο στόχο. Άλλα μονοπάτια μπορεί να είναι δύσκολα, άλλα μπορεί να είναι ευκολότερα, άλλα μπορεί να έχουν δέντρα και στις δύο πλευρές, άλλα μπορεί να κινούνται μέσα στην έρημο, άλλα μπορεί να έχουν όμορφη θέα γύρω τους, άλλα μπορεί να μην έχουν καθόλου θέα γύρω τους, αν όμως εσύ είσαι ειλικρινής και αυθεντικός, τότε κάθε μονοπάτι σε οδηγεί στο στόχο.
Το όλο ζήτημα λοιπόν μπορεί λοιπόν να περιοριστεί σε ένα και μόνο πράγμα: Η αυθεντικότητα είναι το μονοπάτι. Δεν έχει σημασία ποιο μονοπάτι ακολουθείς. Αν είσαι αυθεντικός, κάθε μονοπάτι σε οδηγεί στο στόχο. Και το αντίθετο είναι επίσης αλήθεια: Δεν έχει σημασία ποιο μονοπάτι ακολουθείς. Αν εσύ δεν είσαι αυθεντικός, δεν θα φτάσεις πουθενά. Η αυθεντικότητά σου είναι εκείνη που σε φέρνει πίσω στο σπίτι — τίποτε άλλο. Όλα τα μονοπάτια είναι δευτερεύοντα. Το βασικό είναι το να είσαι αυθεντικός, το να είσαι αληθινός.
 ~Osho~

«Όποιος αγαπάει δεν μπορεί να εξαρτάται... Αγάπη και ελευθερία είναι ένα και το αυτό...

Αυτή ήταν η πρώτη διδασκαλία, από τις πιο συνταρακτικές, που είχα λάβει από Εκείνον. «Ένας άνθρωπος εξαρτάται γιατί το επίπεδο της εσωτερικής του υπευθυνότητας είναι χαμηλό... το να απασχολείσαι είναι μόνο η αντανάκλαση μιας καταχθόνιας κατάστασης του Είναι». Η αποκάλυψη ότι η εξαρτώμενη εργασία ήταν η σύγχρονη συνέχεια της σκλαβιάς, είχε ταρακουνήσει για πάντα τα θεμέλια της δικής μου περιγραφής του κόσμου. Οι λέξεις Του είχαν βρει μια θέση στη συνείδησή μου, σχεδόν τη φυσική τους θέση, και είχαν αποθηκευτεί σαν ένα υλικό που δύσκολα μεταβάλλεται και είναι αδύνατο να αποβληθεί.
«Όποιος αγαπάει δεν μπορεί να εξαρτάται... Αγάπη και ελευθερία είναι ένα και το αυτό...
Κάποια μέρα θα συνειδητοποιήσεις ότι είσαι ο χειροτέχνης και όχι το χειροτέχνημα, ο ονειρευτής και όχι το όνειρο, ο δημιουργός και όχι το δημιούργημα... ότι όλα είναι στην υπηρεσία σου. Τότε δεν θα μπορείς πια να εξαρτάσαι!... The world is such because you are such and not vice versa».
Elio D’ Anna ‘’Η Σχολή των Θεών

ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΦΟΒΑΣΑΙ;;

«Η ζωή σε ξετρυπώνει, όπου κι αν βρίσκεσαι, και φοράει την πιο τρομερή μάσκα για ν’ αποκαλύψει την κατάστασή σου. Τι είναι αυτό που φοβάσαι; Να γίνεις φτωχός; Να σε εγκαταλείψουν; Ν’ αρρωστήσεις, να χάσεις μια ιδιοκτησία ή τη δουλειά σου; Εκείνη είναι η μάσκα που θα φοράει η ζωή για να σε τρομάξει. Οποιαδήποτε και αν είναι η φοβία ενός ανθρώπου, μετατρέπεται σε γεγονότα που αυτός πρέπει να συναντήσει στο δρόμο του. Σαν τις εξετάσεις που δεν πέρασε, και που αργά ή γρήγορα θα πρέπει να τις αντιμετωπίσει».
Elio D’ Anna ‘’Η Σχολή των Θεών’

ΌΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ Η ΑΡΑΧΝΗ ΚΑΙ Η ΛΕΙΑ ΤΟΥ

«Ένας άνθρωπος σαν εσένα, στο έρεβος του ασυνείδητου, προετοιμάζει τις καταστροφές του, στήνει παγίδες στον εαυτό του, ενισχύει τις φυλακές του, συσκευάζει κάθε του πόνο, συμφορά, ατύχημα, αρρώστια, με τέτοια μεγάλη δεξιοτεχνία και λεπτομέρεια, που θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε πραγματική τέχνη - ψιθύρισε ο Dreamer σαν μια απειλή που ξεστομίζει κάποιος σε μια θανάσιμη μονομαχία - Μια σκοτεινή τέχνη, ασυνείδητη, σαν εκείνη ενός τερατώδους εντόμου που υφαίνει τον ιστό του στις ζωολογικές αβύσσους. Εκεί όπου, τραγικά, ο άνθρωπος είναι και η αράχνη και η λεία». Elio D’ Anna ‘’Η Σχολή των Θεών’

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

Ότι προσφέρεις, γυρίζει σε σένα 3 φορές πιο δυνατό και όλοι λαμβάνουν ότι τους αξίζει.

Πρόσεχε τι σπέρνεις

Πρόσεχε, τι σπέρνεις στο τώρα. Αυτό θα καθορίσει τι θα θερίσεις αύριο. Οι σπόροι που σπέρνεις θα κάνουν τη ζωή χειρότερη ή καλύτερη, τη δική σου ζωή ή αυτών που θα έλθουν μετά.
Να είσαι βέβαιος ότι, κάποια μέρα, θα απολαύσεις τους καρπούς της εντιμότητας και της ακεραιότητας σου ή θα πληρώσεις για τις εγωιστικές επιλογές που έσπειρες σήμερα.

Φτάσε όπου μπορείς !

Η δύναμη μαζί σου, γύρω σου, μέσα σου. 

Μη διανοηθείς να την αποκτήσεις, ούτε καν να την τιθασεύσεις. Απλά μοιράσου την και κράτα αποστάσεις από τη σκοτεινή πλευρά της. 
Με τη δύναμη της θέλησης ο άνθρωπος αλλάζει τον εαυτό του.
Με τη δύναμη της αγάπης αλλάζει τους άλλους. 
Με τη δύναμη της σκέψης αλλάζει τον κόσμο.


Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

ΤΟΡΚΟΜ ΣΑΡΑΪΝΤΑΡΙΑΝ - ΤΟ ΠΥΡΙΝΟ ΑΡΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

Αυτό το βιβλίο είναι μια συμβολική παρουσίαση της σύστασης του ανθρώπου, η οποία βασίζεται στη σοφία της Ανατολής. Αναφέρεται στο φυσικό, συναισθηματικό και νοητικό σώμα του ανθρώπου, τις σχέσεις μεταξύ τους καθώς και με το εσωτερικό δημιουργικό..


How does drinking alcohol affect one's prana Sadhguru by TRUTH

A seekers asks Sadhguru to explain the significance of the spine in relation to one's spiritual growth. Sadhguru explains that the balance of energies in your spine can determine the outcome of your progress spiritually.


Επίσημος Δικτυακός Τόπος του Ιδρύματος «Ένας Κόσμος χωρίς Ναρκωτικά»Πληροφορίες για Ecstasy, μαριχουάνα, η κατάχρηση αλκοόλ

Επίσημος Δικτυακός Τόπος του Ιδρύματος «Ένας Κόσμος χωρίς Ναρκωτικά»Πληροφορίες για Ecstasy, μαριχουάνα, η κατάχρηση αλκοόλ

Το Ίδρυµα «Ένας Κόσμος χωρίς Ναρκωτικά» είναι ένας κοινωφελής, µη κερδοσκοπικός οργανισµός, που ενισχύει νέους και ενήλικες με πραγματικές πληροφορίες, ώστε να πάρουν την απόφαση να ζήσουν µια ζωή χωρίς ναρκωτικά, γνωρίζοντας πια την αλήθεια για αυτά.

ΔΩΡΕΑΝ ΒΙΒΛΙΑΡΑΚΙΑ » ΑΡΧΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΚΑΙ ΠΗΓΕΣ
http://gr.drugfreeworld.org/download.html


Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ



Εν πρώτοις θα καταπιαστώ με τον παραλογισμό, επειδή σε αυτή τη γη συμβαίνουν πράγματα, τα οποία δεν κατανοούνται με κανένα ανθρώπινο νου, ούτε λογική.
Όλα, όσα βρίσκονται εκείθεν της ύλης, δεν ενδιαφέρουν, επειδή εσείς δεν διανοείστε, να ασχοληθείτε με αυτό. Η περιγραφή: ΠΑΡΑΛΟΓΟ σημαίνει μεν ότι κάτι είναι δύσκολο να το κατανοήσει κανείς αλλά όχι ότι αυτό είναι αδύνατον ή δεν υπάρχει. Αυτή η περιγραφή είναι παραπλανητική και δεν θα έπρεπε να έχει θέση στο λεξιλόγιό σας.
Ήδη από χιλιετίες οι άνθρωποι είχαν παραχωρήσει το σκέπτεσθαι στους ιερείς, είτε αυτοί ήταν ικανοί γι’ αυτό είτε όχι. Η ανοησία τους είχε γίνει αποδεκτή ή είχε επιβληθεί με την τιμωρία. Ακόμη σήμερα φαίνονται οι συνέπειες μιας τέτοιου είδους κακοποίησης του πνεύματος.
Η τεχνολογική πρόοδος σε αυτή την γη είναι αξιόλογη.
Επίσης στα επιστημονικά πεδία επιτεύχθηκαν πολλά. Στα τελευταία 100 χρόνια έλαβε χώρα μία τεράστια αλλαγή. Το γνωρίζετε εσείς οι ίδιοι και είστε περήφανοι γι’ αυτό.
Αυτά όλα τα αναγνωρίζουμε εμείς με σεβασμό, αλλά παρά ταύτα είναι η γενική κατάσταση απερίγραπτα αρνητική.

Δεύτερος Θάνατος (λυτρωση και ναρκωτικα)

Δεν τον πεθαίνουν όλοι!!!

Όταν ο άνθρωπος βρίσκεται μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου θανάτου, πρέπει να αφήσει τον εαυτό του ελεύθερο για να μπορέσει να εισέλθει σε αυτόν.

Στον πρώτο θάνατο, χωριζόμαστε από την ύλη, στο δεύτερο από την προσωπικότητά μας, από το εγώ μας.

Ο δεύτερος θάνατος είναι η λύτρωση. Δεν λυτρώνονται όλοι οι άνθρωποι!!!

Όποιος αντιστέκεται σε αυτόν το δεύτερο θάνατο, διατηρεί την ταυτότητά του, την οντότητά του.

Μένει ο ίδιος και γι'αυτό δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο. 

Ναρκωτικά - Τι συμβαίνει με την ψυχή ενός ανθρώπου όταν ονειρεύεται;

Τι συμβαίνει με την ψυχή ενός ανθρώπου όταν ονειρεύεται; 

Αυτή είναι μια ερώτηση με πάρα πολλές απαντήσεις και πρέπει λίγο να την περιορίσουμε. 

Υπάρχουν περιπτώσεις που ο άνθρωπος αμέσως μόλις κοιμηθεί εγκαταλείπει το σώμα του και άλλες περιπτώσεις που αυτό δεν συμβαίνει. Εξαρτάτε από την κατάσταση την οποίαν βρίσκονται πνεύμα και ψυχή. 

Εάν η ψυχή είναι πολύ αδύνατη π.χ λόγο αλκοόλ η ναρκωτικών, οδηγείτε ο ύπνος ή το όνειρο μόνο μέχρι το αστρικό πεδίον, δηλαδή πολύ κοντά στη Γη, ή το υποσυνείδητο έχει μεγάλη επιρροή επάνω στη ψυχή. Όταν αυτά συμβούν τότε μπορεί όταν ξυπνήσει να νιώθει πολύ κουρασμένη, διότι γι αυτούς τους λόγους δεν έλαβε τις υψηλότερες ενέργειες που χρειάζεται. Σε αυτή την περίπτωση ο ύπνος δεν εξετέλεσε τον προορισμό του και για την κατάσταση αυτή ευθύνεται ο ίδιος ο άνθρωπος και δυστυχώς αυτό συμβαίνει πάρα πολύ συχνά. 

πηγη


Why Drugs Are Dangerous


Clip from Torkom Saraydarian's Lecture titled "Why Drugs Are Dangerous" given September 6, 1992 in Sedona, Arizona. Full lecture is one hour. Over 1,000 lectures by Torkom and Gita Saraydarian at www.tsgfoundation.org

Why Drugs Are Dangerous is available:
On DVD: http://tinyurl.com/DangerousDrugsDVD
On CD: http://tinyurl.com/DangerousDrugsCD
As MP3: http://tinyurl.com/DangerousDrugsMP3


Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

ΠNEYMATIKH YΠEPHΦANEIA

Oι άνθρωποι που δε δέχονται αρκετά τον εαυτό τους ή που δεν έχουν εσωτερική αυτοπεποίθηση και σιγουριά, τείνουν να χρησιμοποιούν το πνευματικό μονοπάτι με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποιούν κάθε άλλη κατάσταση της ζωής τους, για να αποδείξουν ότι είναι καλύτεροι από τους άλλους. Έτσι καλλιεργούν αυτό που ονομάζεται πνευματική υπερηφάνεια, το χειρότερο είδος υπερηφάνειας
.

Όταν ο Xριστός ενσαρκώθηκε σαν άνθρωπος αρνήθηκε να κριτικάρει ή να καταδικάσει κανέναν, εκτός από τους γραμματείς και τους φαρισαίους που είχαν τοποθετήσει τον εαυτό τους υπεράνω των κοινών ανθρώπων. Tο να νομίζει κάποιος ότι είναι καλύτερος από τους άλλους, επειδή προσεύχεται ή διαλογίζεται ή είναι χορτοφάγος ή διαβάζει πνευματικά βιβλία ή επειδή γνωρίζει μερικά στοιχεία φιλοσοφίας ή ψυχολογίας ή επειδή κάνει ανιδιοτελή υπηρεσία ή δωρίζει χρήματα, είναι μιά πολύ σοβαρή παγίδα και μεγάλο λάθος στον πνευματικό δρόμο. Όλοι EIMAΣTE IΣOI. Δεν είμαστε ούτε καλύτεροι, ούτε χειρότεροι από κανένα άλλο ον. Όλα τα όντα είναι ίσα παιδιά του Θεού. Eμείς βοηθάμε τον εαυτό μας να γίνουμε πιο αγνές εκφράσεις της θεϊκής αγάπης και της σοφίας μέσω της προσευχής, του διαλογισμού, της ανιδιοτελούς υπηρεσίας κλπ. κι αυτό δε μας κάνει ανώτερους από τους άλλους. Mήπως άραγε ο φοιτητής του πανεπιστημίου είναι καλύτερος από τον μαθητή του δημοτικού, επειδή ξέρει περισσότερα πράγματα;

Ένας άνθρωπος που έχει πνευματική υπερηφάνεια δε διαφέρει καθόλου από εκείνους τους ανθρώπους που είναι χαμένοι μέσα στα κοινωνικά παιχνίδια της αυτοεπιβεβαίωσης. Aπλά, κουβαλά μαζί του, στην πνευματική του ζωή, το ίδιο παιχνίδι. Aντί να μετρά πόσα σπίτια, λεφτά, αυτοκίνητα, πόση περιουσία, πόσες σημαντικές γνωριμίες κι επαφές, πόσες ικανότητες έχει, αρχίζει να μετρά πόσες ώρες προσευχήθηκε, διαλογίστηκε ή υπηρέτησε τους άλλους, πόσα χρόνια είναι χορτοφάγος κλπ. Tο ίδιο παιχνίδι παίζεται σε διαφορετικά ταμπλώ.

Oπουδήποτε υπάρχει υπερηφάνεια, τότε υπάρχει επίσης και η πιθανότητα ενοχής. Όσο μετράμε την αξία μας ανάλογα μ’ αυτό που κάνουμε σε σύγκριση μ’ αυτό που κάνουν οι άλλοι, συνέχεια θα κλυδωνιζόμαστε ανάμεσα στην υπερηφάνεια ότι «είμαστε καλύτεροι» από τους άλλους και την ενοχή ότι «είμαστε κατώτεροι».

Ένας άνθρωπος που έχει αληθινή πνευματική όραση ποτέ δε θα κοιτούσε αφ’ υψηλού κανένα άλλο όν, ό, τι κι αν έκανε ή δεν έκανε εκείνο. Θα έβλεπε όλα τα όντα σαν εκδηλώσεις της Mίας Παγκόσμιας Συνειδητότητας θεωρώντας και τον εαυτό του, μέρος της.
Όταν είναι κάποιος πιασμένος στην παγίδα να προσπαθεί να φαίνεται πνευματικός στους άλλους, δηλαδή π. χ. όταν προσεύχεται δυνατά και δημόσια ή όταν ανακοινώνει ότι είναι χορτοφάγος ή όταν λέει σε όλους πόσες μέρες κάνει νηστεία για να το ξέρουν, τότε μπορεί να περιπέσει σε μιά άλλη παγίδα:

Mπορεί να προσπαθεί να φαίνεται ή να είναι κάτι άλλο απ’ αυτό που στ’ αλήθεια είναι. Mπορεί πραγματικά να εξαπατήσει τον εαυτό του και να πεισθεί ότι δε νιώθει πια θυμό ή φόβο ή ζήλεια. Πιστεύει ότι αυτά δεν είναι πνευματικά κι επειδή θέλει να είναι «καλός» ή «πνευματικός», θα αρνείται ότι ο ίδιος έχει αυτά τα συναισθήματα. Bεβαίως οι άλλοι βλέπουν την πραγματικότητα. Kαι μπορεί έτσι να αποτραπούν από το πνευματικό μονοπάτι και με το δίκιο τους να το καταδικάζουν, λίγο μετά από μιά τέτοια εμπειρία απλής υποκρισίας και αυταπάτης που βλέπουν.

Πρέπει να δεχόμαστε τον εαυτό μας ακριβώς όπως είναι. Πρέπει να συγχωρούμε τον εαυτό μας για οποιαδήποτε ενοχή ή ντροπή νιώθουμε. Eίναι εντάξει να είμαστε ατελείς. Eίμαστε σε μιά διαδικασία εξέλιξης από τη ζωώδη κατάσταση στην ανθρώπινη κατάσταση κι από εκεί στη θεϊκή κατάσταση. Eίναι εντελώς φυσικό να υπάρχουν ακόμα μερικά στοιχεία από τη ζωώδη κατάσταση μέσα μας. Aυτά είναι το αποτέλεσμα φόβου και άγνοιας, όχι κακίας. Kανένας δεν είναι κακός. Όλες οι «κακές πράξεις» προέρχονται από άγνοια και φόβο. Έτσι μπορούμε να είμαστε ειλικρινείς γι’ αυτό που μας συμβαίνει. Tότε μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε και να το ξεπεράσουμε ή να το αλλάξουμε πιο γρήγορα κι εύκολα. Aν αρνηθούμε την ύπαρξή του μέσα μας, τότε δε θα έχουμε καν την ευκαιρία να ελευθερωθούμε απ’ αυτήν την τάση.

Δεν είμαστε μικρά παιδάκια πια να έχουμε να δώσουμε λόγο στη μαμά μας και στον μπαμπά μας. Eίμαστε ενήλικες κι έχουμε το δικαίωμα να ζούμε όπως νομίζουμε ότι είναι σωστό. O Θεός έτσι κι αλλιώς βλέπει και νιώθει ό, τι νιώθουμε και κάνουμε. Έτσι, από ποιόν κρυβόμαστε λοιπόν; Mήπως κρυβόμαστε από τους άλλους γύρω μας, που τους έχουμε βάλει στο ρόλο της μαμάς μας ή του μπαμπά μας, ώστε να μας δεχτούν ή να μας απορρίψουν ή να μας πουν αν είμαστε «καλά» ή «κακά» αγόρια και κορίτσια;

Πρέπει να δεχτούμε ότι όλα τα συναισθήματα που περνούν από το νου μας δεν είναι ο αληθινός μας εαυτός. Aυτές είναι οι προσωρινές κινήσεις ή αντιδράσεις που περνούν από το είναι μας. H αληθινή μας ύπαρξη είναι πολύ μεγαλύτερη. Aυτή είναι μόνιμη. Δεν αλλάζει. Eμείς δεν είμαστε ούτε οι σκέψεις μας, ούτε οι συγκινήσεις μας. Oι συγκινήσεις είναι προσωρινές και εναλλασσόμενες καταστάσεις που περνούν από μέσα μας και προξενούνται από προγραμματισμούς που έχουν εγγραφεί στο αιτιατό μας σώμα πριν από χιλιάδες χρόνια. Mπορούμε να τις παρατηρήσουμε και να τις δεχτούμε και να τις αφήσουμε να φύγουν, ακριβώς όπως βλέπουμε ένα ξερό φύλλο να έρχεται παρασυρόμενο πάνω στα νερά ενός ποταμού, να περνά μπροστά απ’ τα μάτια μας και να φεύγει μέχρι να εξαφανιστεί από την όρασή μας. Όταν δεχόμαστε τα πραγματικά μας συναισθήματα, τότε αυτά περνούν και φεύγουν μ’ αυτόν τον τρόπο. Όταν τα αρνιόμαστε ή τα καλύπτουμε, τότε αυτά παραμένουν μέσα μας περιμένοντας ή να εκφραστούν ή να βρουν κάποια άλλη διέξοδο σα λύση.
Η.Νατζεμυ

Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Τα 6 στάδια της Συγχώρεσης

Η συγχώρεση είναι, βέβαια, μια διαδικασία πολύ βαθύτερη και δυσκολότερη από τη συγκατάβαση μια απλής συγγνώμης, που απαιτεί στις περισσότερες περιπτώσεις να ξεπεράσουμε το αίσθημα της αδικίας, τον ανθρώπινο εγωισμό μας, τον ίδιο μας τον εαυτό. Οι ψυχοθεραπευτές που έχουν ασχοληθεί με τη διαδικασία αυτή μιλούν για ορισμένα στάδια που πρέπει διαδοχικά να διανύσει κανείς για να μπορέσει τελικά να συγχωρήσει πραγματικά.

1. Συνειδητοποίηση

Το πρώτο στάδιο είναι καταρχήν η συνειδητοποίηση των ίδιων μας των συναισθημάτων, του ότι αυτό που μας έκαναν με κάποιον τρόπο μάς πόνεσε.
Συχνά συμβαίνει να προσπερνάμε κάτι πείθοντας τον εαυτό μας ότι «Δεν έγινε τίποτα», «Σιγά μην ασχοληθώ», «Μια χαρά είμαι». Για να αποφεύγουμε τον πόνο και την απογοήτευση, έχουμε αναπτύξει ένα σωρό «τεχνικές»: ξεχνάμε, εκλογικεύουμε, εξωραΐζουμε. Προστατεύουμε έτσι τον εαυτό μας από έντονα δυσάρεστα συναισθήματα, κάτι που μας είναι απαραίτητο για να επιβιώνουμε. Όταν κάτι πονάει πολύ, κάνουμε σαν να μη συνέβη. τουλάχιστον έως τη στιγμή που είμαστε έτοιμοι να το αντιμετωπίσουμε. Δεν είναι εύκολο να βγούμε από αυτή τη «λήθη», γιατί είναι πολύ πιο ­βολικά έτσι. Δυστυχώς, όμως, αυτό το πάγωμα του συναισθήματος συνήθως γενικεύεται και υπάρχει ο κίνδυνος να παγώσουν όλα μας τα συναισθήματα.

2. Αποτίναξη των ενοχών

Το δεύτερο στάδιο έχει να κάνει με τις ενοχές. Σχεδόν πάντα, όταν κάποιο αγαπημένο πρόσωπο μας έχει βλάψει, κάπου μέσα μας υπάρχει η αίσθηση ότι φταίξαμε. Με αυτό τον τρόπο, αισθανόμαστε ότι έχουμε έναν έλεγχο της κατάστασης, ότι δεν είμαστε εντελώς εκτεθειμένοι στις βουλές και τις διαθέσεις του άλλου, στο τυχαίο, στη μοίρα. Μια γυναίκα που την παράτησε ο άνδρας της για μια άλλη, ρίχνοντας την ευθύνη στον εαυτό της, λέγοντας «Αν δεν τον πίε­ζα τόσο πολύ, δεν θα είχε φύγει», διατηρεί την ψευδαίσθηση ότι τα πράγματα ήταν στο χέρι της, έστω κι αν έχασε την ευκαιρία. Οι ενοχές, όμως, δυστυχώς δεν οδηγούν πουθενά, είναι αυτοκαταστροφικές και υπονομεύουν την αυτοεκτίμησή μας.

3. Θυματοποίηση τέλος!

Το τρίτο στάδιο είναι αυτό της απομά­κρυνσης από το ρόλο του θύματος.
Αυτό το στάδιο είναι πολύ σημαντικό, αλλά και ιδιαίτερα δύσκολο. Ο ρόλος του θύματος είναι από τους πιο «βολι­κούς», έστω κι αν ο τρόπος με τον οποίο μπήκαμε στο ρόλο αυτό ήταν οδυνηρός. Το να παραμένει κανείς θύμα έχει μια παράξενη «ευχαρίστηση»: υπάρχει πάντα ένας λόγος να μην αναλαμβάνει ευθύνες, να μη διεκ­δικεί, να μην προχωρά, να περιμένει την κατανόηση και τη φροντίδα των άλλων («Ο πατέρας μου ήταν ένας ανεύθυνος, που μας παράτησε όταν ήμουν μικρή… Πώς θα μπορέσω εγώ να σταθώ στα πόδια μου, τη στιγμή που αυτός που έπρεπε να με στηρίξει, να με ενθαρρύνει, δεν το έκανε ποτέ;»). Ο ρόλος αυτός, ιδιαίτερα όταν κανείς τον έχει υιοθετήσει για πολύ καιρό, απαιτεί μεγάλη προσπάθεια για να αποβληθεί. Διαφορετικά, όμως, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε συγχώρεση ούτε προσωπική ανάπτυξη.

4. Αναγνώριση του θυμού μας

Το τέταρτο στάδιο είναι το στάδιο της έκφρασης της αποδοκιμασίας και της οργής. Δεν είναι απαραίτητο αυτό να συμβεί ενώπιον του «θύτη», είναι όμως αναγκαίο να αναγνωρίσουμε και να μπορέσουμε να εκφράσουμε με λόγια το θυμό μας γι’ αυτό που μας έκανε: «Αν τον ξανασυναντού­σα, θα ήθελα να τον σπάσω στο ξύλο, να τον κάνω να πονέσει όσο πόνεσα εγώ», «Φαντάζομαι τον εαυτό μου να τη βρίζει και να τη χαστουκίζει για να καταλάβει τι σήμαινε για μένα αυτό που έκανε τότε». Είναι παράξενο, αλλά η φάση αυτή, που μοιάζει σαν ένα «ζωντάνεμα» των συναισθημάτων, πολλές φορές φέρνει στην επιφάνεια και τα θετικά συναισθήματα, μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πόσο σημαντικός ήταν ή εξακολουθεί να είναι ο άνθρωπος αυτός για εμάς.

5. Πρόσωπο με πρόσωπο

Το πέμπτο στάδιο είναι αυτό του «ξεκαθαρίσματος» πρόσωπο με πρόσωπο με τον άλλον. Κατά κάποιον τρόπο είναι προαιρετικό. Πολλές φορές η ζωή μας μας έχει απομακρύνει εντελώς από ορισμένα πρόσωπα και δεν είναι απαραίτητο να τα αναζητήσουμε για να τους πούμε τι νιώθουμε.
Η συγχώρεση αφορά πρώτα απ’ όλα εμάς τους ίδιους και μπορεί να δοθεί ακόμη κι αν δεν ξαναδούμε ποτέ τον άνθρωπο που μας «έβλαψε» και που τώρα συγχωρούμε. Παρ’ όλα αυτά, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για σημαντι­κές σχέσεις (γονείς, στενοί συγγενείς, αδερφικοί φίλοι), μπορεί να νιώσουμε την ανάγκη να βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο μαζί τους και να τους εξηγήσουμε τι νιώθουμε.

6. «Άφεση» και λύτρωση

Το τελευταίο στάδιο είναι η ίδια η συγχώρεση και δεν περιγράφεται εύκολα, απλούστατα γιατί ο καθένας την αισθάνεται με διαφορετικό τρόπο.
Οι περισσότεροι άνθρωποι, πάντως, τη βιώνουν ως μια εσωτερική λύτρωση και ανακούφιση, όπως όταν τακτο­ποιούμε ένα δωμάτιο του σπιτιού μας που για πολύ καιρό ήταν βρόμικο, ακατάστατο και γεμάτο άχρηστα αντι­κείμενα που μας έπιαναν το χώρο.
Φυσικά, η διαδικασία αυτή δεν γίνεται συνειδητά και κατόπιν λογικής απόφασης, ούτε ξυπνάμε μια μέρα και λέμε: «Τώρα ξεκινώ με το πρώτο στάδιο». Συχνά χρειάζεται να περάσουμε πολύ καιρό κρατώντας μέσα μας την αίσθηση της αδικίας γι’ αυτό που μας έκαναν, είτε γιατί ο θυμός είναι τόσο μεγάλος που δεν μπορούμε να τον ξεπεράσουμε είτε γιατί είναι προτιμότερο να μη σκαλίζουμε τα πράγματα γιατί ξέρουμε ότι θα πονέσουμε.

Πολλές φορές, κάποιο συμβάν ή κάποια αλλαγή στη ζωή μας ­ενεργοποιεί μέσα μας τη διαδικασία της συγχώρεσης σαν μια ανάγκη να απαλλαγούμε από φορτία του παρελθόντος που σκιάζουν και το παρόν.
Η Χριστίνα το περιγράφει κάπως έτσι: «Δεν ήταν τυχαίο ότι ένιωσα έτσι σε αυτή τη χριστουγεννιάτικη συνάντηση με την αδερφή μου. Είχαμε αποφασίσει, μισό χρόνο πριν, με τον άνδρα μου να κάνουμε παιδί, αλλά είχα μια αποβολή. Αυτό μου κόστισε και με φόβισε αρκετά και, δεν ξέρω γιατί, με έκανε να σκεφτώ πολύ την αδερφή μου, τι σήμαινε για μένα, αν ήθελα να υπάρχει στη ζωή μου αντί να είμαστε σαν δύο ξένες.
Νομίζω πως τότε, για πρώτη φορά, συνειδητοποίησα πόσο πολύ είχα πονέσει και, περιέργως, ταυτόχρονα άρχισα να συγχωρώ

Τα 6 στάδια της συγχώρεσης
Read more: http://enallaktikidrasi.com/2013/06/ta-eki-stadia-tis-sygxoresis/#ixzz2dwCzj5sr

πηγή:http://www.lightworker.gr/?p=14760#sthash.lxrHBy1O.dpuf

Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

Χαρακτηριστικές κατηγορίες κι αντιδράσεις που παράγουν ενοχή- Wayne Dyer

ΓΟΝΕΪΚΗ ΕΝΟΧΗ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΘΕ ΗΛΙΚΙΑΣ
Χρησιμοποιώντας το παιδί για να πραγματοποιήσει κάτι μέσω της ενοχής:
Γονιός: «Ντόννυ, φέρε τις καρέκλες από τη βεράντα. Θα φάμε σε λίγο».
Παιδί: «Ένα λεπτό, μαμά, βλέπω ποδόσφαιρο στην τηλεόραση και τώρα τελειώνει...»
Μήνυμα γονεϊκής ενοχής: «Δεν πειράζει, θα τις φέρω μόνη μου, παρ’ όλο που με πονάει η μέση μου. Εσύ κάτσε να διασκεδάσεις».
Ο Ντόννυ φαντάζεται πως η μητέρα του πέφτει από τις σκάλες κουβαλώντας όλες αυτές τις καρέκλες. Και νιώθει ευθύνη.
Η νοοτροπία «Εγώ θυσιάζομαι για σένα» είναι ένας εξαιρετικά αποτελεσματικός παράγων ενοχής. Σ’ αυτή την περίπτωση ο γονιός σάς θυμίζει όλες τις δυσκολίες που πέρασε, όλη την ευτυχία που θυσίασε, ώστε να μπορέσετε να γίνετε εσείς κάτι. Κι. εσείς φυσικά αναρωτιέστε πώς μπορέσατε να είστε τόσο εγωιστές, όταν σας υπενθύμιζαν τα καθήκοντά σας. Οι αναφορές στις ωδίνες της γέννησης είναι ένα παράδειγμα συμπεριφοράς που παράγει ενοχή. «Πέρασα δεκαοκτώ ώρες με φοβερούς πόνους μόνο και μόνο για να σε φέρω στον κόσμο». Μια άλλη αποτελεσματική δήλωση είναι: «Έμεινα παντρεμένη με τον πατέρα σου για χάρη σου». Αυτή η τελευταία έχει σκοπό να σας δημιουργήσει ενοχή για τον κακό γάμο της μαμάς.
Η ενοχή είναι μια αποτελεσματική μέθοδος γονεϊκού χειρισμού των πράξεων του παιδιού. «Πολύ καλά. Εμείς θα μείνουμε εδώ μόνοι μας. Πηγαίνετε να διασκεδάσετε, έτσι όπως κάνατε πάντα. Μη σας νοιάζει για μας». Δηλώσεις σαν κι αυτές σας αναγκάζουν να τηλεφωνείτε κάθε μέρα ή να τους επισκέπτεστε τακτικά. Με την παραμικρή παράλειψη ακούτε: «Τι έγινε; Έκοψες το δάχτυλό σου και δεν μπορείς να πάρεις ούτε ένα τηλέφωνο;» Οι γονείς χειρίζονται τη μηχανή της ενοχής κι εσείς συμπεριφέρεστε ανάλογα, παρ' όλο που δυσανασχετείτε.
Αλλά κι η τακτική «Μας ντρόπιασες» ή «Τι θα πουν οι γείτονες;» αποφέρει καρπούς. Εξωτερικές δυνάμεις στρατολογούνται για να σας κάνουν να νιώσετε άσχημα για ό,τι κάνετε και για να σας εμποδίσουν να σκέφτεστε για λογαριασμό σας. Το «Αν κάνεις κάτι άσχημο θα μας ντροπιάσεις» είναι μια δήλωση ενοχής που θα ζωντανεύει μέσα σας ύστερα από κάθε αποτυχία σας.
Η αρρώστια των γονέων είναι ένας εξαιρετικά σημαντικός παράγοντας ενοχής. «Έκανες την πίεσή μου ν’ ανέβει». Αναφορές όπως «Θα με πεθάνεις» ή «Θα με πιάσει η καρδιά μου» είναι αποτελεσματικοί παράγοντες ενοχής και το ίδιο συμβαίνει όταν σας κατηγορούν για όλες τις φυσιολογικές ασθένειες που συνοδεύουν το γήρας. Χρειάζεστε γερούς ώμους για να σηκώσετε όλη αυτή την ενοχή, μια που κυριολεκτικά μπορεί να διαρκέσει ολόκληρη τη ζωή σας, κι αν είστε ιδιαίτερα ευάλωτοι θα φτάσετε ώς το σημείο να νιώθετε ενοχή ακόμη και για το θάνατο των γονιών σας.
Η σεξουαλική ενοχή που επιβάλλεται από τους γονείς είναι κάτι πολύ συνηθισμένο. Κάθε σεξουαλική σκέψη ή συμπεριφορά είναι γόνιμο έδαφος για την καλλιέργεια της ενοχής. «Ο Θεός απαγορεύει τον αυνανισμό. Είναι κακό!» Μέσω της ενοχής σάς κατευθύνουν στη σωστή σεξουαλική στάση. «Θα ’πρεπε να ντρέπεσαι που διαβάζεις τέτοια περιοδικά. Ούτε που θα ’πρεπε να κάνεις τέτοιες σκέψεις».
Η κοινωνικά σωστή συμπεριφορά ενισχύεται με την ενοχή. «Πώς μπόρεσες να με φέρεις σε τόσο δύσκολη θέση σκαλίζοντας τη μύτη σου μπροστά στη γιαγιά;» «Ξέχασες να πεις ευχαριστώ. Ντροπή σου! Θες να νομίζουν οι φίλοι μας ότι δεν σου έμαθα τίποτε;» Το παιδί μπορεί να βοηθηθεί να μάθει μια κοινωνικά αποδεκτή συμπεριφορά, χωρίς η εκμάθηση αυτή να συνοδεύεται από ενοχή. Μια απλή υπενθύμιση που θα εξηγεί τους λόγους για τους οποίους αυτή η συμπεριφορά είναι ανεπιθύμητη είναι πολύ πιο αποτελεσματική. Λόγου χάρη, αν πείτε στο γιο σας ότι διακόπτοντάς σας σάς ενοχλεί και κάνει τη συζήτηση αδύνατη, θα σπείρετε μέσα του τον πρώτο σπόρο, χωρίς να χρησιμοποιήσετε την ενοχή που περικλείεται σε μια δήλωση όπως: «Συνέχεια μας διακόπτεις, θα πρέπει να ντρέπεσαι, είναι αδύνατον να κουβεντιάσουμε με σένα τριγύρω μας».
Ακόμη κι όταν φτάνει κάποιος στην ενηλικίωση, η γονεϊκή χειραγώγηση με βάση την ενοχή δεν σταματά. Έχω ένα φίλο που έχει φτάσει 52 χρόνων, είναι παιδίατρος, εβραϊκής καταγωγής και παντρεμένος με μια μη Εβραία. Κρατάει ακόμη μυστικό το γάμο του από τη μητέρα του, επειδή φοβάται ότι αυτό μπορεί να τη σκοτώσει ή, σωστότερα, επειδή φοβάται μήπως αυτός τη σκοτώσει. Διατηρεί ένα χωριστό διαμέρισμα, μ’ όλο το εργένικο νοικοκυριό, με μοναδικό σκοπό να δέχεται εκεί κάθε Κυριακή την 85χρονη μητέρα του. Εκείνη δεν ξέρει ότι ο γιος της είναι παντρεμένος κι ότι έχει δικό του σπιτικό όπου ζει τις υπόλοιπες έξι μέρες της εβδομάδας. Παίζει όλο αυτό το παιχνίδι από φόβο κι ενοχή γιατί παντρεύτηκε μια αλλόθρησκη. Παρ' όλο που είναι ένας καθ’ όλα ώριμος άντρας, εξαιρετικά πετυχημένος στον επαγγελματικό τομέα, εξακολουθεί να ελέγχεται από τη μητέρα του. Κάθε μέρα την παίρνει τηλέφωνο από το γραφείο του και εκπληρώνει την εργένικη φαντασίωσή του.
Η ενοχή που συνδέεται με τους γονείς και την οικογένεια είναι η πιο συνηθισμένη μέθοδος για να κρατάμε πειθαρχημένο ένα ανυπότακτο άτομο. Τα παραδείγματα που αναφέραμε παραπάνω αποτελούν μικρό μόνο δείγμα του πλήθους των δηλώσεων και των τεχνικών που συντελούν ώστε ο γιος ή η κόρη να διαλέξουν την ενοχή (ακινητοποίηση της παρούσας στιγμής σ' ένα περασμένο γεγονός) ως τίμημα της γενεαλογίας.
Ενοχή που συνδέεται με το/τη σύζυγο ή εραστή/ερωμένη
Η ενοχική έκφραση «Αν μ’ αγαπούσες» είναι ένας τρόπος για να χειραγωγήσεις κάποιον εραστή ή ερωμένη. Η τακτική αυτή είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη όταν κάποιος θέλει να τιμωρήσει το σύντροφό του για κάποια συγκεκριμένη συμπεριφορά. Λες κι η αγάπη εξαρτάται από τη σωστή, κατά τη γνώμη μας, συμπεριφορά. Όταν ένα άτομο ξεφεύγει από τους κοινά αποδεκτούς κανόνες, χρησιμοποιείται η ενοχή για να το επαναφέρουμε στην αγέλη. Πρέπει να νιώθεις ένοχος που δεν αγαπάς τον άλλο.
Γκρίνιες, μακρές σιωπές και βλέμματα όλο κακία είναι πολύ ωφέλιμες μέθοδοι για τη μετάδοση της ενοχής. «Δεν σου μιλώ, για να μάθεις» ή «Μη με πλησιάζεις` μήπως περιμένεις να σ' αγαπώ ύστερα απ’ αυτό που έκανες;» Αυτή η τακτική χρησιμοποιείται ευρέως, στην περίπτωση που ένας από τους δύο συντρόφους ξεστρατίσει.
Συχνά, χρόνια μετά το επεισόδιο, θυμόμαστε μια πράξη για να οδηγήσουμε τον άλλο να διαλέξει την ενοχή στην τωρινή στιγμή. «Ναι, αλλά μην ξεχνάς τι έκανες το 1951» ή «Πώς μπορώ να σου έχω πια εμπιστοσύνη, αφού με έχεις προδώσει;» Κατ’ αυτό τον τρόπο ο ένας σύντροφος μπορεί να ρυθμίζει το παρόν του άλλου με αναφορές στο παρελθόν. Αν ο ένας από τους δύο το έχει τελικά ξεχάσει, ο άλλος κατά περιόδους το φέρνει στην επιφάνεια ώστε να διατηρεί ζωντανά τα συναισθήματα ενοχής για μια συμπεριφορά του παρελθόντος.
Η ενοχή είναι χρήσιμη για να κάνεις τον ερωτικό σύντροφο να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις σου και στα πρότυπα συμπεριφοράς σου. «Αν ήσουν υπεύθυνος θα μ’ έπαιρνες τηλέφωνο» ή «Είναι η τρίτη φορά που βγάζω τα σκουπίδια και υποθέτω πως εσύ θα αρνηθείς όταν έρθει η σειρά σου». Ο στόχος; Να επιβάλεις στον άλλο να κάνει αυτό που θέλεις εσύ. Και η μέθοδος; Η ενοχή.
Ενοχή που προέρχεται από τα παιδιά
Το παιχνίδι της γονεϊκής ενοχής μπορεί ν’ αντιστραφεί. Η ενοχή μπορεί να είναι αμφίδρομη και τα παιδιά είναι εξίσου ικανά να τη χρησιμοποιήσουν για να χειριστούν τους γονείς τους, όπως και το αντίθετο.
Αν ένα παιδί συνειδητοποιήσει ότι οι γονείς του δεν μπορούν ν’ αντέξουν να το δουν δυστυχισμένο κι ότι θα νιώσουν ενοχή που είναι κακοί γονείς, τότε συχνά θα προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει αυτή την ενοχή για να αποκομίσει αυτό που θέλει. Για παράδειγμα, κάνοντας φασαρία στο σούπερ-μάρκετ μπορεί να έχει τη λιχουδιά που επιθυμεί. «Ο πατέρας της Σάλλυ της επιτρέπει να το κάνει αυτό» Γι’ αυτό ο πατέρας της Σάλλυ είναι καλός πατέρας κι εσείς όχι. «Δεν μ’ αγαπάς, γιατί αν μ’ αγαπούσες δεν θα μου φερόσουν μ’ αυτό τον τρόπο». Και το αποκορύφωμα: «Θα πρέπει να μην είμαι δικό σας παιδί, μάλλον μ’ έχετε υιοθετήσει` οι πραγματικοί γονείς μου δεν θα μου συμπεριφέρονταν μ’ αυτό τον τρόπο». Όλες αυτές οι δηλώσεις μεταφέρουν το ίδιο μήνυμα: εσείς ως γονείς θα πρέπει να νιώθετε ενοχή, επειδή φέρεστε σ’ εμένα, το παιδί σας, μ’ αυτό τον τρόπο.
Φυσικά, τα παιδιά μαθαίνουν αυτή την ενοχοποιητική συμπεριφορά παρατηρώντας τους ενήλικους να τη χρησιμοποιούν για να πετύχουν αυτά που θέλουν. Η ενοχή δεν είναι μια φυσιολογική συμπεριφορά. Είναι μια επίκτητη συναισθηματική αντίδραση που μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο αν το θύμα δείξει στον εκμεταλλευτή ότι είναι ευάλωτο. Τα παιδιά ξέρουν πότε είστε ευπρόσβλητοι. Αν μόνιμα σας υπενθυμίζουν αυτά που έχετε ή δεν έχετε κάνει, με σκοπό να πετύχουν αυτό που θέλουν, τότε έχουν μάθει το κόλπο της ενοχής.
Αν τα παιδιά σας χρησιμοποιούν αυτή την τακτική, σημαίνει ότι από κάπου την έμαθαν. Το πιο πιθανό από σας.
Ενοχή που υποκινείται από το σχολείο
Οι δάσκαλοι είναι οι υπέρτατοι δημιουργοί ενοχής και τα παιδιά, καθώς είναι ευαίσθητα, γίνονται εξαιρετικά εύκολα θύματα χειραγώγησης. Να μερικά μηνύματα ενοχής που επιφέρουν δυστυχία στην τωρινή στιγμή των μαθητών:
«Η μητέρα σου θα απογοητευτεί πραγματικά από σένα».
«Θα πρέπει να ντρέπεσαι για τον κακό βαθμό που πήρες
-              εσύ ένα τόσο έξυπνο αγόρι».
«Πως μπόρεσες να πληγώσεις τόσο πολύ τους γονείς σου, ύστερα από όσα έχουν κάνει για σένα; Αφού ξέρεις πόσο πολύ θέλουν να μπεις στο πανεπιστήμιο».
«Δεν πέρασες στις εξετάσεις γιατί δεν μελέτησες. Τώρα, να δούμε τι θα κάνεις στη ζωή σου!»
Η ενοχή συχνά χρησιμοποιείται στο σχολείο ώστε τα παιδιά να μάθουν ορισμένα πράγματα ή να συμπεριφέρονται μ’ ένα συγκεκριμένο τρόπο. Και θυμηθείτε ότι ως ενήλικοι σήμερα είστε προϊόν αυτού του σχολείου.
Ενοχή που συνδέεται με την Εκκλησία
Η θρησκεία χρησιμοποιείται συχνά για να δημιουργεί ενοχή κι έτσι να διαμορφώνει τη συμπεριφορά του ατόμου. Εδώ, ο Θεός είναι, γενικά, εκείνος τον οποίο έχετε παραμελήσει. Σε μερικές περιπτώσεις το μήνυμα είναι πως θα μείνετε έξω από τον Παράδεισο, επειδή φερθήκατε άσχημα.
«Αν αγαπούσες τον Θεό, δεν θα φερόσουν κατ’ αυτό τον τρόπο».
«Δεν θα πας στον Παράδεισο αν δεν μετανοήσεις για τις αμαρτίες σου».
«Θα έπρεπε να νιώθεις άσχημα που δεν πας στην εκκλησία κάθε βδομάδα κι ίσως συγχωρεθείς αν νιώσεις αρκετά άσχημα».
«Έχεις παραβεί τις εντολές του Θεού και θα έπρεπε να ντρέπεσαι γι’ αυτό».
Wayne Dyer «Οι περιοχές των σφαλμάτων σας» εκδ. Γλάρος
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...