Επιλογή - Alan Watts - Ελληνικοί Υπότιτλοι/Greek Subs

Μέρος ομιλίας από το "Making Decisions" του Alan Watts, courtesy of alanwatts.org

Μην ζητάς κάτι που δεν μπορείς να προσφερεις.

Το πιστεύουμε πολλοί αυτό, είναι μια ωραία πεποίθηση.

Μην ζητάς κάτι που δεν μπορείς να προσφέρεις.

Είναι μια ωραία πεποίθηση? Μας εξελίσσει αυτή η πεποίθηση η μας περιορίζει ?

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ... Ζήτα αυτό που μπορείς να προσφέρεις.
άρα έχουμε ως δεδομένο ότι υπάρχει μια συναλλαγή εδώ... ένα δίνω και παίρνω, εμπορευομαστε κάτι τι μπορούμε να εμπορευτουμε τότε?

Ας βάλουμε ένα διαχωρισμό εδώ υλικά και άυλα, πολύ μπερδεύουμε το ένα με το άλλο

ΕΣΥ! ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ?

Όλοι βρίζουν την θάλασσαν, ενώ πταίει ο άνεμος.

Δημήτριος Καμπούρογλου, 1852-1942, Έλληνας γνωμικογράφος

ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ! 
ΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΡΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΦΟΒΟ, ΤΗ ΘΛΙΨΗ , ΤΟ ΘΥΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΝΟ. 
ΓΙΑΤΙ ΧΡΕΩΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ? 

ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ. ΧΡΕΩΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΑΘΗ. ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΑΥΤΟΥ ΔΕ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, 
ΟΠΟΤΕ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ....
ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ... 
ΕΤΣΙ ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ή κατα αλλους ΤΟ ΚΑΡΜΑ ΜΑΣ ΠΑΡΑΣΕΡΝΕΙ 
ΣΑΝ ΑΝΕΜΟΣ ΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΕΝΟ ...
Η ΔΡΑΣΗ (ΜΑΣ) γινεται ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ! ομως ΧΩΡΙΣ ΤΙΜΟΝΙ! και σχισμενα πανια !

ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΑΘΗ, (?)
ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑ, ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΦΟΒΟ, ΘΛΙΨΗ, ΘΥΜΟ ΚΑΙ ΠΟΝΟ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, (?)
ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΑΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΑΝΟΥΣΙΟ ΞΟΔΕΜΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ?

ΠΟΙΟΣ ΑΠΟΣΤΑΤΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, (?) 
ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, ΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ,
 ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ (?) 
Η Ο ΑΛΛΟΣ ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΟΤΙ ΗΤΑΝ εκει ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ? 

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ.

ΑΝ ΑΝΑΖΗΤΑΤΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΡΙΞΕΤΕ ΤΗΝ ΕΥΘΗΝΗ 
ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ ΚΑΙ ΑΣΧΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΣ, 
ΑΝ ΑΝΑΖΗΤΑΤΕ ΕΝΑ ΑΠΟΣΤΑΤΗ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ, 
ΑΠΛΑ ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ.

και πειτε στον εαυτο σας ΤΣΑ !

Μην ξεχνάς: 
ΝΑ με κρίνεις... : Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με θαυμάζεις..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με φθονείς..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με υποτιμάς..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με λατρεύεις..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με μισείς..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με βλέπεις... ΕΙΜΑΙ η σκιά σου που "πονάει" 
 μ'αγαπάς ,μ'αποδέχεσαι και μ'αφήνεις ελεύθερο να ΕΙΜΑΙ... 
ΕΙΜΑΣΤΕ πλέον ΕΝΑ !!!!

ΑΛΛΩΣΤΕ...

Δεν είμαστε υπεύθυνοι μόνο γι’ αυτό που κάνουμε αλλά και γι’ αυτό που δεν κάνουμε.

Μολιέρος, 1622-1673, Γάλλος θεατρικός συγγραφέας

Η ΥΠΕΥΘΥΝΌΤΗΤΑ ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Ελευθερία είναι η θέληση να είναι κανείς υπεύθυνος απέναντι στον εαυτό του.

Φρήντριχ Νίτσε, 1844-1900, Γερμανός φιλόσοφος

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ?

ΠΟΣΕΣ ΙΔΕΕΣ, ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ, ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΕΘΙΣΜΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΥΝ ? 

Ο άνθρωπος είναι απόλυτα ελεύθερος και γι’ αυτό είναι απόλυτα υπεύθυνος.

Jean-Paul Sartre, 1905-1980, Γάλλος φιλόσοφος

ΕΧΟΥΜΕ ΣΚΕΦΤΕΙ ΟΤΙ ΛΕΜΕ ΨΕΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ σχετικα  με τον Εαυτο μας ?

καλο ειναι να μην εμπλεκουμε τριτους σε αυτη την υποθεση ειναι αυστηρα προσωπικη !

Ν’ αγαπάς την ευθύνη

να λες εγώ, εγώ μονάχος μου

θα σώσω τον κόσμο.

Αν χαθεί, εγώ θα φταίω

Νίκος Καζαντζάκης, 1883-1957, Έλληνας συγγραφέας

Παρε στα χερια σου το 100% της ευθύνης της ζωης σου. 
Για οτιδηποτε αλλο, απλα 
Αποταυτισου , 
μη παιρνεις τιποτε προσωπικα, 
ζουμε μεσα σε ενα ονειρο.

Ο αλυσοδεμένος ελέφαντας του Χόρχε Μπουκάι

elephas- "Δεν μπορώ" του είπα. "Δεν μπορώ!"
- "Σίγουρα;" με ρώτησε αυτός.
- "Ναι. Πολύ θα ήθελα να να μπορούσα να σταθώ μπροστά της και να της πω τι νιώθω... Ξέρω, όμως, ότι δεν μπορώ!!!"
Ο Χόρχε κάθισε σαν το Βούδα πάνω σ΄ εκείνες τις φριχτές μπλε πολυθρόνες του γραφείου του. Χαμογέλασε, με κοίταξε στα στα μάτια και, χαμηλώνοντας τη φωνή όπως έκανε κάθε φορά που ήθελε να τον ακούσουν προσεκτικά, μου είπε: "Να σου πω μια μια ιστορία..."
Και χωρίς να περιμένει να συμφωνήσω, ο Χόρχε άρχισε να αφηγείται:
Όταν ήμουν μικρός μου άρεσε πολύ το τσίρκο, και στο τσίρκο μου άρεσαν πιο πολύ τα ζώα.
Μου έκανε τρομερή εντύπωση ο ελέφαντας που, όπως έμαθα αργότερα, είναι το αγαπημένο ζώο όλων των παιδιών.
Στην παράσταση, το θεόρατο ζώο έκανε επίδειξη του τεράστιου βάρους του, του όγκου και της δύναμής του...
Όμως, μετά την παράσταση και λίγο προτού επιστρέψει στη σκηνή, ο ελέφαντας στεκόταν δεμένος συνεχώς σ΄ ένα μικρό ξύλο μπηγμένο στο έδαφος.
Μια αλυσίδα κρατούσε φυλακισμένα τα πόδια του.
Ωστόσο, το ξύλο ήταν αληθινά μικροσκοπικό κι έμπαινε σε ελάχιστο βάθος μέσα στο έδαφος.
Μολονότι η αλυσίδα ήταν χοντρή και ισχυρή, μου φαινόταν ολοφάνερο ότι ένα ζώο που μπορούσε να ξεριζώνει δέντρα με τη δύναμη του, θα μπορούσε εύκολα να λυθεί και να φύγει.
Το θεωρούσα αληθινό μυστήριο.
Μα τι τον κρατάει; Γιατί δεν το σκάει;
Όταν ήμουν πέντε ή έξι ετών ετών πίστευα ακόμα στη σοφία των μεγάλων.
Ρώτησα τότε κάποιον δάσκαλο ,τον πατέρα μου ή ένα θείο μου, για το μυστήριο του ελέφαντα.
Κάποιος μου εξήγησε ότι ο ελέφαντας είναι δαμασμένος.
Έκανα τότε την προφανή ερώτηση: "Κι αφού είναι δαμασμένος, γιατί τον αλυσοδένουν;"
Δε θυμάμαι να πήρα κάποια ικανοποιητική απάντηση.
Με τον καιρό, ξέχασα το μυστήριο του ελέφαντα με το παλούκι, και το θυμόμουν μόνο όταν βρισκόμουν με κάποιους που είχαν αναρωτηθεί κάποτε πάνω στο ίδιο θέμα
Πριν από μερικά χρόνια ανακάλυψα - ευτυχώς για μένα - ότι κάποιος είχε αρκετή σοφία ώστε ν΄ ανακαλύψει την απάντηση.
Ο ελέφαντας του τσίρκου δεν το σκάει γιατί τον έδεναν σ΄ένα παρόμοιο παλούκι από τότε που ήταν πολύ, πολύ μικρός.
Έκλεισα τα μάτια και φαντάστηκα τον νεογέννητο ανυπεράσπιστο ελέφαντα δεμένο στο παλούκι.
Είμαι βέβαιος ότι τότε το ελεφαντάκι είχε σπρώξει, τραβήξει και ιδρώσει πασχίζοντας να λευτερωθεί.
Μα, παρόλες τις προσπάθειές του, δεν τα είχε καταφέρει, γιατί το παλούκι ήταν πολύ γερό για τις δυνάμεις του.
Φαντάστηκα ότι θα κοιμόταν εξαντλημένο και την επόμενη μέρα θα προσπαθούσε ξανά, και τη μεθεπόμενη το ίδιο...
...Ώσπου μια μέρα, μια φρικτή μέρα για την ιστορία του, το ζώο θα παραδεχόταν την αδυναμία του και θα υποτασσόταν στη μοίρα του.
Αυτός ο πανίσχυρος και θεόρατος ελέφαντας που βλέπουμε στο τσίρκο δεν το σκάει γιατί νομίζει ότι δεν μπορεί, ο δυστυχής.
Η ανάμνηση της αδυναμίας που ένιωσε λίγο μετά τη γέννησή του είναι χαραγμένη στη μνήμη του.
Και το χειρότερο είναι ότι ποτέ δεν αμφισβήτησε σοβαρά αυτή την ανάμνηση.
Ποτέ μα ποτέ δεν ξαναπροσπάθησε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του...
"Έτσι είναι, Ντεμιάν. Όλοι είμαστε λίγο - πολύ σαν τον τον ελέφαντα του τσίρκου.
Περιδιαβαίνουμε τον κόσμο δεμένοι σε εκατοντάδες παλούκια που μας στερούν την ελευθερία.
Ζούμε πιστεύοντας ότι "δεν μπορούμε" να κάνουμε ένα σωρό πράγματα , απλώς επειδή μια φορά, πριν από πολύ καιρό, όταν είμαστε μικροί, προσπαθήσαμε και και δεν τα καταφέραμε.
Πάθαμε τότε το ίδιο με τον ελέφαντα.
Χαράξαμε στη μνήμη μας αυτό το μήνυμα:
"Δεν μπορώ, δεν μπορώ και ποτέ δε θα μπορέσω."
Ο Χόρχε έκανε μια μεγάλη παύση. Ύστερα πλησίασε, κάθισε στο πάτωμα μπροστά μου και συνέχισε:
"Αυτό σου συμβαίνει, Ντέμι. Ζεις μέσα στα όρια της ανάμνησης ενός Ντεμιάν που δεν υπάρχει πια, εκείνου που δεν τα κατάφερε.
Ο μοναδικός τρόπος να μάθεις εάν μπορείς, είναι να προσπαθήσεις πάλι με όλη σου την ψυχή...Με όλη σου την ψυχή!

4. Ο Εξεγερμένος

Ο Εξεγερμένος

Οι άνθρωποι φοβούνται, φοβούνται πάρα πολύ εκείνους που γνωρίζουν τον εαυτό τους. Eχουν μια ορισμένη δύναμη, μια αύρα και ένα μαγνητισμό, μια χαρισματικότητα που μπορεί να βγάλει από τη φυλακή της παράδοσης τους ζωντανούς, νέους ανθρώπους....

Ο φωτισμένος άνθρωπος δεν μπορεί να υποδουλωθεί –αυτή είναι η δυσκολία – και δεν μπορεί να φυλακιστεί.... Κάθε ιδιοφυής άνθρωπος που έχει γνωρίσει κάτι από τον εσωτερικό κόσμο είναι επόμενο να είναι κάπως δύσκολο να αφομειωθεί΄ θα μετατραπεί σε δύναμη που αναστατώνει. Οι μάζες δεν θέλουν να αναστατώνονται, ακόμη κι αν ζουν στη δυστυχία΄ είναι δυστυχισμένοι, αλλά έχουν συνηθίσει στη δυστυχία. Και όποιος δεν είναι δυστυχισμένος μοιάζει σαν ξένος.

Ο φωτισμένος άνθρωπος είναι ο πιο μεγάλος ξένος μέσα στον κόσμο΄ δεν φαίνεται να ανήκει σε κανέναν. Καμιά οργάνωση δεν τον περιορίζει, καμία κοινότητα, καμία κοινωνία, κανένα έθνος.

Osho The Zen Manifesto: Freedom from Oneself Κεφάλαιο 9

Σχόλιο:

Η ισχυρή και γεμάτη κύρος μορφή σε τούτο το χαρτί είναι φανερό πως είναι ο κύριος του πεπρωμένου του. Στον ώμο του υπάρχει το έμβλημα του ήλιου και ο πυρσός που κρατά στο δεξί του χέρι συμβολίζει το φως της δικής του αλήθειας, που την κέρδισε με κόπο.

Είτε είναι πλούσιος είτε φτωχός, ο Εξεγερμένος είναι πραγματικά αυτοκράτορας, επειδή έχει σπάσει τα δεσμά του καταπιεστικού προγραμματισμού και της γνώμης της κοινωνίας. Διαμόρφωσε τον εαυτό του έχοντας αγκαλιάσει όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου, προβάλλοντας μέσα από τις σκοτεινές και άμορφες ρίζες τού ασυνείδητου παρελθόντος του και ανοίγοντας τα φτερά του για να πετάξει στον ουρανό. Ο ίδιος ο τρόπος τής ύπαρξής του είναι η εξέγερση, όχι επειδή μάχεται ενάντια σε κάποιον ή σε κάτι, αλλά επειδή έχει ανακαλύψει τη δική του αληθινή φύση και είναι αποφασισμένος να ζήσει σύμφωνα μ’ αυτήν. Ο αετός είναι το ζώο σύμβολο τού πνεύματός του, ένας αγγελιoφόρος μεταξύ ουρανού και γης.

Ο Εξεγερμένος μάς προκαλεί να είμαστε αρκετά θαρραλέοι ώστε να αναλάβουμε την ευθύνη για αυτό που είμαστε και να ζήσουμε τη δική μας αλήθεια.

"Μας στηρίζω με όλη μου την καρδιά. Αν, όμως, με πιέσεις να διαλέξω... ανάμεσα σ' εσένα και σ' εμένα... εμένα."

‎"Ξέρουμε πού βρίσκεται κάθε πράγμα και κάθε άτομο που αγαπάμε, αλλά πολλές φορές δεν ξέρουμε πού βρισκόμαστε εμείς. Σαν να ξεχάσαμε τη θέση μας στον κόσμο. Μπορούμε πολύ γρήγορα να εντοπίσουμε τη θέση των άλλων, τη θέση που έχουν οι άλλοι στη ζωή μας, και καμιά φορά μπορούμε να προσδιορίσουμε ακόμα και τη θέση που κατέχουμε εμείς στη ζωή των άλλων. Έχουμε, όμως, ξεχάσει ποια θέση κατέχουμε εμείς στη δική μας τη ζωή."

"Ο δρόμος προς την αυτοπραγμάτωση είναι αδιάκοπος και δυσχερής"

"...Δυνατά, δυνατά... γίναν όλα δυνατά τα αδύνατα..."

Ακολουθώντας τον προσωπικό μύθο...

Όταν ο Joseph Campbell, γνωστός μυθολόγος της εποχής μας (ο οποίος έγραψε, μεταξύ άλλων το έργο «Η δύναμη του Μύθου»), επινόησε το ρητό «Ακολουθείτε την ευλογία σας», συνέλαβε ένα ολοφάνερα επίκαιρο νόημα, που στον «Αλχημιστή»εμφανίζεται ως Προσωπικός Μύθος.

Ο Αλάν Κόεν, ενας θεραπευτής που ζει στη Χαβάη, επεξεργάζεται το ίδιο θέμα. Διηγείται ότι στις διαλέξεις του, όταν ρωτά ποιος είναι δυσαρεστημένος με την εργασία του το 70% του ακροατηρίου σηκώνει το χέρι. Ο Κόεν δημιούργησε ένα σύστημα με δώδεκα βήματα, που θα μας βοηθήσουν να ξαναβρούμε την «ευλογία» μας (είναι μαθητής του Campbell) :

1. Πείτε την αλήθεια στον εαυτό σας: χωρίστε ένα φύλλο χαρτί σε δυο στήλες και γράψτε αριστερά τι θα θέλατε πολύ να κάνετε. Στη συνέχεια, γράψτε δεξιά τι κάνετε χωρίς ενθουσιασμό. Γράψτε, σαν να μην υπήρχε περίπτωση να διαβάσει κάποιος ό, τι έχετε μπροστά στα μάτια σας. Μην κατακρίνετε και μην αποδοκιμάσετε τις απαντήσεις σας.

2. Ξεκινήσετε σιγά, σιγά ξεκινήστε όμως: τηλεφωνήστε στο ταξιδιωτικό σας γραφείο, ψάξτε για κάτι που να ταιριάζει στον προϋπολογισμό σας. Πηγαίνετε να δείτε την ταινία που συνέχεια αναβάλλατε. Αγοράστε το βιβλίο που επιθυμούσατε. Να είστε γενναιόδωρος με τον εαυτό σας και θα δείτε ότι ακόμα και αυτά τα μικρά βήματα θα σας κάνουν να νιώσετε πιο ζωντανός.

3. Σταματήστε αργά, σταματήστε όμως: ορισμένα πράγματα εξαντλούν τελείως την ενέργεια σας. Είναι πράγματι, ανάγκη να πάτε στη συνεδρίαση εκείνης της επιτροπής ; Είναι ανάγκη να βοηθήσετε κάποιον, που δεν θέλει να βοηθηθεί; Ο προϊστάμενος σας έχει άραγε το δικαίωμα να απαιτεί, εκτός από την εργασία σας, να παραβρεθείτε και στις ίδιες εορτές μ' εκείνον ; Αν πάψετε να κάνετε όσα δεν σας ενδιαφέρουν, θα διαπιστώσετε ότι απαιτούσατε από τον εαυτό σας περισσότερα απ' ότι οι άλλοι πραγματικά ζητούσαν από εσάς.

4. Ανακαλύψετε τα μικρά ταλέντα σας: τι λένε οι άλλοι ότι εσείς κάνετε καλά; Τι κάνετε με όρεξη ακόμη και αν δεν είστε τέλειοι στην εκτέλεση; Αυτά τα μικρά ταλέντα είναι κρυφά μηνύματα από τα άδηλα μεγάλα ταλέντα σας.

5. Ξεκινήστε την επιλογή σας: αν κάτι σας ευχαριστεί, μη διστάζετε. Αν αμφιβάλλετε, κλείστε τα μάτια σας, φανταστείτε ότι πήρατε την επιλογή Α' και αναλογιστείτε τι τυχόν θα ακολουθούσε. Κάνετε τα ίδια με την επιλογή Β'. Η απόφαση που θα σας φέρει πιο κοντά στη ζωή, θα είναι η σωστή -;ακόμη και αν δεν πρόκειται για την εύκολη.

6. Μη βασίζετε τις επιλογές σας σε οικονομικά οφέλη: θα' ρθούν, αν πραγματικά κάνετε κάτι με ενθουσιασμό. Το ίδιο δοχείο, από τα χέρια ενός αγγειοπλάστη που λατρεύει ό,τι κάνει, ή από τα χέρια ενός ανθρώπου που μισεί την τέχνη του, δεν έχει την ίδια ψυχή. Θα πουληθεί γρήγορα (στην πρώτη περίπτωση) ή θα παραγκωνιστεί (στη δεύτερη).

7. Εμπιστευτείτε τη διαίσθηση σας: η πιο ενδιαφέρουσα δουλεία είναι εκείνη που σας επιτρέπει να είστε δημιουργικός. Ο Αϊνστάιν έλεγε : «Δεν έφτασα στην κατανόηση του Σύμπαντος μόνο με τα Μαθηματικά». Ο Ντεκάρτ, ο πατέρας της λογικής, επεξεργάστηκε τη μέθοδο του με βάση ένα όνειρο που είδε.

8. Μη φοβάστε να αλλάξετε ιδέες: αν σας ενοχλεί που παραμερίσατε μια απόφαση σας, ξανασκεφθείτε την επιλογή σας. Μην αντιστέκεστε σε κάτι που σας ευχαριστεί.

9. Μάθετε να ξεκουράζεστε: μια ημέρα την εβδομάδα, χωρίς να σκέφτεστε τη δουλεία σας και τελικά το υποσυνείδητό σας θα βοηθήσει. Πολλά προβλήματα λύνονται χωρίς τη βοήθεια της λογικής.

10. Αφήστε τα πράγματα να δείχνουν τον πιο χαρούμενο δρόμο: αν παλέψετε υπερβολικά για κάτι χωρίς αποτέλεσμα, να γίνεστε πιο ευέλικτοι και να παραδοθείτε στους δρόμους που σας δείχνει η ζωή. Αυτό δεν θα πει ότι εγκαταλείπετε τη μάχη, ότι τεμπελιάζετε ή ότι παραδίνετε τα πράγματα σε ξένα χέρια, απλώς καταλάβατε ότι η δουλειά με αγάπη χαρίζει δυνάμεις και πότε απελπισία.

11. Διαβάστε τα σημάδια: είναι μια προσωπική γλώσσα δεμένη με τη διαίσθηση, που ακούγεται την κατάλληλη στιγμή. Ακόμη και αν τα σημάδια δείχνουν κατεύθυνση αντίθετη από εκείνη που σχεδιάσατε, ακολουθήστε τα . Πότε πότε θα κάνετε λάθος, είναι όμως ο μόνος τρόπος να μάθετε αυτήν την καινούργια γλώσσα.

12. Τελικά ρισκάρετε ! Οι άνθρωποι που άλλαξαν τον κόσμο, ξεκίνησαν τον δρόμο τους με μια πράξη πίστης. Πίστεψε στη δύναμη των ονείρων σας.

Η ευτυχία είναι ένα ταξίδι, όχι ένας προορισμός. Δεν υπάρχει καλύτερος χρόνος για να είστε ευτυχισμένοι ...από το ΤΩΡΑ ! Ζήστε και εκτιμήστε την τωρα

Πείθουμε τους εαυτούς μας ότι η ζωή μας θα είναι καλύτερη όταν θα παντρευτούμε, θα αποκτήσουμε ένα μωρό, μετά ένα ακόμα.
Μετά αγχωνόμαστε διότι τα παιδιά μας δεν είναι αρκετά μεγάλα και όλα θα είναι καλύτερα όταν θα μεγαλώσουν.
Στη συνέχεια αγχωνόμαστε γιατί φτάνουν στην εφηβεία και πρέπει να ασχοληθούμε μαζί τους. Θα είμαστε σίγουρα ευτυχείς όταν θα ξεπεράσουν αυτό το στάδιο.
Λέμε στους εαυτούς μας ότι η ζωή μας θα είναι ολοκληρωμένη όταν ο σύντροφός μας θα αποκατασταθεί, όταν θα αποκτήσουμε ένα πιο ωραίο αυτοκίνητο, όταν θα μπορέσουμε να πάμε διακοπές, όταν θα πάρουμε την σύνταξή μας.

Είναι προτιμότερο να το παραδεχτούμε και να αποφασίσουμε να είμαστε ευτυχισμένοι παρόλα αυτά.
Η αλήθεια είναι ότι η καλύτερη στιγμή για να είμαστε ευτυχισμένοι είναι ΤΩΡΑ.

Αλλιώς πότε ;

Για πολύ καιρό, μου φαινόταν ότι η ζωή μου θα άρχιζε... Η πραγματική ζωή.
Αλλά υπήρχαν πάντα εμπόδια, μία δοκιμασία να ξεπεραστεί, μια δουλειά να τελειώσει, χρόνος να δοθεί, ένα χρέος να πληρωθεί. Μετά η ζωή θα ξεκινούσε.
Τελικά κατάλαβα ότι αυτά τα εμπόδια ήταν η ΖΩΗ.
Αυτή η προοπτική με βοήθησε να δω ότι δεν υπάρχει μονοπάτι προς την ευτυχία.

ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ.

Λοιπόν, εκτιμήστε κάθε στιγμή.
Σταματήστε να περιμένετε να τελειώσετε το σχολείο, να ξαναγυρίσετε στο σχολείο, να χάσετε 10 κιλά, να πάρετε 10 κιλά, να ξεκινήσετε να δουλεύετε, να παντρευτείτε, να έρθει η Παρασκευή το βράδυ, η Κυριακή πρωί, να αγοράσετε ένα καινούριο αμάξι, να πληρώσετε την υποθήκη σας, να έρθει η άνοιξη, το καλοκαίρι, το φθινόπωρο, ο χειμώνας, η πρώτη του μήνα, η τα μέσα του μήνα, να ακουστεί το τραγούδι σας στο ραδιόφωνο, να πεθάνετε, να ξαναγεννηθείτε ... πριν αποφασίσετε να ΕΙΣΤΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ.

Η ευτυχία είναι ένα ταξίδι, όχι ένας προορισμός.

Δεν υπάρχει καλύτερος χρόνος για να είστε ευτυχισμένοι ....από το ΤΩΡΑ !

Ζήστε και εκτιμήστε την τωρινή στιγμή.

Τώρα, σκέψου καλά και προσπάθησε να απαντήσεις σε αυτές τις 5 ερωτήσεις :
1 � Ονόμασε 5 άτομα από τα πλουσιότερα στη γη.
2 � Ονόμασε τις 5 τελευταίες νικήτριες του διαγωνισμού Μις Υφήλιος.
3 � Ονόμασε τους 10 τελευταίους νικητές του Βραβείου Νόμπελ.
4 � Ονόμασε τους 10 τελευταίους νικητές του Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού.

Δεν τα καταφέρνεις ; Είναι δύσκολο, έτσι ;
Μην ανησυχείς, κανείς δεν θυμάται.
Τα χειροκροτήματα περνάνε !
Τα κύπελλα πιάνουν σκόνη !
Οι νικητές ξεχνιούνται !

Τώρα προσπάθησε να απαντήσεις σε αυτές τις 5 ερωτήσεις :
1 � Ονόμασε 3 καθηγητές που συνέβαλαν στην μόρφωσή σου.
2 � Ονόμασε 3 φίλους που σε βοήθησαν σε δύσκολες στιγμές.
3 � Σκέψου κάποια άτομα που σε έχουν κάνει να νιώσεις ξεχωριστός /ή.
4 � Ονόμασε 5 άτομα με τα οποία σου αρέσει να περνάς τον χρόνο σου.

Τα καταφέρνεις ; Είναι πιο εύκολο, έτσι ;
Τα άτομα που έχουν μία ουσία στην ζωή σου δεν είναι αναγκαστικά οι πιο πλούσιοι ή οι πιο επιτυχημένοι ....
Είναι όμως εκείνοι που ανησυχούν για σένα, που φροντίζουν για σένα, που σε οποιεσδήποτε περιστάσεις είναι δίπλα σε σένα ....
Σκέψου λίγο. Η ζωή είναι πολύ σύντομη !

Είναι λίγος καιρός, στους Ολυμπιακούς του Σιάτλ, 9 αθλητές, όλοι ανάπηροι σωματικά ή πνευματικά, ήταν στην γραμμή εκκίνησης της κούρσας των 100 μέτρων.
Στο σύνθημα της εκκίνησης, η κούρσα ξεκίνησε. Δεν έτρεχαν όλοι αλλά όλοι είχαν την επιθυμία να συμμετέχουν και να κερδίσουν.
Έτρεχαν ανά 2, ένα αγόρι έπεσε στην πίστα, έκανε κάποιες τούμπες και άρχισε να κλαίει.
Οι άλλοι 8 τον άκουσαν να κλαίει.
Επιβράδυναν και κοίταξαν πίσω τους.
Σταμάτησαν και άρχισαν να επιστρέφουν πίσω .... ΟΛΟΙ...
Μία κοπέλα με το σύνδρομο Down καθισμένη δίπλα του, άρχισε να τον χαϊδεύει και να τον ρωτά : «Είσαι καλύτερα τώρα ;»
Τότε, και οι υπόλοιποι 9 τον πήραν από τους ώμους και ξεκίνησαν όλοι μαζί να περπατάνε προς την γραμμή του τερματισμού.
Ολόκληρο το στάδιο σηκώθηκε και άρχισε να χειροκροτεί. Και τα χειροκροτήματα διήρκησαν πάρα πολύ .....
Οι άνθρωποι που είδαν αυτό το γεγονός, μιλούν για αυτό ακόμη.

ΓΙΑΤΙ ;
Γιατί βαθιά μέσα μας, όλοι ξέρουμε ότι το σημαντικότερο πράγμα στην ζωή δεν είναι να κερδίσουμε για μας.
Το πιο σημαντικό πράγμα σε αυτή τη ζωή, είναι να βοηθάμε τους άλλους να κερδίσουν.
Ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι θα επιβραδύνουμε ή θα αλλάξουμε την δική μας πορεία.
�Ένα κερί δεν παθαίνει τίποτα αν βοηθήσει για να ανάψουμε και ένα ακόμη.�

Το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας από την πλευρά του λύκου

Το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας από την πλευρά του λύκου

Το δάσος ήταν το σπιτικό μου. Ζούσα εκεί και νοιαζόμουν γι' αυτό. Προσπαθούσα να το διατηρώ ταχτικό και καθαρό.

Κάποτε, μια ηλιόλουστη μέρα, ενώ προσπαθούσα να συμμαζέψω κάτι σκουπίδια που είχε παρατήσει ένας κατασκηνωτής, άκουσα βήματα. Πήδηξα πίσω από ένα δέντρο και είδα ένα μικρό κορίτσι να έρχεται από ένα μονοπάτι, κρατώντας ένα καλάθι. Μου φάνηκε ύποπτη από την αρχή γιατί φορούσε αστεία ρούχα ολοκόκκινα, και το κεφάλι της ήταν καλυμμένο με μια κουκούλα σαν να μην ήθελε να την αναγνωρίσουν.

Φυσικά την σταμάτησα για να ερευνήσω το ζήτημα. Την ρώτησα ποια ήταν, που πήγαινε, από που ερχόταν κ.τ.λ. Μου είπε μια ιστορία για κάποια γιαγιά που πήγαινε να την επισκεφθεί και να της πάει φαγητό.

Έδειχνε βασικά έντιμο άτομο, αλλά βρισκόταν στο δάσος μου και έδειχνε ύποπτη μ'αυτά τα ρούχα. Έτσι αποφάσισα να της δείξω πόσο σοβαρό ήταν να εισβάλλει έτσι, χωρίς ειδοποίηση, ντυμένη αστεία.

Την άφησα να συνεχίσει αλλά έτρεξα πριν από αυτήν στο σπίτι της γιαγιάς της. Όταν συνάντησα την συμπαθητική γριούλα της εξήγησα το πρόβλημα μου και συμφώνησε ότι η εγγονή της χρειαζόταν ένα μάθημα. Η γριούλα συμφώνησε να κρυφτεί ώσπου να την φωνάξω. Έτσι, κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι. Όταν έφτασε το κορίτσι την κάλεσα να μπει στην κρεβατοκάμαρα όπου βρισκόμουν στο κρεβάτι ντυμένος σαν τη γιαγιά. Το κορίτσι ήρθε με τα κόκκινα μαγουλά της και είπε κάτι άσχημο για τα μεγάλα μου αυτιά. Με είχαν προσβάλλει κι άλλοτε και έτσι προσπάθησα να πω κάτι θετικό. Είπα ότι, ίσως, τα μεγάλα μου αυτιά, μου επέτρεπαν να την ακούω καλύτερα. Δηλαδή έδειχνα ότι την συμπαθούσα και ήθελα να προσέχω αυτά που λέει. Αλλά έκανε άλλο ένα καλαμπούρι για τα γουρλωτά μου μάτια. Τώρα καταλαβαίνετε πώς άρχισα να αισθάνομαι γι' αυτό το κορίτσι που έβαζε ένα ευγενικό προσωπείο αλλά ήταν τόσο κακοήθης. Παρ' όλα αυτά έχω την τακτική να γυρίζω και το άλλο μάγουλο και της είπα ότι τα γουρλωτά μου μάτια με βοηθούν να την βλέπω καλύτερα. Η επόμενη προσβολή στ' αλήθεια με νευρίασε. Έχω κάποιο σύμπλεγμα για τα μεγάλα μου δόντια κι αυτό το κορίτσι έκανε μία προσβλητική παρατήρηση. Ξέρω ότι θα έπρεπε να μην χάσω την ψυχραιμία μου αλλά πήδηξα από το κρεβάτι και της φώναξα πως τα μεγάλα μου δόντια ήταν χρήσιμα για να την φάω καλύτερα.

Τώρα ας είμαστε ειλικρινείς, κανείς λύκος δεν θα έτρωγε ποτέ ένα κορίτσι, όλοι το ξέρουν αυτό, αλλά αυτό το τρελοκόριτσο άρχισε να τρέχει γύρω-γύρω ουρλιάζοντας κι εγώ προσπαθούσα να την φτάσω για να την ηρεμίσω. Έβγαλα και τα ρούχα της γιαγιάς αλλά αυτό φάνηκε να χειροτερεύει τα πράγματα. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε με δυνατό κρότο και ένας μεγαλόσωμος τύπος στεκόταν εκεί με το τσεκούρι του. Τον κοίταξα και κατάλαβα ότι είχα βρει τον μπελά μου. Υπήρχε ένα ανοιχτό παράθυρο πίσω μου και την κοπάνησα.

Θα ήθελα να μπορούσα να πω πως εδώ τελειώνει η ιστορία. Όμως αυτή η γριούλα γιαγιά ποτέ δεν είπε την δική μου πλευρά της κατάστασης. Σύντομα κυκλοφόρησε η φήμη ότι ήμουν κακός και μοχθηρός. Όλοι άρχισαν να με αποφεύγουν. Δεν ξέρω τι έγινε το κοριτσάκι με τα αστεία κόκκινα ρούχα, όμως εγώ δεν έζησα από τότε καλά. Έτσι αποφάσισα να σας γράψω την ιστορία μου.

Με εκτίμηση Ο λύκος

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, μήνυμα ζωής

“Αν ο θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’αυτό που αξίζουν, αλλά γι’αυτό που σημαίνουν, θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν, θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα! Αν ο θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος, θα ζωγράφιζα μ’ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στο άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη, θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για’να νοιώσω τον πόνο από τ’αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους…

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή… Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ, θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους… Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα, Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω. Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’έβλεπα να κοιμάσαι, θαι σ’αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θ σ’έβλεπα να βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’αγκάλιαζα και θα σού ‘δινα ένα φι και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’έβλεπα, θα έλεγα “σ’αγαπώ” και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνοι τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένε μόνο το σήμερα, θα “θελα να σου πω πόσο σ’αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτί μην περιμένεις άλλο, κάν’το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ. θα μετανιώνεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μ αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, β χρόνο για να τους πεις “συγνώμη”, “συγχώρησε με”, “σε παρακαλώ”, “ευχαριστώ” κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.”

Η Ζωή είναι ωραία!

Η Ζωή είναι ωραία! 
Είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε. 
Γινόμαστε αυτό που πιστεύουμε. 
Η ζωή μας είναι αυτό που οραματιζόμαστε. 
Η ζωή μας είναι αυτό που αποφασίζουμε. 
Μπορούμε να αλλάξουμε την ζωή μας αλλάζοντας τις σκέψεις μας. 
Είμαστε θύματα μονάχα των σκέψεων μας.

Πρόσεχε τις σκέψεις σου: γίνονται λέξεις.
Πρόσεχε τις λέξεις σου: γίνονται έργα.
Πρόσεχε τα έργα σου: γίνονται συνήθειες.
Πρόσεχε τις συνήθειες σου: γίνονται χαρακτήρας.
Πρόσεχε το χαρακτήρα σου: γίνεται πεπρωμένο...

Ότι προσφέρεις, γυρίζει σε σένα 3 φορές πιο δυνατό και όλοι λαμβάνουν ότι τους αξίζει.