Αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα

Αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα

Ο καλύτερός μου φίλος μου έδωσε την καλύτερη συμβουλή
Μου είπε ότι η κάθε μέρα είναι ένα δώρο κι όχι ένα δικαίωμα δεδομένο
Αναποδογύρισε κάθε πέτρα, άσε πίσω τους φόβους σου
Και προσπάθησε να ακολουθήσεις τον πιο ασυνήθιστο δρόμο
Το πρώτο σου βήμα είναι και το μεγαλύτερο άλμα

Αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα και το αύριο δεν υπήρχε
Θα μπορούσες να πεις αντίο στο χθες;
Δε θα ζούσες κάθε στιγμή σα να 'ταν η τελευταία σου;
Δε θα άφηνες κάθε παλιά εικόνα στο παρελθόν;
Δε θα χάριζες κάθε σου δεκάρα, αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα;
Τι θα γινόταν, τι θα γινόταν, αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα;

Κάποιος τρόπος ζωής πρέπει να υπάρχει αντίθετα με το κατεστημένο
Ό,τι αξίζει το τίμημα, αξίζει πάντα και τη μάχη
Κάθε δευτερόλεπτο μετράει, καθώς δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία
Οπότε ζήσε σα να μη μπορούσες να ξαναζήσεις
Μην αφήνεις την ίδια σου τη ζωή σε ελεύθερη πτώση

Αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα και το αύριο δεν υπήρχε
Θα μπορούσες να πεις αντίο στο χθες;
Δε θα ζούσες κάθε στιγμή σα να 'ταν η τελευταία σου;
Δε θα άφηνες κάθε παλιά εικόνα στο παρελθόν;
Δε θα χάριζες κάθε σου δεκάρα;

Δε θα τηλεφωνούσες σε όλους αυτούς τους φίλους που δε βλέπεις ποτέ;
Δε θα αναπολούσες κάθε παλιά σου εμπειρία;
Δε θα συγχωρούσες τους εχθρούς σου;
Και δε θα έβρισκες επιτέλους αυτόν τον κάποιο που όλο ονειρεύεσαι;
Δε θα ορκιζόσουν με την ψυχή σου στο Θεό εκεί ψηλά
ότι επιτέλους θα ερωτευόσουν, αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα;

Αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα
δε θα άφηνες το στίγμα σου γιατρεύοντας μια ραγισμένη καρδιά;
Ξέρεις, δεν είναι ποτέ αργά να σημαδέψεις στ' αστέρια
Ανεξάρτητα του ποιος είσαι

Οπότε κάνε ό,τι χρειάζεται
γιατί δεν μπορείς να γυρίσεις καμιά στιγμή πίσω σ'αυτή τη ζωή
Μην αφήνεις τίποτα να σταθεί στο δρόμο σου
Γιατί ο χρόνος δεν είναι ποτέ με το μέρος σου

Αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα και το αύριο δεν υπήρχε
Θα μπορούσες να πεις αντίο στο χθες;
Δε θα ζούσες κάθε στιγμή σα να 'ταν η τελευταία σου;
Δε θα άφηνες κάθε παλιά εικόνα στο παρελθόν;
Δε θα χάριζες κάθε σου δεκάρα;

Δε θα τηλεφωνούσες σε όλους αυτούς τους φίλους που ποτέ δε βλέπεις;
Δε θα αναπολούσες κάθε παλιά σου εμπειρία;
Δε θα συγχωρούσες τους εχθρούς σου;
Και δε θα έβρισκες επιτέλους αυτόν τον κάποιο που όλο ονειρεύεσαι;
Δε θα ορκιζόσουν με την ψυχή σου στο Θεό εκεί ψηλά
ότι επιτέλους θα ερωτευόσουν, αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα;

Πως έλκουμε τους άλλους;

Κάθε άνθρωπος που εμφανίζεται στην ζωή σου- φίλος ή εχθρός, εραστής ή σύντροφος έρχεται σε απόκριση των δονήσεων που εκπέμπεις. Δεν προσκαλείς μόνο το άτομο, αλλά προσκαλείς και τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του ατόμου αυτού.

Πολλοί άνθρωποι έχουν δυσκολία να το δεχτούν αυτό καθώς αναλογίζονται τα πολλά ανεπιθύμητα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που έχουν έρθει στην ζωή τους.

Υποστηρίζουν ότι ποτέ δεν θα μπορούσαν να έχουν ζητήσει να έρθει στην εμπειρία τους κάτι τόσο ανεπιθύμητο, γιατί πιστεύουν ότι το «ζητώ» σημαίνει «ζητώ κάτι που επιθυμώ».
Όμως το «ζητώ» σημαίνει απλά ότι εκπέμπω μία δόνηση που ταιριάζει με κάτι….

Είναι σημαντικό να κατανοήσεις ότι λαμβάνεις αυτό που σκέφτεσαι, είτε το θέλεις είτε όχι, είτε είναι αυτό που επιθυμείς είτε όχι.

Και οι χρόνιες σκέψεις γύρω από ανεπιθύμητα πράγματα προσκαλούν, ή ζητάνε για αντίστοιχες με αυτές εμπειρίες.

Έτσι ορίζει ο Νόμος της Έλξης.

7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας

Αγγελοι

Μην ζητάς κάτι που δεν μπορείς να προσφερεις.

Το πιστεύουμε πολλοί αυτό, είναι μια ωραία πεποίθηση.

Μην ζητάς κάτι που δεν μπορείς να προσφέρεις.

Είναι μια ωραία πεποίθηση? Μας εξελίσσει αυτή η πεποίθηση η μας περιορίζει ?

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ... Ζήτα αυτό που μπορείς να προσφέρεις.
άρα έχουμε ως δεδομένο ότι υπάρχει μια συναλλαγή εδώ... ένα δίνω και παίρνω, εμπορευομαστε κάτι τι μπορούμε να εμπορευτουμε τότε?

Ας βάλουμε ένα διαχωρισμό εδώ υλικά και άυλα, πολύ μπερδεύουμε το ένα με το άλλο

Auto-Readcasting: OnView Past Readcasts Τα δώρα του Μαχαραγιά (23) - Χόρχε Μπουκάι (Jorge Bucay) Ανταλλάζεις , υποχρεώνεις η χαρίζεις ;

Τα δώρα του Μαχαραγιά (23) - Χόρχε Μπουκάι (Jorge Bucay)

Ανταλλάζεις , υποχρεώνεις η χαρίζεις ;

Τα δώρα του Μαχαραγιά (23) - Χόρχε Μπουκάι (Jorge Bucay) by puma1984ata

ΑΓΑΠΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ

Πάντοτε σκεφτόμαστε την αγάπη μας να κατευθύνεται σε κάποιον άλλον.
Ο άνδρας θεωρεί ότι αγαπάει τη γυναίκα, η γυναίκα θεωρεί ότι αγαπάει τον άνδρα,
η μητέρα θεωρεί ότι αγαπάει το παιδί, το παιδί θεωρεί ότι αγαπάει τη μητέρα,
οι φίλοι θεωρούν ότι ο ένας αγαπάει τον άλλον.
Αν όμως δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου, είναι αδύνατον να αγαπήσεις οποιονδήποτε άλλον.....

ΟΣΣΟ

Ο Γεράκος και ο Ταξιδιώτης

Ενας Γεράκος καθόταν στο σταθμό ενός τρένου και περνούσε την ώρα του καπνίζοντας και χαζεύοντας τους περαστικούς.
Κάποια μέρα επειδή είχε ευγενικό και προσιτό βλέμμα τον πλησιάζει ένας ταξιδιώτης και τον ρωτά…
Πως είναι οι άνθρωποι στην πόλη σας γιατί είμαι καινούριος εδώ και θα ήθελα να ξέρω την νοοτροπία του τόπου αυτού ?

Ο Γεράκος τον κοίταξε και τον ρωτησε… Πως ήταν οι άνθρωποι απο εκεί που έφυγες ?

Ο Ταξιδιώτης του απαντά… Αφήστε τα. Ήταν ανταγωνιστικοί – σκληροί – άκαρδοι – υλιστές – δεν μπορούσα να εμπιστευτώ κανέναν.

Και εδώ έτσι είναι του απαντά ο Γεράκος

Ο Ταξιδιώτης έφυγε απογοητευμένος.

Ενας άλλος ταξιδιώτης είδε την σκηνή παρόλο που δεν άκουγε την συζήτηση και αισθάνθηκε και αυτός ότι μπορούσε να ρωτήσει τον Ηλικιωμένο αυτό κύριο.

Και αυτόν τον βασάνιζε το ίδιο ερώτημα …. Πως είναι οι άνθρωποι στην πόλη σας?

και αυτός πήρε την ίδια απάντηση … Πως ήταν οι άνθρωποι απο εκεί που έφυγες ?

Αυτός απάντησε: Αχ μην μου τα θυμίζετε… τι καλούς φίλους άφησα εκεί …. πόσο με αγαπούσαν… όλοι έκλαιγαν όταν αποχαιρετιόμασταν αλλά δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Επρεπε να φύγω για ένα διάστημα.

Μήν ανησυχείς παιδί μου του απαντάει ο Γεράκος… και εδώ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ….. και εδώ θα σε αγαπήσουν θα σε στηρίξουν και θα κλάψουν με σένα!!!!

Το ηθικό δίδαγμα; Στην ζωή βρίσκουμε αυτό στο οποίο επικεντρώνουμε το βλέμμα μας και ψάχνουμε να βρούμε. Αν ψάχνουμε για ελλατώματα για κακία για αντιπάλους Θα τος βρούμε… Αν ψάχνουμε για αγάπη , για το καλό στους γύρω μας όχι απλά θα το βρούμε αλλά και θα το γευθούμε. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα μας βρούν συμφορές αλλά και στις συμφορές θα έχουμε ζεστά πρόσωπα γύρω μας!!!

Παράδεισος (paolo coelio)

Ενας άνδρας, το άλογο και ο σκύλος του περπατούσαν σε ένα δάσος. Καθώς περνούσαν κάτω από ένα δένδρο έπεσε ένας κεραυνός και τους έκανε στάχτη! Ομως ο άνδρας δεν κατάλαβε ότι είχε εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο και συνέχισε την πορεία του με τα δύο του ζώα. Κάποιες φορές περνάει κάποιος χρόνος μέχρι να συνειδητοποιήσουν οι νεκροί την καινούργια κατάσταση. Ο δρόμος ήταν πολύ μακρύς και ανέβαιναν σε ένα λόφο. Ο ήλιος ήταν πολύ δυνατός και αυτοί ίδρωναν και διψούσαν. Σε μια στροφή του δρόμου είδαν μια πανέμορφη μαρμάρινη πύλη, που οδηγούσε σε μια πλατεία στρωμένη με πλάκες από χρυσάφι. Ο διαβάτης κατευθύνθηκε προς τον άνθρωπο που φύλαγε την είσοδο.
«Καλημέρα».

«Καλημέρα», απάντησε ο φύλακας.

«Πώς λέγεται αυτό το τόσο όμορφο μέρος;».

«Αυτός είναι ο παράδεισος».
«Τι καλά που φτάσαμε στον παράδεισο, γιατί διψάμε».

«Μπορείτε, κύριε, να μπείτε και να πιείτε όσο νερό θέλετε», είπε ο φύλακας και του έδειξε την πηγή.

«Το άλογο και ο σκύλος μου διψούν επίσης».

«Λυπάμαι πολύ», είπε ο φύλακας, «αλλά εδώ απαγορεύεται η είσοδος στα ζώα».

Ο άνδρας αρνήθηκε με μεγάλη δυσκολία, μια και διψούσε πολύ, αλλά δεν ήθελε να πιει μόνο αυτός. Ευχαρίστησε τον φύλακα και συνέχισε την πορεία του.
Αφού περπάτησαν για αρκετή ώρα στην ανηφοριά, εξαντλημένοι πλέον και οι τρεις έφτασαν σε ένα άλλο μέρος, η είσοδος του οποίου ξεχώριζε από μια παλιά πόρτα περικυκλωμένη από δέντρα. Στη σκιά ενός δέντρου καθόταν ένας άνδρας και είχε το κεφάλι του καλυμμένο με ένα καπέλο. Μάλλον κοιμόταν.
«Καλημέρα», είπε ο διαβάτης. Ο άνδρας έγνεψε ως απάντηση με το κεφάλι του.

«Διψάμε πολύ το άλογό μου, ο σκύλος μου κι εγώ».

«Υπάρχει πηγή ανάμεσα σε εκείνα τα βράχια», είπε ο άνδρας δείχνοντας το μέρος. Μπορείτε να πιείτε όσο νερό θέλετε.

Ο άνδρας, το άλογο και ο σκύλος του πήγαν στην πηγή και έσβησαν τη δίψα τους. Ο διαβάτης γύρισε πίσω να ευχαριστήσει τον άνδρα.
«Μπορείτε να ξανάρθετε όποτε θέλετε», του απάντησε εκείνος.

«Επί τη ευκαιρία, πώς ονομάζεται αυτό το μέρος;», ρώτησε ο άνδρας.

«Παράδεισος».

«Παράδεισος; Μα ο φύλακας της μαρμάρινης εισόδου μού είπε ότι εκείνο το μέρος ήταν ο παράδεισος».

«Εκείνο δεν ήταν ο παράδεισος, αλλά η κόλαση», απάντησε ο φύλακας.

Ο διαβάτης έμεινε σαστισμένος.

«Θα έπρεπε να τους απαγορεύσετε να χρησιμοποιούν το όνομά σας. Αυτή η λάθος πληροφορία μπορεί να προξενήσει μεγάλο μπέρδεμα», είπε ο διαβάτης.

«Σε καμία περίπτωση», αντέτεινε ο άνδρας, «στην πραγματικότητα μας κάνουν μεγάλη χάρη, διότι εκεί παραμένουν όλοι όσοι είναι ικανοί να εγκαταλείψουν τους καλύτερους φίλους τους!

Λόγια Φιλικά

Έρωτας

Ο έρωτας είναι τροφή. Ο έρωτας είναι τροφή για την ψυχή. Το φαγητό είναι τροφή για το σώμα, η αγάπη και ο έρωτας είναι τροφή για την ψυχή. Χωρίς φαγητό, θα πεθάνεις σωματικά. Χωρίς αγάπη και έρωτα θα πεθάνεις πνευματικά. Για την ακρίβεια, δεν θα έχεις καν γεννηθεί. Το σώμα χρειάζεται φαγητό, η ψυχή χρειάζεται αγάπη και έρωτα.
Ο άνθρωπος δε μπορεί να ζήσει μόνο με ψωμί, επειδή το ψωμί είναι μόνο για το σώμα. Θα πρέπει να ψάξεις και να αναζητήσεις κάτι που θρέφει την ψυχή σου. Να είσαι λοιπόν πάντοτε ερωτευμένη/ος. Να θυμάσαι ένα πράγμα: Δεν έχουν σημασία οι εραστές, το σημαντικό είναι ο έρωτας.
Αν ένας εραστής εξαφανιστεί από την ζωή σου, μη γίνεις πικρή και ξινή. Αν ένας εραστής έχει απομακρυνθεί από εσένα, μη συνεχίζεις να είσαι κολλημένη στο παρελθόν και να το θυμάσαι, να το νοσταλγείς. Αυτό είναι ανίερο, αυτό είναι προσβολή στον έρωτα. Ο έρωτας είναι καλός, όμως ο εραστής είναι καλός εξαιτίας του έρωτα. Δεν χρειάζεται να θυσιάσεις τον έρωτα, για τον εραστή. Οι εραστές έρχονται και φεύγουν, ο έρωτας παραμένει.
Όταν ο εραστής έχει φύγει από τη ζωή σου, εσύ μη δηλητηριάζεσαι, μην αρχίζεις να κλείνεις την καρδία σου. Εσύ πρέπει να ζήσεις, πρέπει να συνεχίσεις να είσαι ερωτευμένη. Πάντοτε πρέπει να είναι κανείς ερωτευμένος - δεν έχει σημασία με ποιον. Αν εξακολουθεί να ρέει ο έρωτας, θα θρέφεις την ψυχή σου.
Υπάρχουν όμως άνθρωποι που το κάνουν κι αυτό προϋπόθεση και προσκολλώνται υπερβολικά πάνω στον εραστή. Είναι σαν ένας κιθαρίστας να έχει υπερβολικά προσκολληθεί πάνω στη κιθάρα του και να μην μπορεί να παίζει πάνω σε άλλη κιθάρα. Κι αν αυτή η κιθάρα κλαπεί ή σπάσει, τώρα δε θα ξαναπαίξει ποτέ, επειδή εκείνη η κιθάρα δεν βρίσκεται πια μαζί του, οπότε πως μπορεί να την προδώσει? Αυτό είναι ανόητο, αυτό όμως έχει διδαχτεί η ανθρωπότητα. Αν η κιθάρα φύγει, ψάξε και αναζήτησε άλλη κιθάρα, επειδή η αφοσίωση σου πρέπει να είναι στραμμένη στη μουσική, όχι στη κιθάρα. Η κιθάρα είναι απλώς ένα όχημα, ένα πέρασμα.
Το ίδιο είναι και οι εραστές. Αν ένας εραστής δεν βρίσκεται πια εκεί, άρχισε να αναζητάς έναν άλλο. Εσύ μείνε πάντοτε ερωτευμένη και η ψυχή σου θα μεγαλώνει, θα θρέφεται.
Οι άνθρωποι παθαίνουν εμμονές. Οι εμμονές είναι κάτι παθολογικό. Εξαιτίας των εμμονών, ο κόσμος υποφέρει πάρα πολύ. Κάποιοι άνθρωποι υποφέρουν επειδή δεν μπορούν να ερωτευτούν και κάποιοι άνθρωποι υποφέρουν επειδή έχουν ερωτευτεί, όλοι όμως υποφέρουν το ίδιο.
Τίποτε δεν είναι αιώνιο εδω - και δεν μπορεί να είναι! Τα πάντα είναι στιγμιαία. Τα πάντα αλλάζουν. Η συνάντηση μας είναι στιγμιαία. Όλες οι συναντήσεις είναι στιγμιαίες. Όλα βρίσκονται σε διαρκή κίνηση. Το ότι ερωτεύεσαι έναν άνθρωπο ή το ότι αγαπάς ένα φίλο, είναι ένα θαύμα. Να είσαι ευγνώμων στο Θεό, αλλά μη το θεωρείς δεδομένο. Τίποτα δε μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο. Μια μέρα θα εξαφανιστεί έτσι όπως εμφανίστηκε.
Είναι σαν το τριαντάφυλλο: Το πρωί βρισκόταν εκεί και μέχρι το βράδυ είχε φύγει. Και το τριαντάφυλλο είναι πολύ όμορφο, ακριβώς επειδή θα εξαφανιστεί. Αν βρισκόταν για πάντα εκεί, όπως το πλαστικό λουλούδι, δεν θα είχε καμία ομορφιά. Η ίδια η πιθανότητα ότι μπορεί να εξαφανιστεί, το κάνει τρομερά πολύτιμο, άλλο ένα θαύμα. Έτσι, αν είσαι ερωτευμένη με έναν άνθρωπο, να θυμάσαι το τριαντάφυλλο.
Ο έρωτας είναι ένα τριαντάφυλλο. Βρίσκεται εκεί, μα δεν είναι αντικείμενο, είναι άρωμα. Είναι πολύ ευαίσθητος. Έχει έρθει σε σένα με τα φτερά του ανέμου κι ο άνεμος μπορεί να τον απομακρύνει πάλι. Είναι ένα δώρο από το πουθενά. Δεν μπορείς να προσκολληθείς πάνω του, δεν μπορείς να τον κατέχεις. Αν προσπαθήσεις να τον κατέχεις, θα τον σκοτώσεις αμέσως, αυτό είναι ένα μυστικό.
Κάποιοι άνθρωποι λοιπόν προσπαθούν να τον κατέχουν και τον σκοτώνουν και κάποιοι άλλοι δεν προσπαθούν να κατέχουν, όταν όμως φύγει ο εραστής, τότε κλαίνε για πάντα. Δεν ωφελεί να κλαις πάνω από το χυμένο γάλα. Προχώρα, ψάξε και αναζήτησε ξανά κι ο Θεός θα έρθει με μια άλλη μορφή κοντά σου. Κάπου άλλου μπορεί να έχει ανθίσει ένας άλλος θάμνος. και ποιος ξέρει? Μπορεί να σε περιμένει ένα μεγαλύτερο τριαντάφυλλο.
Μείνε πάντοτε ερωτευμένη. Ποτέ μην προδίδεις τον έρωτα. Οι εραστές έρχονται και φεύγουν. Έχε εμπιστοσύνη ότι ο έρωτας θα συμβεί και πάλι, ότι και πάλι θα χορεύεις και θα τραγουδάς.
Εμπιστέψου τη ζωή, Εμπιστέψου τον έρωτα - είναι τροφή, είναι αλχημεία. Μέσα από τον έρωτα γεννήθηκες και μέσα από τον έρωτα γίνεσαι πάλι φρέσκος και ανανεώνεσαι και νιώθεις και πάλι ενθουσιασμό για τη ζωή και γλεντάς και πάλι και νιώθεις ευγνωμοσύνη προς το Θεό.
Οι άνθρωποι που οι εραστές τους έχουν εξαφανιστεί, που οι καρδιές τους είναι χωρίς έρωτα, είναι σαν έρημη γη.
Μπορούν να προσευχηθούν, όμως η προσευχή τους δεν έχει κανένα παλμό μέσα της.
Μπορούν να προσευχηθούν, όμως η προσευχή τους δεν έχει κανένα νόημα.
Μπορούν να προσευχηθούν, όμως η προσευχή τους δεν έχει χυμούς μέσα της. Θα είναι ξερή, Θα είναι σκέτη άμμος και δεν μπορεί να συνδεθεί με το Θεό.
Την ημέρα που σταματάς να συνδέεσαι με τους ανθρώπους, σταματάς να συνδέεσαι με την ύπαρξη. Οι άνθρωποι είναι οι πιο κοντινή σε σένα ύπαρξη.
Συνδέσου με ανθρώπους, συνδέσου με δέντρα, συνδέσου με πουλιά και με ζώα, συνδέσουμε με τα βράχια και τη γη και μόνο τότε θα είσαι σε θέση να συνδεθείς με το Θεό.
Η αγάπη και ο έρωτας είναι ο τρόπος.

Μη σταματάς να χαμογελάς έστω και αν είσαι θλιμμένος. Ποτέ δεν ξέρεις ποιος μπορεί να σ' αγαπήσει γι' αυτό σου το χαμόγελο.

Δεν σε θέλω γι' αυτό που είσαι, αλλά γι' αυτό που γίνομαι όταν είμαι μαζί σου.

Κανένα άτομο δεν αξίζει τα δάκρυα σου. Εάν όμως υπάρχει κάποιο, αυτό ποτέ δεν θα σε έκανε να δακρύσεις.

Επειδή κάποιος δεν σ' αγαπάει όπως θα ήθελες εσύ, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σ' αγαπάει με όλη τη δύναμη της ψυχής του!

Ο αληθινός φίλος είναι αυτός που δίνοντας σου το χέρι, σου αγγίζει την καρδιά.

Ο χειρότερος τρόπος να αγαπάς κάποιον, είναι, να κάθεται δίπλα σου και να ξέρεις ότι δεν θα τον έχεις ποτέ!

Μη σταματάς να χαμογελάς έστω και αν είσαι θλιμμένος. Ποτέ δεν ξέρεις ποιος μπορεί να σ' αγαπήσει γι' αυτό σου το χαμόγελο.

Μπορεί για όλο τον κόσμο να είσαι ένα άτομο. Όμως για κάποιο άτομο, είσαι ολόκληρος ο κόσμος του!

Μη σπαταλάς τον χρόνο σου με κάποιον, που δεν είναι πρόθυμος να τον περάσει μαζί σου.

Ο Θεός θα θελήσει να γνωρίσεις πολλούς λανθασμένους ανθρώπους πριν γνωρίσεις το σωστό. Γιατί όταν το γνωρίσεις θα Τον ευγνωμονείς!

Μη κλαις για κάτι που τελείωσε. Χαμογέλα γιατί το έζησες!

Πάντα θα υπάρχουν άτομα που θα σε απογοητεύουν. Εσύ, συνέχισε να εμπιστεύεσαι. Όμως, να είσαι επιφυλακτικός με τα άτομα που θα εμπιστευθείς για δεύτερη φορά!

Αν δεν σου αρέσει αυτό που είσαι, γίνε ένα καλύτερο άτομο. Ποτέ όμως μην επιτρέψεις στους άλλους, να δουν αυτό που ήσουν!

Μη απογοητεύεσαι επειδή κάποια προσπάθεια σου απέτυχε. Τα καλύτερα έρχονται όταν δεν τα περιμένεις!

Έχε γεμάτη την καρδιά σου με χαρά και αισιοδοξία. Μη λυπάσαι για τίποτα. Γιατί το κάθε τι που συμβαίνει, πάντα συμβαίνει για κάποιο λόγο!!!

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%AD%CE%BB_%CE%93%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%83%CE%AF%CE%B1_%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%B5%CF%82

Σκέψεις για τη φιλία

Σπείρε μια σκέψη και θέρισε μια πράξη
Σπείρε μια πράξη και θέρισε μια συνήθεια
Σπείρε μια συνήθεια και θέρισε χαρακτήρα
Σπείρε χαρακτήρα και θέρισε μοίρα

Ατενίζοντας πλέρια τον πλανήτη από άκρου σ’ άκρο, διαπιστώνουμε μια πολύ πλατιά ανθρώπινη σχέση πέρα από δεσμούς αίματος ή ερωτικές βλέψεις, έξω από επαγγελματικά συμφέροντα ή κοινωνικές επαφές• μια σχέση «μυστηριακή», που το μοναδικό της χρώμα και άρωμα το αποκτά από μια βαθειά ανάγκη για επικοινωνία, από μια βαθειά ανάγκη για ουσιαστική επαφή, τη ΦΙΛΙΑ.

΄Εξω από ηλικίες, χρώμα, καταγωγή ή φύλο ανθρώπων, υπάρχει μέσα στις καρδιές μας, ριζώνει βαθιά και ανθίζει δομώντας ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις, δίνοντας καλλιέργεια στην ύπαρξή, δεσμούς ανιδιοτελείς, πίστη στο συνάνθρωπο και τα ιδανικά, δίνοντας ευτυχία, πνευματική γαλήνη και ολοκλήρωση, δημιουργώντας συνείδηση.

Η Φιλία είναι μια από τις πλέον σταθερές ανθρώπινες σχέσεις, σταθερές όχι με την έννοια της στασιμότητας, μα με την έννοια της αντοχής. Η Φιλία δημιουργείται, καλλιεργείται μέσα μας απλά, έχοντας ένα ή περισσότερα κοινά σημεία με κάποιον άλλον, που λειτουργούν ως πόλοι έλξης, χτίζοντας το υπόβαθρο πάνω στο οποίο θα στηριχθεί η Φιλία, θα ριζώσει και θα αναπτυχθεί.

Αυτά τα κοινά σημεία δημιουργούν έναν εστιακό πυρήνα που λειτουργεί σαν πομπός, μεταδίδοντας ή μεταφέροντας προς τα έξω ενεργειακά ‘κύματα’. ‘Κύματα’ που δημιουργούν στο κέντρο τους ομόκεντρους κύκλους προς τα έξω. Κάθε κύκλος αντιπροσωπεύει και μια άλλη διάσταση στη σχέση της Φιλίας, μια άλλη μορφή κατανόησης του ενός ατόμου προς το άλλο και όσο πιο πολύ επεκτείνονται τα κύματα και η περιφέρεια των κύκλων, τόσο πιο σφαιρική γίνεται η σχέση των ανθρώπων.

Η Φιλία δεν είναι κάτι πέρα από τον άνθρωπο, ούτε πάνω από την ανθρώπινη φύση, ούτε στερεί την ευχαρίστηση, αντίθετα προστατεύει στοργικά όλους τους ανθρώπους, τους φροντίζει, τους αγκαλιάζει και τους μετουσιώνει. Μέσα σε αυτή την πρωτογενή σχέση των ανθρώπων απαραίτητο στοιχείο είναι η ποιότητα, η ποιότητα στα κοινά εστιακά σημεία. Αυτή είναι που θα οριοθετήσει την ποιότητα της Φιλίας που δομείται από τα άτομα, μα και τη διατήρηση και την ανθεκτικότητά της. Αυτή είναι που θα δώσει στην ύπαρξη ποιότητα στη συνείδηση, που θα σμιλεύσει το χαρακτήρα ώστε τα ‘κύματα’ να κραδαίνονται σε μια ενέργεια που λάμπει και ακτινοβολεί δημιουργικά με όλο της το δυναμικό, όπως το δέντρο που καρποφορεί ‘έχοντας γερή ρίζα και εύφορο έδαφος, ώστε η ακτινοβολία της να προσφερθεί στο περιβάλλον με υγιή δημιουργικά αποτελέσματα.

Μια τέτοιου είδους επικοινωνία, αυτό που αποκαλούμε αληθινή Φιλία, βιώνετα σαν την πιο ωραία και την πιο ευτυχισμένη πορεία προς τη φυσική μας τελειότητα. Όσοι συμμετέχουμε σε μια τέτοια Φιλία είναι σαν να κατακτάμε κάτι τόσο πολύτιμο όσο είναι και ο λαμπρός ήλιος για τον κόσμο μας, όπου ανταποδίδει αγάπη στην αγάπη. Το Δέντρο της Φιλίας είναι που θα απλώσει σφαιρικά κύματα, κύματα προς όλες τις κατευθύνσεις, ενέργειες, κραδασμούς, σπόρους ομορφιάς, γαλήνης, χαράς και ολοκλήρωσης για ό,τι ιδανικότερο, για ό,τι αγνότερο και ουσιώδες, τροφή για την ύπαρξη μα και για την ίδια την ανθρωπότητα και όλη της την πλάση.

Η Φιλία στηρίζεται στην αγάπη, στην αμοιβαιότητα των ανθρώπων, είναι το μεγαλύτερο αγαθό, που σαν δώρο μας δόθηκε, μετά τη Σοφία. Η Φιλία μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ατόμων δημιουργεί άπλετα και βαθιά την αίσθηση της ελευθερίας, της κατανόησης, της μοναδικότητας του ατόμου, που ξεχνά το εγώ και αλληλοσυμπληρώνει το εμείς. Η ελευθερία που υπάρχει μέσα στη φιλία περιέχει ευελιξία και ομορφιά, δε γνωρίζει ανεξέλεκτες καταστάσεις, ούτε αχαλίνωτες συμπεριφορές. Οι πραγματικές φιλίες μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις παραμένουν αναλλοίωτες και αιώνιες.

Κάθε ειλικρινής συνάντηση ανθρώπων, αξίζει να γίνεται αντιληπτή σαν το μεγάλο μυστήριο της ζωής, το οποίο πάντα φωλιάζει και αποκαλύπτεται ανάμεσα στους φίλους και πρόκειται για το αληθινό μυστήριο που δεν μπορεί να προδοθεί ή να υποβιβαστεί. Η ουσιαστική Φιλία ανάμεσα στους ανθρώπους χρειάζεται να έχει ελαστικούς δεσμούς, ελαστικούς μα συνάμα τόσο γερούς και σταθερούς όσο και οι πλέον θεμελιώδεις αρχές της ύπαρξης. Η ψυχή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την άλλη της πλευρά που βρίσκεται πάντα σε ένα ‘Εσύ’. Η ψυχή μπορεί να ζήσει, να αναπτυχθεί και να ανθίσει μόνο μέσα από τις ανθρώπινες σχέσεις. Πρόκειται, ίσως, για μια τάση της ψυχής προς ένα υψηλό συναίσθημα Αγάπης.

Απαραίτητο στοιχείο είναι η βαθιά αγνότητα, ώστε η κατανόηση και η γνώση των πραγμάτων να χρωματίζει σκέψεις και συναισθήματα που θα δομούνται και θα πάλλονται μέσα από αυτό το χρώμα της απόλυτης αγνότητας, χωρίς προσωπικές βλέψεις και ωφέλειες, κάτι που το εγώ πάντα από την εγωιστική πλευρά επιζητά. Η Αγάπη που την περιβάλλει είναι που τη διατηρεί, την εξασφαλίζει, τη συντηρεί και την αναγεννά προσφέροντάς μας τους ωφέλιμους καρπούς της.

Η σχέση της Φιλίας, μέσω της δύναμής της, στηρίζεται στην αμοιβαιότητα, στη βαθιά επικοινωνία, νους με νου, καρδιά με καρδιά, ψυχή με ψυχή, πνεύμα με πνεύμα. Υιοθετώντας έναν τέτοιο τρόπο αντίληψης και δράσης, η οπτική γωνία από την οποία εξετάζει κανείς τα γεγονότα της καθημερινής ζωής αλλάζει παντελώς. Τα κριτήρια παύουν να είναι προσωπικά ή κοινωνικά και εντάσσονται στο ευρύτερο φάσμα της ανάπτυξης και της εξέλιξης της ίδιας της όψης της Φιλίας.

Στην ουσιαστική Φιλία τίποτε δεν είναι προσποιητό, τίποτε δεν είναι εικονικό, κατευθυνόμενο, τα πάντα είναι αληθινά και αυθόρμητα, χωρίς κανένα αυτοσκοπό. Οι φίλοι συμπορεύονται ελεύθερα, παράλληλα προς την ίδια κατεύθυνση, προς τον ίδιο πόλο έλξης. Μπορεί πότε να τραβά ο ένας μπροστά και πότε ο άλλος. ΄Ισως χρειαστεί να δοθεί χέρι βοηθείας σε αυτόν που βραδυπορεί. Πάντα, όμως, βαδίζουν προς τον ίδιο προορισμό, παρόλο που είναι πιθανό μέσα στους δρόμους της ζωής να έχουν διαφορετικές μορφές έκφρασης, όμως η κατεύθυνση δεν αλλάζει, ο πόλος έλξης είναι ο ίδιος, ο κραδασμός και ο απόηχος κοινός, ο τελικός στόχος είναι και ο τελικός σκοπός.

Η κοινή πορεία είναι η μεγαλύτερη εμπειρία που συσφίγγει τη φιλία, τη σφυρηλατεί, τη θεμελιώνει, την περνά δια πυρός και σιδήρου και έτσι τα άτομα μεταμορφώνονται, εξελίσσονται μέσα από την ίδια τους τη σχέση πάνω στον κοινό δρόμο. Μέσα από τις κοινές εκπορεύσεις η συνισταμμένη των δυνάμεων εξισορροπείται και όλη η σχέση διατηρεί την ισορροπία της σαν μια ζυγαριά που δεν γέρνει ούτε προς τον έναν ούτε προς τον άλλο. `Ολα τα συστατικά τους στοιχεία επεξεργάζονται, αξιοποιούνται, γίνονται το λίπασμα της ουσιαστικής φιλίας.

Η Φιλία είναι ένα λουλούδι που μπορεί να καλλιεργηθεί, αν υπάρχει η εσωτερική αγνότητα, η εσωτερική παρόρμηση και έλξη. Μόνον έτσι το έδαφος θα γίνει καρποφόρο και θα βοηθήσει το σπόρο να σκάσει και να δημιουργήσει το νέο φυτό, τη νέα συνείδηση, το νέο πλανήτη, το καινούργιο σύμπαν.

Μέσα της θα ενωθούν οι ψυχές και θα αρχίσουν το ταξίδι τους, σαν συνοδοιπόροι προς μια πορεία εξέλιξης όπου τα άστρα θα λάμπουν παντού μέσα από τις δικές μας ψυχές, δίνοντας το φως τους προς όλη την ανθρωπότητα, προς κάθε δημιούργημα αυτού του οικοδόμηματος που στα μάτια μας μοιάζει, απλά, με τον πλανήτη μας.

I.Φ.

http://www.e-zine.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=13

Τι καταφέραμε,

-Πολλαπλασιάσαμε τα υπάρχοντα μας, και μειώσαμε τις αξίες μας.

-Μιλάμε πολύ, αγαπάμε σπάνια και μισούμε πιο συχνά.

-Μάθαμε πώς να εξασφαλίζουμε τα προς τα ζην, αλλά δεν μάθαμε να ζούμε.

-Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή μας, αλλά όχι ζωή στα χρόνια μας.

-Φτάσαμε ως το φεγγάρι, αλλά δυσκολευόμαστε να διασχίσουμε ένα δρόμο για να συναντήσουμε τον γείτονα μας.

-Διασπάσαμε το άτομο, αλλά όχι και τις προκαταλήψεις μας.

-Έχουμε υψηλότερα κτίρια, αλλά και πολύ χαμηλότερες προδιαγραφές,

-Πλατύτερους δρόμους, αλλά στενότερες αντιλήψεις.

-Ξοδεύουμε πολλά, και έχουμε λίγα.

-Αγοράζουμε πολύ, αλλά απολαμβάνουμε λίγο.

-Έχουμε μεγαλύτερα σπίτια και μικρότερες οικογένειες, περισσότερες ανέσεις, αλλά λιγότερο χρόνο.

-Έχουμε περισσότερα πτυχία, αλλά λιγότερους λογικούς ανθρώπους, περισσότερη γνώση, μα λιγότερη κρίση.

-Έχουμε πολλούς ειδήμονες, αλλά και περισσότερα προβλήματα.

-Έχουμε πλεόνασμα φαρμάκων, αλλά έλλειμμα στην ποιότητα της ζωής μας.

-Έχουμε υψηλότερα εισοδήματα, αλλά χαμηλότερες ηθικές αξίες.

-Ζούμε στην εποχή των υψηλών κερδών και των ρηχών ανθρώπινων σχέσεων.

-Υπάρχουν περισσότερα τρόφιμα, αλλά και χειρότερη διατροφή.

-Κτίζουμε πολυτελή σπίτια, αλλά διαλύουμε την ομογένεια.

-Η βιτρίνα της ζωής μας φαίνεται πλούσια και γεμάτη, Η αποθήκη της όμως, είναι έρημη και άδεια.

Υστερόγραφο: Δεν γνωρίζω τον συγγραφέα αλλά πάντως σίγουρα είναι δυτικός και καλοβολεμένος... σαν κι εμάς δηλαδή� καθότι αναφέρεται στην κοινωνία της "ευμάρειας" του 1/3... Τα 2/3 της απόλυτης φτώχειας και εξαθλίωσης εδώ δεν υφίστανται�

Το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας από την πλευρά του λύκου

Το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας από την πλευρά του λύκου

Το δάσος ήταν το σπιτικό μου. Ζούσα εκεί και νοιαζόμουν γι' αυτό. Προσπαθούσα να το διατηρώ ταχτικό και καθαρό.

Κάποτε, μια ηλιόλουστη μέρα, ενώ προσπαθούσα να συμμαζέψω κάτι σκουπίδια που είχε παρατήσει ένας κατασκηνωτής, άκουσα βήματα. Πήδηξα πίσω από ένα δέντρο και είδα ένα μικρό κορίτσι να έρχεται από ένα μονοπάτι, κρατώντας ένα καλάθι. Μου φάνηκε ύποπτη από την αρχή γιατί φορούσε αστεία ρούχα ολοκόκκινα, και το κεφάλι της ήταν καλυμμένο με μια κουκούλα σαν να μην ήθελε να την αναγνωρίσουν.

Φυσικά την σταμάτησα για να ερευνήσω το ζήτημα. Την ρώτησα ποια ήταν, που πήγαινε, από που ερχόταν κ.τ.λ. Μου είπε μια ιστορία για κάποια γιαγιά που πήγαινε να την επισκεφθεί και να της πάει φαγητό.

Έδειχνε βασικά έντιμο άτομο, αλλά βρισκόταν στο δάσος μου και έδειχνε ύποπτη μ'αυτά τα ρούχα. Έτσι αποφάσισα να της δείξω πόσο σοβαρό ήταν να εισβάλλει έτσι, χωρίς ειδοποίηση, ντυμένη αστεία.

Την άφησα να συνεχίσει αλλά έτρεξα πριν από αυτήν στο σπίτι της γιαγιάς της. Όταν συνάντησα την συμπαθητική γριούλα της εξήγησα το πρόβλημα μου και συμφώνησε ότι η εγγονή της χρειαζόταν ένα μάθημα. Η γριούλα συμφώνησε να κρυφτεί ώσπου να την φωνάξω. Έτσι, κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι. Όταν έφτασε το κορίτσι την κάλεσα να μπει στην κρεβατοκάμαρα όπου βρισκόμουν στο κρεβάτι ντυμένος σαν τη γιαγιά. Το κορίτσι ήρθε με τα κόκκινα μαγουλά της και είπε κάτι άσχημο για τα μεγάλα μου αυτιά. Με είχαν προσβάλλει κι άλλοτε και έτσι προσπάθησα να πω κάτι θετικό. Είπα ότι, ίσως, τα μεγάλα μου αυτιά, μου επέτρεπαν να την ακούω καλύτερα. Δηλαδή έδειχνα ότι την συμπαθούσα και ήθελα να προσέχω αυτά που λέει. Αλλά έκανε άλλο ένα καλαμπούρι για τα γουρλωτά μου μάτια. Τώρα καταλαβαίνετε πώς άρχισα να αισθάνομαι γι' αυτό το κορίτσι που έβαζε ένα ευγενικό προσωπείο αλλά ήταν τόσο κακοήθης. Παρ' όλα αυτά έχω την τακτική να γυρίζω και το άλλο μάγουλο και της είπα ότι τα γουρλωτά μου μάτια με βοηθούν να την βλέπω καλύτερα. Η επόμενη προσβολή στ' αλήθεια με νευρίασε. Έχω κάποιο σύμπλεγμα για τα μεγάλα μου δόντια κι αυτό το κορίτσι έκανε μία προσβλητική παρατήρηση. Ξέρω ότι θα έπρεπε να μην χάσω την ψυχραιμία μου αλλά πήδηξα από το κρεβάτι και της φώναξα πως τα μεγάλα μου δόντια ήταν χρήσιμα για να την φάω καλύτερα.

Τώρα ας είμαστε ειλικρινείς, κανείς λύκος δεν θα έτρωγε ποτέ ένα κορίτσι, όλοι το ξέρουν αυτό, αλλά αυτό το τρελοκόριτσο άρχισε να τρέχει γύρω-γύρω ουρλιάζοντας κι εγώ προσπαθούσα να την φτάσω για να την ηρεμίσω. Έβγαλα και τα ρούχα της γιαγιάς αλλά αυτό φάνηκε να χειροτερεύει τα πράγματα. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε με δυνατό κρότο και ένας μεγαλόσωμος τύπος στεκόταν εκεί με το τσεκούρι του. Τον κοίταξα και κατάλαβα ότι είχα βρει τον μπελά μου. Υπήρχε ένα ανοιχτό παράθυρο πίσω μου και την κοπάνησα.

Θα ήθελα να μπορούσα να πω πως εδώ τελειώνει η ιστορία. Όμως αυτή η γριούλα γιαγιά ποτέ δεν είπε την δική μου πλευρά της κατάστασης. Σύντομα κυκλοφόρησε η φήμη ότι ήμουν κακός και μοχθηρός. Όλοι άρχισαν να με αποφεύγουν. Δεν ξέρω τι έγινε το κοριτσάκι με τα αστεία κόκκινα ρούχα, όμως εγώ δεν έζησα από τότε καλά. Έτσι αποφάσισα να σας γράψω την ιστορία μου.

Με εκτίμηση Ο λύκος

Η αποχαιρετιστήρια επιστολή που εστάλη από τον συγγραφέα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες στους φίλους του

�Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι� αυτό που αξίζουν, αλλά γι� αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ� ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ� αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ� αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ� έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ� αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ� έβλεπα να βγαίνεις απ� την πόρτα, θα σ� αγκάλιαζα και θα σού �δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ� έβλεπα, θα έλεγα �σ�αγαπώ� και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ� αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι� αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν� το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις �συγνώμη�, �συγχώρεσέ με�, �σε παρακαλώ�, �ευχαριστώ� κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ� τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.�

Αγγελοι

http://kapetans.blogspot.com/search/label/%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CE%B9

"13 ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ"

Δεν σε θέλω γι’ αυτό που είσαι, αλλά γι’ αυτό που γίνομαι όταν είμαι μαζί σου.

Κανένα άτομο δεν αξίζει τα δάκρυα σου. Εάν όμως υπάρχει κάποιο, αυτό ποτέ δεν θα σε έκανε να δακρύσεις.

Επειδή κάποιος δεν σ’ αγαπάει όπως θα ήθελες εσύ, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σ’ αγαπάει με όλη τη δύναμη της ψυχής του!

Ο αληθινός φίλος είναι αυτός που δίνοντας σου το χέρι, σου αγγίζει την καρδιά.

Ο χειρότερος τρόπος να αγαπάς κάποιον, είναι, να κάθεται δίπλα σου και να ξέρεις ότι δεν θα τον έχεις ποτέ!

Μη σταματάς να χαμογελάς έστω και αν είσαι θλιμμένος.Ποτέ δεν ξέρεις ποιος μπορεί να σ’ αγαπήσει γι’ αυτό σου το χαμόγελο.

Μπορεί για όλο τον κόσμο να είσαι ένα άτομο. Όμως για κάποιο άτομο, είσαι ολόκληρος ο κόσμος του!

Μη σπαταλάς τον χρόνο σου με κάποιον, που δεν είναι πρόθυμος να τον περάσει μαζί σου.

Ο Θεός να θελήσει να γνωρίσεις πολλούς λανθασμένους ανθρώπους πριν γνωρίσεις το σωστό. Γιατί όταν το γνωρίσεις θα Τον ευγνωμονείς!

Μη κλαις για κάτι που τελείωσε. Χαμογέλα γιατί το έζησες!

Πάντα θα υπάρχουν άτομα που θα σε απογοητεύουν. Εσύ, συνέχισε να εμπιστεύεσαι. Όμως, να είσαι επιφυλακτικός με τα άτομα που θα εμπιστευθείς για δεύτερη φορά!

Αν δεν σου αρέσει αυτό που είσαι, γίνε ένα καλύτερο άτομο. Ποτέ όμως μην επιτρέψεις στους άλλους,
να δουν αυτό που ήσουν!

Μη απογοητεύεσαι επειδή κάποια προσπάθεια σου απέτυχε. Τα καλύτερα έρχονται όταν δεν τα περιμένεις!

Έχε γεμάτη την καρδιά σου με χαρά και αισιοδοξία. Μη λυπάσαι για τίποτα. Γιατί το κάθε τι που συμβαίνει,
πάντα συμβαίνει για κάποιο λόγο!!!