Ο εαυτός είναι μία ψευδαίσθηση - Sam Harris - Ελληνικοί Υπότιτλοι/Greek Subs

Είμαστε μία διαδικασία και δεν υπάρχει ένας μοναδικός εαυτός ο οποίος μεταφέρεται από τη μία στιγμή στην άλλη αμετάβλητος.

-Σαμ Χάρις

Αλαν Γουατς - Η κοινωνία είναι μία απάτη

Αλαν Γουατς - Η κοινωνία είναι μία απάτη

Οι ελληνικοί υπότιτλοι ενεργοποιούνται αυτόματα. Αν δεν εμφανίζονται πατήστε στο εικονίδιο με το "γρανάζι" και επιλέξτε " Ελληνικά " . Αν παρακολουθείτε από tablet ή κινητό πατήστε στο εικονίδιο με τις τρεις τελίτσες και επιλέξτε τους.

ΕΣΥ! ΕΙΣΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ?

Όλοι βρίζουν την θάλασσαν, ενώ πταίει ο άνεμος.

Δημήτριος Καμπούρογλου, 1852-1942, Έλληνας γνωμικογράφος

ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ! 
ΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΡΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΦΟΒΟ, ΤΗ ΘΛΙΨΗ , ΤΟ ΘΥΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΝΟ. 
ΓΙΑΤΙ ΧΡΕΩΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ? 

ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ. ΧΡΕΩΝΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΑΘΗ. ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΑΥΤΟΥ ΔΕ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, 
ΟΠΟΤΕ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ....
ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ... 
ΕΤΣΙ ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ή κατα αλλους ΤΟ ΚΑΡΜΑ ΜΑΣ ΠΑΡΑΣΕΡΝΕΙ 
ΣΑΝ ΑΝΕΜΟΣ ΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΕΝΟ ...
Η ΔΡΑΣΗ (ΜΑΣ) γινεται ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ! ομως ΧΩΡΙΣ ΤΙΜΟΝΙ! και σχισμενα πανια !

ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΛΑΘΗ, (?)
ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑ, ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΦΟΒΟ, ΘΛΙΨΗ, ΘΥΜΟ ΚΑΙ ΠΟΝΟ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, (?)
ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΑΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΑΝΟΥΣΙΟ ΞΟΔΕΜΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ?

ΠΟΙΟΣ ΑΠΟΣΤΑΤΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, (?) 
ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, ΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ,
 ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ (?) 
Η Ο ΑΛΛΟΣ ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΟΤΙ ΗΤΑΝ εκει ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ? 

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ.

ΑΝ ΑΝΑΖΗΤΑΤΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΡΙΞΕΤΕ ΤΗΝ ΕΥΘΗΝΗ 
ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ ΚΑΙ ΑΣΧΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΣ, 
ΑΝ ΑΝΑΖΗΤΑΤΕ ΕΝΑ ΑΠΟΣΤΑΤΗ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ, 
ΑΠΛΑ ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ.

και πειτε στον εαυτο σας ΤΣΑ !

Μην ξεχνάς: 
ΝΑ με κρίνεις... : Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με θαυμάζεις..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με φθονείς..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με υποτιμάς..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με λατρεύεις..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με μισείς..: Είμαι ο καθρέφτης σου 
ΝΑ με βλέπεις... ΕΙΜΑΙ η σκιά σου που "πονάει" 
 μ'αγαπάς ,μ'αποδέχεσαι και μ'αφήνεις ελεύθερο να ΕΙΜΑΙ... 
ΕΙΜΑΣΤΕ πλέον ΕΝΑ !!!!

ΑΛΛΩΣΤΕ...

Δεν είμαστε υπεύθυνοι μόνο γι’ αυτό που κάνουμε αλλά και γι’ αυτό που δεν κάνουμε.

Μολιέρος, 1622-1673, Γάλλος θεατρικός συγγραφέας

Η ΥΠΕΥΘΥΝΌΤΗΤΑ ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Ελευθερία είναι η θέληση να είναι κανείς υπεύθυνος απέναντι στον εαυτό του.

Φρήντριχ Νίτσε, 1844-1900, Γερμανός φιλόσοφος

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ?

ΠΟΣΕΣ ΙΔΕΕΣ, ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ, ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΕΘΙΣΜΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΥΝ ? 

Ο άνθρωπος είναι απόλυτα ελεύθερος και γι’ αυτό είναι απόλυτα υπεύθυνος.

Jean-Paul Sartre, 1905-1980, Γάλλος φιλόσοφος

ΕΧΟΥΜΕ ΣΚΕΦΤΕΙ ΟΤΙ ΛΕΜΕ ΨΕΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ σχετικα  με τον Εαυτο μας ?

καλο ειναι να μην εμπλεκουμε τριτους σε αυτη την υποθεση ειναι αυστηρα προσωπικη !

Ν’ αγαπάς την ευθύνη

να λες εγώ, εγώ μονάχος μου

θα σώσω τον κόσμο.

Αν χαθεί, εγώ θα φταίω

Νίκος Καζαντζάκης, 1883-1957, Έλληνας συγγραφέας

Παρε στα χερια σου το 100% της ευθύνης της ζωης σου. 
Για οτιδηποτε αλλο, απλα 
Αποταυτισου , 
μη παιρνεις τιποτε προσωπικα, 
ζουμε μεσα σε ενα ονειρο.

Προσπαθεί ο άνθρωπος να γίνει ένα με τους άλλους ανθρώπους κι αποτυγχάνει διαρκώς.

Προσπαθεί ο άνθρωπος να γίνει ένα με τους άλλους ανθρώπους κι αποτυγχάνει διαρκώς. Ας πάρουμε την αγάπη: οι άνθρωποι θέλουμε να αγαπηθούμε. Θέλουμε όμως να αγαπηθούμε από συγκεκριμένους ανθρώπους, και με συγκεκριμένο τρόπο.
Ένα λουλούδι ανθίζει δίχως να ενδιαφέρεται αν είμαστε εκεί για να το κοιτάξουμε, η δική μας όμως δίψα για αγάπη δεν λειτουργεί έτσι. Αυτή όμως η ανάγκη μας για αγάπη είναι ο καθοριστικός παράγοντας που τελικά εμποδίζει την αγάπη να έρθει στη ζωή μας: όταν είμαστε τόσο απασχολημένοι με την ανάγκη μας να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε, η αγάπη δεν χωρά. Η ανάγκη έχει πάρει τη θέση της.
Δεν μπορούμε να γίνουμε ένα με έναν άνθρωπο, τον οποίο έχουμε στο μυαλό μας πλημμυρήσει με τους φόβους, τις ελπίδες, τις προσδοκίες μας.
Το ίδιο συμβαίνει και με την άλλη μας μεγάλη ανάγκη, την ανάγκη για ασφάλεια. Ο νους μας απαιτεί ασφάλεια για να μπορέσει να δουλέψει. Την αναζητά στα χρήματα, σε μια ιδέα ή στους άλλους ανθρώπους. Αν δεν έχει αυτά τα πράγματα, η αντίδραση του είναι ο φόβος. Μια και τα πράγματα στα οποία βασιζόμαστε μας απογοητεύουν, ο φόβος γίνεται μόνιμος σύντροφός μας.
Πολύ συχνά, προκειμένου να βρούμε ασφάλεια και αγάπη, στρεφόμαστε στην πνευματική αναζήτηση ή στη θρησκεία. Τόσο η λέξη θρησκεία όσο και η λέξη γιόγκα σημαίνουν ενώνω, συνδέω. Αυτό που επιχειρούν είναι να συνδέσουν το λογικό με το πνευματικό (την αγάπη, την συμπόνια) και το σωματικό.
Αυτή η αντιμετώπιση, όμως υπονοεί πρώτα απ’ όλα πως αυτά τα τρία είναι ξεχωριστά και πως πρέπει να ασκήσουμε κάποιου είδους έλεγχο για να τα φέρουμε μαζί. Και η διάσπαση συνεχίζεται: υπάρχουμε εμείς που ελέγχουμε κι αυτό που πρέπει να ελέγξουμε. Αν, όμως, η απάντηση δεν βρίσκεται εκεί, τότε που βρίσκεται; Ας σταθούμε ξανά στην άκρη του φουσκωμένου ποταμού.
Η λύση είναι να σταματήσουμε να προσπαθούμε. Όσο αγωνιζόμαστε να μην είμαστε μόνοι ή όσο προσπαθούμε να αγαπηθούμε, τόσο απομακρύνεται από μας η πιθανότητα της ευτυχίας: όσο προσπαθούμε δεν μπορούμε απλά να είμαστε – η μόνη κατάσταση στην οποία η αγάπη είναι δυνατή.
Ταυτόχρονα, όσο αγωνιζόμαστε να βρούμε ασφάλεια, τόσο βάζουμε στη ζωή μας τη σύγχυση, και η σύγχυση προκαλεί το φόβο που καταστρέφει τη δυνατότητά μας να νιώσουμε ασφαλείς.
Αντίστοιχα με την ευχαρίστηση: όταν παρεμβαίνει η σκέψη, η ευχαρίστηση παύει να είναι αγνή, γιατί αμέσως επιθυμούμε να την επαναλάβουμε.
Ο άνθρωπος για να γίνει ευτυχισμένος πρέπει να αφεθεί σε αυτά τα τρία συναισθήματα – την αγάπη, την ασφάλεια και την ευχαρίστηση – χωρίς να προσπαθεί να τα προσελκύσει και χωρίς να φοβάται ποτέ ότι θα τα χάσει.
Τζίντου Κρισναμούρτι

Όταν σήμερα μιλάμε για υποκρισία, η αναφορά μας γίνεται σε κάτι τόσο αυτονόητο, όσο και ο αέρας που αναπνέουμε. Το συνήθισε το αίμα μας το καυσαέριο.

«Όταν σήμερα μιλάμε για υποκρισία, η αναφορά μας γίνεται σε κάτι τόσο αυτονόητο, όσο και ο αέρας που αναπνέουμε. Το συνήθισε το αίμα μας το καυσαέριο.
Όλες οι σκέψεις μας, όλες οι λέξεις και οι πράξεις μας είναι κίβδηλες ως το τελευταίο τους κύτταρο.
Γεννιόμαστε μέσα στην υποκρισία, μεγαλώνουμε μαζί της, την σπουδάζουμε με ζήλο, την διδάσκουμε με φανατισμό. Και όταν πεθαίνουμε, την αφήνουμε τρίτη Διαθήκη στα παιδιά μας.
Η υποκρισία μας σκεπάζει, όπως τα περιζώματα τα κρυφά μας μέρη. Μας προστατεύει, όπως η νύχτα τις νυχτερίδες. Μας δυναστεύει και μας βολεύει, όπως οι πάγοι τις πολικές αρκούδες.
Αν ξεφύγουμε λόγο από την προστασία της, κινδυνεύουμε να βρεθούμε είτε κατεργαραίοι του νόμου, είτε αφορεσμένοι από τις εκκλησίες, είτε πελάτες των ψυχιατρείων. Ριντίκολα, σαν το Θεόφιλο στην Πορταριά. Ή αυτόχειρες, σαν το Συκουτρή στον Ακροκόρινθο.
...
Αν μας γεννιέται η απορία ότι την υποκρισία, πανταχού παρούσα τριγύρω μας, δεν την βλέπουμε πουθενά, είναι, γιατί μας λείπει παντελώς το αντικείμενο της παραβολής και το μέτρο της σύγκρισης.
Όταν δεν υπάρχει γύρω μας τίποτα το αληθινό, πώς να υποψιαστούμε ότι όλα είναι ψεύτικα; Εκείνος που δεν βγήκε ποτέ του από το γηροκομείο, είναι φυσικό να μη φαντάζεται ότι στους δρόμους κυκλοφορούν ωραίοι έφηβοι και τρυφερά κορίτσια.»


Δημήτρης Λιαντίνης - "Homo Educandus".

ΜΗΝ ΚΟΥΡΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ

Είναι πολύ εύκολο να εμπιστευτείς, όταν οι πάντες είναι γεμάτοι αγάπη και κανένας δεν σε εξαπατά. Ακόμη όμως και αν ολόκληρος ο κόσμος σε εξαπατά και οι πάντες έχουν την τάση να σε εξαπατούν – και μπορούν να σε εξαπατήσουν μόνο αν εσύ τους εμπιστεύεσαι – ακόμη και τότε, εσύ συνέχισε να εμπιστεύεσαι. Ποτέ μη χάνεις την εμπιστοσύνη σου στην εμπιστοσύνη, όποιο κι αν είναι το κόστος, επειδή η ίδια η εμπιστοσύνη είναι ο τελικός στόχος. Δεν θα έπρεπε να είναι το μέσο για τίποτε άλλο, επειδή έχει τη δική της ενδογενή αξία.

Αν μπορείς να εμπιστεύεσαι, παραμένεις ανοιχτός. Οι άνθρωποι γίνονται κλειστοί από άμυνα, ώστε να μην μπορεί να τους εξαπατήσει κανένας, να μην μπορεί να τους εκμεταλλευτεί. Άφησέ τους να σε εκμεταλλευτούν! Αν εσύ επιμένεις να συνεχίζεις να εμπιστεύεσαι, τότε συμβαίνει ένα όμορφο άνοιγμα, επειδή τότε δεν υπάρχει κανένας φόβος. Ο φόβος είναι ότι οι άνθρωποι θα σε εξαπατήσουν, από τη στιγμή όμως που το αποδέχεσαι αυτό, τότε δεν υπάρχει κανένας φόβος, οπότε δεν υπάρχει και κανένα εμπόδιο στο άνοιγμά σου. Ο φόβος είναι πιο επικίνδυνος από οποιαδήποτε ζημιά μπορεί να σου κάνει κανείς. Αυτός ο φόβος μπορεί να δηλητηριάσει ολόκληρη τη ζωή σου. Μένε λοιπόν ανοιχτός κι απλώς εμπιστέψου με αθωότητα, χωρίς όρους.

Θα ανθίσεις και θα βοηθήσεις κι άλλους να ανθίσουν, από τη στιγμή που έχεις συνειδητοποιήσει ότι δεν έχουν εξαπατήσει εσένα ούτε στο ελάχιστο, αλλά έχουν εξαπατήσει τον ίδιο τους τον εαυτό. Δεν μπορείς να εξαπατάς έναν άνθρωπο συνεχώς, αν εκείνος ο άνθρωπος συνεχίζει να σε εμπιστεύεται.

ΟΣΣΟ


Υπάρχει κάτι που έχει τεράστια σημασία
σε σχέση με την αλήθεια
Αν δεν την ανακαλύψεις εσύ ο ίδιος,
δεν γίνεται ποτέ αλήθεια για σένα.
Αν δανειστείς την αλήθεια ενός άλλου,
μ' αυτό το δανεισμό δεν είναι πια αλήθεια
Έχει γίνει ψέμα

ΟΣΣΟ

Η Αλήθεια σου και ο Παράδεισος σου

Αν δεν την ανακαλύψεις εσύ ο ίδιος
δεν γίνεται ποτέ αλήθεια για σένα...
Αν δανειστείς την αλήθεια ενός άλλου,
μ'αυτό το δανεισμό δεν είναι πια αλήθεια...
Έχει γίνει ψέμα...


Το σκοτάδι δεν υπάρχει, είναι απλά η απουσία φωτός...


Να θυμάσαι πως, κάθε στιγμή, μπορείς να διαλεξεις να βρίσκεσαι στην αλήθεια σου ή στο ψέμα σου.



Να θυμάσαι πως, κάθε στιγμή, μπορείς να διαλεξεις να βρίσκεσαι στον παράδεισο ή στην κόλαση. Αν δεν εισαι συνειδητός, είσαι στην κόλαση. Η επιλογή ειναι δικη σου. Oταν εισαι συνειδητός, εισαι στον παραδεισο. Μεινε ξύπνιος, μείνε άγρυπνος, μείνε συνειδητός. Και παλι,απο σενα εξαρταται.


Η κολαση και ο παραδεισος ειναι μεσα σου. Κι οι δυο πυλες ειναι μεσα σου .Οταν φερεσαι ασυνειδητα να την η πυλη της κόλασης. Όταν εισαι αγρυπνος και συνειδητός, να τη η πυλη του παραδείσου. Το μυαλο ειναι η κόλαση - το μυαλο ειναι ο παράδεισος. Και το μυαλο εχει την ικανοτητα να γινει οποιοδηποτε απο τα δυο. Οι ανθρωποι ,ομως εξακολουθουν να πιστευουν πως τα παντα ειναι καπου αλλου,εξω απο τον εαυτο τους..
Ο παραδεισος και η κολαση δεν βρισκονται στο τελος της ζωής - βρίσκονται στο εδω και στο τωρα.
Η πύλη ανοίγει καθε στιγμή, μπορείς να περάσεις, απ'τον παραδεισο στην κολαση και απο την κολαση στον παραδεισο...