Η αγάπη σε κάνει Βασιλιά

Ένας Ινδός ζητιάνος πέθανε σε μια πολύ μεγάλη πόλη…

Προσευχήσου να μην πεθάνεις σαν αυτό το ζητιάνο.

Ο ζητιάνος πέθανε πάμπτωχος και μίζερος ζητιανεύοντας στο ίδιο μέρος για σαράντα χρόνια. Οι άνθρωποι στη γειτονιά πήραν το πτώμα του και το έκαψαν μαζί με τα κουρέλια του. Επειδή θεώρησαν ότι μετά από σαράντα χρόνια ζητιανιάς πρέπει να είχε βρωμίσει πολύ την γειτονιά, έσκαψαν στο σημείο που πάντα κάθονταν, για να καθαρίσουν και να πετάξουν την βρώμα.

Κι έζησαν μια μεγάλη έκπληξη. Αν ζούσε ο ζητιάνος θα είχε τρελαθεί ! Βρήκαν ένα κιούπι γεμάτο χρυσές λίρες ακριβώς κάτω από το σημείο που συνήθιζε να κάθεται ο ζητιάνος.

Αντί να κοροϊδεύουμε τον ζητιάνο μήπως πρέπει να σκάψουμε κι εμείς από κάτω μας για να ανακαλύψουμε τον θησαυρό αυτό που λέγεται αγάπη ;

Πηγαίνουμε για ψάρεμα συνέχεια. Προσπαθούμε να ψαρέψεουμε ανθρώπους. Το εγώ θέλει να γίνει κύριος των άλλων, θέλει να τους κατακτήσει, οπότε τρυπάει βαθιά μέσα τους, βάζοντας στο αγκίστρι την αγάπη για δόλωμα.

Τόσο πολλοί άνθρωποι τελειώνουν τη ζωή τους μέσα στον πόνο και τα βάσανα, μέσα στη συναισθηματική φτώχεια και μιζέρια, εξαιτίας της αυταπάτης τους για την αγάπη. Εξ αιτίας αυτής της αυταπάτης της αγάπης, υποφέρει ολόκληρη η ανθρωπότητα. Εξακολουθούμε όμως να μη καταλαβαίνουμε ότι η αγάπη που προέρχεται από το εγώ είναι ψεύτικη και δημιουργεί γύρω μας μια κόλαση.

Η αγάπη που είναι προσκολλημένη στο εγώ είναι μια μορφή ζήλιας. Και γι’ αυτό κανένας δε ζηλεύει τόσο πολύ όσο ζηλεύουν οι εραστές. Η αγάπη που είναι προσκολλημένη στο εγώ είναι μια συνομωσία και είναι ένα κόλπο για να κατακτήσουμε τους άλλους. Γι’ αυτό κανένας δε σου προκαλεί μεγαλύτερη ασφυξία, από κάποιον που σου λέει ότι σ’ αγαπάει. Αυτή η κατάσταση δημιουργείται εξαιτίας αυτής της ονομαζόμενης αγάπης που έρχεται από το εγώ. Και δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ μια σχέση ανάμεσα στην αγάπη και το εγώ.

Δεν αντιλαμβάνεσαι ότι συνεχώς αναζητάς απ’ έξω κάτι που ήδη υπάρχει μέσα σου. Κι επειδή το αναζητάς απ’ έξω δεν κοιτάζεις μέσα σου. Τότε αυτό που θα μπορούσε να εμφανιστεί μέσα σου, δεν εμφανίζεται ποτέ.

Η αγάπη είναι ο ουσιαστικός θησαυρός, με τον οποίο γεννιέται κάθε άτομο. Ο άνθρωπος γεννιέται με αγάπη. Είναι δικαίωμα που το έχει από τη γέννηση του, είναι ο ατομικός του πλούτος, βρίσκεται μέσα του.

Είναι ένας σύντροφος που του έχει δοθεί στη γέννηση του και τον συνοδεύει όλη του τη ζωή. Πολύ λίγοι όμως είναι αρκετά τυχεροί για να κοιτάξουν μέσα τους και να δουν που βρίσκεται η αγάπη, πως μπορούν να τη βρουν και πως μπορούν να την αναπτύξουν.

Έτσι γεννιέσαι μ’ αυτήν, όμως αυτός ο πλούτος παραμένει ανεξερεύνητος. Είναι απολύτως ανεξερεύνητος κι εσύ εξακολουθείς να ζητιανεύεις στις πόρτες των άλλων, απλώνοντας το χέρι, επειδή θέλεις αγάπη.

Σε όλο τον κόσμο υπάρχει μόνο μια επιθυμία : Επιθυμία για αγάπη. Και σ’ ολόκληρο τον κόσμο υπάρχει μόνο ένα παράπονο : «Δεν παίρνω αγάπη». Κι όταν δεν παίρνεις αγάπη κατηγορείς τους άλλους πως είναι δικό τους λάθος που δε σου δίνουν αγάπη. Κανένας δεν αναρωτιέται αν είναι ποτέ εφικτό να πάρεις αγάπη απ’ έξω…

Ζητάμε αγάπη από τους άλλους, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι οι άνθρωποι από τους οποίους ζητάμε αγάπη, ζητούν κι εκείνοι αγάπη για τον εαυτό τους. Δυο ζητιάνοι που ζητιανεύουν ο ένας απ’ τον άλλον … Όταν κάποιος ζητάει αγάπη, είναι προφανές ότι δεν μπορεί να δώσει αγάπη γιατί καμιά πηγή αγάπης δεν υπάρχει μέσα του. Αλλιώς γιατί να την ζητάει απ’ έξω ;

Μόνο ο άνθρωπος που έχει ανεβεί πάνω από την ανάγκη να ζητάει αγάπη, μόνο ο άνθρωπος που έχει ανακαλύψει την εσωτερική πηγή αγάπης, μπορεί να δώσει αγάπη. Η αγάπη είναι μοίρασμα, δεν είναι ζητιανιά. Η αγάπη είναι βασιλιάς, δεν είναι ζητιάνος. Η αγάπη ξέρει μόνο να δίνει, δε ξέρει να παίρνει.
Η αγάπη έρχεται στην πόρτα του σπιτιού από το οποίο έχει εξαφανιστεί η επιθυμία για αγάπη.

Η αγάπη πλημμυρίζει το σπίτι που έχει σταματήσει να ζητάει αγάπη.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...