Με εκνευρίζει η στενομυαλία, οι παρωπίδες και τα «πρέπει»στη ζωή μου!Ειδικά αυτά τα πρέπει μου κάθονται στο στομάχι από μικρό παιδί και για αυτό όταν τα εντοπίζω,μου βγαίνει μια φυσική αντιδραστικότητα !Χωρίς δευτέρη σκέψη,σαν μια φυσική άμυνα του οργανισμού μου!Τα θέλω είχαν παντα για μένα πρωτεραιότητα!Και αυτό μου κάνε καλό,στο να έχω «ανοιχτό μυαλό» και να ζω τις στιγές και τις καταστάσεις,στη στιγμή που λαμβάνουν χώρα!
Αυτόπου με εκνεύριζε τις περισσότερες φόρες, ήταν να μπαίνω στο τρυπάκι με τους γύρω μου,είτε να τους δώσω να καταλάβουν το σκεπτικό μου,είτε «να βρίσκομαι στο εκτελεστικό απόσπασμα και να απολογούμαι».Γιατί όλοι είμαστε καλοί στη θεωρία και μας αρέσει και λέμε με μαλακισμένο ενθουσιάσμό, «α,ναι συμφωνώ,εχείς ωραία σκέψη,μπράβο και τα γνωστά».Αλλά όταν έρχεται η ώρα να τα κάνεις πράξη, κρύβεσαι πίσω από την ασπίδα της λογικής,των πρέπει και το τι θα πουν οι άλλοι!Γιατί δε το κατάλαβα??Και ούτε πιστεύω πως θα είμαι σε θέση ποτέ να το καταλάβω και ούτε και θέλω να το καταλάβω στη τελική ρε αδερφέ!

Ζόντας με τα πρέπει,χάνεις την ουσία του πράγματος!Φυλακίζεις τη διάθεση και εμποδίζεις τον εαυτό σου να απολαύσει την ηδονή της στιγμής,την εμπειρία που σου προσφέρει το κάθε τι!

Ποιά η λογική του όλου πράγματος?Γιατί να μπαίνεις στη διαδικασία να κάθεσαι να σκέφτεσαι αν πρέπει να το ζήσεις ή όχι?Ενώ όλο σου το είναι,λαχταράει να το ζήσει?

Το μότο μου εδώ και πολλά χρόνια είναι «καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δε μπόρεσες να κάνεις».Και προσπαθώ να το τηρώ όσο περισσότερο στη ζωή μου με όλες τις συνέπειες που επακολουθούν!

Όταν ρισκάρεις κάτι και το ζεις και έχεις την αγωνία που θα σε βγάλει,δεν νιώθεις πιο ζωντανός?

Πως γίνεται να προδικάζουμε μια κατάσταση πριν καλά καλά αρχίσει?Και να είμαστε σίγουροι πςς θα καταλήξει?

Μάλλον, σκέφτομαι,οτι μπορεί μερικοί να είναι περισσότερο προικισμένοι ως προς τις μαντικές ικανότητες ή του ενστίκτου!

Πάλι, με θεωρώ πρακτικό άνθρωπο και αν δε ζω την καταστάση από μέσα,να την βιώνω δεν γίνεται.

Εκνευρίζομαι να μπαίνω στη διαδικασία να απολογούμαι για τις πράξεις μου και τις επιλογες μου,από την στιγμή που δεν βάζω τον άλλο σε αυτό το τρυπάκι.

Δε με νοιάζει αν έρθει να μου πει κάποιος,π.χ «έκανασεξ με έναν άγνωστο, πήγα με το φίλο της φίλης μου, έκανα λεσβειακό,κεράτωσα το αγόρι μου κτλ. (μιλάμε για ακραία παραδείγματα)».Έιλικρινά, εκεινή την ώρα δε θα περάσει καν από το μυαλό μου να κριτικάρω.Θα ακούσω με απόλυτη ηρεμία τι έχει να μου πει και θα γυρίσω να του πω πολύ απλά «το ευχαριστηθήκες?πέρασες καλά?»Τέλος.Ούτε θα κάτσω να σκεφτώ πώς,γιατί και άμα!Και μένα ο παππούς μου αν είχε ρόδες θα ήταν αμάξι,αυτοκίνητο η ποδήλατο,ανάλογα με την επιλογή του.

Πιστεύω, οτι κάνοντας τα πρέπει, είναι σαν να κρυβόμαστε πίσω από το δαχτυλό μας!Αποκλειέται να μην έχει τύχει σε κάποιον έστω 1 φορά, που να ακολουθει τα πρέπει, να μαζεύει να μαζεύει και μέτα να κάνει 1 ΜΠΑΜ,και στις επόμενες αντιδράσεις του να μην αναγνώριζει καν τον εαυτό του!

Λογικό και αναμενόμενο!Έτσι δεν συμβαίνει και με την ντουλάπα!Χώνεις ρούχα,χώνεις ,σπρώχνεις και με δύναμη να κλείσει η πόρτα κια τα σφηνώνεις!Και τι γίνεται την επόμενη φορά που πας να την ανοίξεις?Ανοίγει απότομα, κάνει 1 μπραφ και όλα όσα στρίμωχνες και και μάζευες, πέφτουν και σκορπίζονται παντού.Και δυσανασχετούμε από που να αρχίσουμε το μάζεμα και πως να τα βάλουμε σε τάξη, και συχτηρίζουμε γαι αυτή την ανατροπή.

Έτσι γίνεται και με το συνοθύλευμα των επιθυμιών και των θέλω μας!

Κάποια στιγμή βγαίνουν.Και μπορεί να βγουν πολύ χειρότερα, αν βγαίναν στην ώρα τους!

Και γαι να μην σας ζαλίζω άλλο με τις ασυναρτησίες μου θα κλείσω με την ατάκα που είπε ένας μουσικός,ένα βράδυ που ήμουν σε 1 μαγαζί,θέλοντας να κάνει το κοινό να το βουλώσει και να ακούσει κανα τραγούδι, με έξυπνο τρόπο,και λέει:

“¨Οταν η κόρη μου ήταν μικρή τη πήγαινα να κάνει αλογάκια.Και ενώ ήταν πάνω σε 1 από αυτά,κοίταζε να δει σε ποιό άλλο θα μπεί μετά ή πιο πού χαιρέτανε βλέποντας να κάνουν τα άλλα παιδιά,και δε το ζούσε εκείνη την στιγμή,μπορεί και να χαιρότανε όταν θα πήγαινε σπίτι.Και απευθυνόμενος στο κοινό « που θέλω να καταλήξω,ότι ακούστε και κανά τραγούδι.Γιατί τώρα το παίζουμε και όχι αύριο»

Από αυτό βγάλτε τα συμπερασματα σας!