Η αγάπη δεν ορίζεται. Χαρίζεται.

Η αγάπη δεν ορίζεται. Χαρίζεται.


Είναι κάποια γεωγραφικά σημεία που ποτέ δεν θ'αγαπήσεις. Και είναι και άνθρωποι που θα αγαπήσεις αλλά δεν ήταν σημεία. Κάθε άνθρωπος έχει πολλούς φίλους που τους γνώρισε έτσι στα πεταχτά. Κάπως βρεθήκανε μπλεγμένοι ο ένας στη ζωή του άλλου, έπαιξαν τον ρόλο τους και φύγανε. Κάθε ζωή έχει τους ήρωες και τους κομπάρσους της. Δεν είναι όμως της μοίρας μας να γνωρίζουμε απο πριν τους ρόλους στο έργο. Αυτούς που νομίζουμε για πρωταγωνιστές πολλές φορές είναι κομπάρσοι.

Η ζωή έχει πολλά πρόσωπα....

Οι άνθρωποι έχουν πολλά πρόσωπα. Το όμορφο και το αυθεντικό έχουν διαφορετικά πρόσωπα. Η ομορφιά δεν θα πάψει ποτέ να είναι αντικειμενική υπόθεση. Όλοι οι άνθρωποι που θα βρεθούν στο δρόμο μας είτε μερικές ώρες είτε περισσότερο, καλοί ή κακοί ''γράφουν'' μέσα μας. Υπάρχουν άνθρωποι που σε βοηθούν να είσαι κάτι παραπάνω απ'ότι είσαι και υπάρχουν και άνθρωποι που σε 'βοηθούν' να είσαι κάτι λιγότερο απο αυτό που μπορείς να είσαι.Κι ακόμα είναι κάποιοι άνθρωποι που δεν ξέρω πως, μα βρίσκουν μια χαραμάδα και εισχωρούν την ώρα που εσύ το απαγορεύεις. Μοιάζει με φλόγα. Και η φλόγα έχει δύο χρήσεις. Μπορεί να σε κάψει, μπορεί όμως και να σε ζεστάνει.
 
------
 
Ο Μπαχαουντίν ήταν τριγυρισμένος απο μαθητές.


''Απο που έρχεσαι;'' ρώτησε τον ταξιδιώτη

''Δεν έχω ιδέα!'' απάντησε ο άλλος χαμογελώντας.

''Που πηγαίνεις;'' επιμένει ο Μπαχαουντίν

''Δεν ξέρω, απλώς βρέθηκα εδώ''

''Και αν δεν ξέρεις απο που έρχεσαι, πως μπορείς να γνωρίζεις που πας;''

Είχε συγκεντρωθεί πλήθος και ο Μπαχαουντίν ρώτησε '' Τι είναι σωστό;''

''Αυτό που είναι καλό για μένα'' είπαν

''Τι είναι κακό;''

''Αυτό που είναι κακό για μένα'' απάντησαν

Αυτή η ιστορία έχει 2 έννοιες. Απο πού έρχεσαι, είναι απλώς μια τυπική ερώτηση. Ο Μπαχαουντίν παίζει το ρόλο της ανθρωπότητας. Απο που έρχεσαι; Δεν έχεις ιδέα. Είσαι εδώ. Αλλά γιατί;

Ο άνθρωπος είναι ασυνείδητος αν και πιστεύει πως είναι συνειδητός. Αυτή η ίδια η πεποίθηση προστατεύει την ασυνειδησία του. Ο άνθρωπος είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που πιστεύει πως είναι. Στην πραγματικότητα αυτό που μας ενδιαφέρει είναι απλώς να κρύψουμε τις άσχημες αλήθειες μας...

Είναι πολύ εύκολο να συλλάβεις ένα δολοφόνο αλλά πολύ δύσκολο να συλλάβεις ένα αυτοκτονικό άνθρωπο. Και οι δύο όμως είναι δολοφόνοι.

Μπορούμε να έχουμε επίγνωση της βίας; Μπορούμε να παρατηρήσουμε πως εμφανίζεται, πως διεισδύει στην ύπαρξη και στις πράξεις. Με το να την συνειδητοποιήσεις συμβαίνει το εξής: η βία αρχίζει να εξαφανίζεται.

Κανείς δεν είναι συνειδητά βίαιος. Κανείς δεν είναι κακός. Όλοι έχουμε το καλό μέσα μας.

Παράτα όλα τα ιδανικά.

Μην προσπαθείς να γίνεις κάποιος που δεν είσαι.

Απλά ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕ αυτό που είσαι.

Ο άνθρωπος που κουβαλάει μεγάλα ιδανικά δεν μπορεί ποτέ να είναι απλός. Είναι πάντα πονηρός, προσπαθεί να πετύχει κάτι, να φτάσει κάπου.

Μην σε απασχολεί το μέλλον. Ξέχασε τι ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ.

Δες ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ. Αυτή ακριβώς τη στιγμή.

Μην το καταδικάσεις. Αν το κάνεις δεν θα μπορείς να το παρατηρήσεις. Θα είσαι ήδη προκατελειμμένος.

H γενική τάση του ανθρώπου είναι να ρίξει το φταίξιμο κάπου αλλού. Αυτός είναι ένας τρόπος να προστατέψεις τον εαυτό σου, τότε όμως παραμένεις ο ίδιος.

Για να επιλύσεις ένα πρόβλημα, αν εξακολουθείς να χρησιμοποιείς το ίδιο σκεπτικό όταν το δημιούργησες είναι λογικό ότι δεν θα μπορέσεις να το λύσεις.

Το κόλπο είναι για μια στιγμή να πεις 'εγώ είμαι ο υπεύθυνος.' Και μετά έρχεται η διαπίστωση. Αν είμαι εγώ ο υπεύθυνος, η αλλαγή είναι εφικτή!

Απελπιστικά προβλήματα δεν υπάρχουν.

Αν κοιτάξεις γύρω, θα δεις οτι όλοι έχουν επιβιώσει, άλλοι απλώς το πέρασαν και άλλοι έπαιξαν με την φωτιά και με τον πόνο δυνάμωσαν.

Αυτό είναι το νόημα.

Βλέπεις ανθρώπους που έχουν προχωρήσει λίγο πιο μπροστά απο τους άλλους.

Ανθρώπους που έχουν φτάσει σχεδόν στη μέση του ταξιδιού, ανθρώπους που εχουν πάει λίγο πιο πέρα απο την μέση και ανθρώπους που φτάνουν το στόχο. Μπορείς να δεις αποτελέσματα παντού.