Πριν μιλήσουμε για την Αγάπη πρέπει να ξεσκεπάσουμε όλα τα ψέματα, που ο άνθρωπος δέχτηκε σαν αλήθειες. Αυτό το ξεμασκάρεμα είναι το πρώτο βήμα προς την κατανόηση. Έως ότου υπάρχουν βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις παραπλανητικές, όσον αφορά το σεξ και τον έρωτα, βασικά στοιχεία της συντροφικότητας των δύο φύλων, ότι και να ειπωθεί σχετικά με την αγάπη θα είναι ατελές, ψεύτικο, χαμένος κόπος.
Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ είναι η μεγάλη δύναμη της δημιουργίας και δεν περιορίζεται στη σωματική δραστηριότητα ανάμεσα σε δύο συντρόφους. Διαποτίζει κάθε δραστηριότητα της ζωής μας. Κάθε μπλοκάρισμα της σεξουαλικής ενέργειας επηρεάζει σε βαθύτατο επίπεδο τις σχέσεις, την ικανοποίηση στην εργασία, τη δημιουργικότητα και την ανάπτυξη του πνευματικού μας εαυτού. Ο Osho δημιούργησε πολλούς εχθρούς ανάμεσα σε πολλούς λεγόμενους "θρησκευόμενους", που τον κατηγόρησαν για βλασφημία, επειδή τόλμησε να υποστηρίξει ότι η σεξουαλική ενέργεια μπορεί να μεταμορφωθεί σε αγάπη. Εάν ένας άνθρωπος αγοράσει κοπριά, ειδικά αχώνευτη που μυρίζει άσχημα,και την συγκεντρώσει στο δρόμο μπροστά από το σπίτι του, θα δημιουργήσει σίγουρα πρόβλημα σε όποιον περνά από εκεί. Αλλά εάν την απλώσει στον κήπο, θα βλαστήσουν σπόροι. Οι σπόροι θα γίνουν λουλούδια και το άρωμά τους θα προκαλέσει και θα υποδεχθεί ευχάριστα τους περαστικούς. Αλλά πως μπορεί ένα άτομο που μισεί την ίδια του τη φύση και τη βλέπει σαν εχθρό, να μετουσιώσει το σεξ σε αγάπη ; Ο φαρισαϊκός φονταμενταλισμός θεωρεί το σύμπαν σαν κάτι ξεχωριστό και διαφορετικό από τον ίδιο τον άνθρωπο. Η φύση μέσα και έξω πρέπει να υποταχθεί, να δαμαστεί, να ελεγχθεί. Τα αποτελέσματα αυτής της σκέψης είναι εμφανή γύρω μας : καταστροφή του περιβάλλοντος, πόλεμοι, φανατισμός, μισαλλοδοξία, νευρώσεις, έλλειψη αισθητικής και μέτρου. Δυστυχώς από χιλιάδες χρόνια διάφοροι κήρυκες της ηθικότητας έχουν κρατήσει τον άνθρωπο στην άγνοια, καλλιεργώντας την σεξοφοβία και υποθάλποντας έτσι την σεξομανία. Μια αγάπη αποστειρωμένη, απογυμνωμένη από την ανθρώπινη ζεστασιά και αποστραγγισμένη από ζωική ενέργεια καταλήγει σαν μια παγωμένη μούμια, καλή για λατρευτικό τοτέμ και όχι ζωντανό μονοπάτι προς την χαρά της πνευματικότητας.
Η πνευματική ολοκλήρωση του ανθρώπου συμβολίζεται με τον λεγόμενο <<Ιερό Γάμο>>, που παριστά την ένωση του αρσενικού και του θηλυκού στοιχείου, μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο. Προϊόν αυτής της ερωτικής "συνουσίασης" είναι το <<Θείο Βρέφος>>, ο Αναγεννημένος άνθρωπος. Η ερωτική επαφή με το άλλο φύλο, έξω από εμάς, είναι το ανάλογο της Εσωτερικής Αλχημείας και προσφέρεται ως οδηγός και πεδίον άσκησης της Μυστικής Τέχνης. Στον άνδρα το κύριο εμπόδιο στην αυτοπραγμάτωση και στην οικειότητα με τη γυναίκα είναι ο φόβος ότι θα χάσει τον εαυτό του, αν εκφράσει τη "θηλυκή" του πλευρά. Αν για τις γυναίκες παλαιότερα ο αντίστοιχος φόβος προέρχονταν από το ταμπού της ανδρικής πλευράς, σήμερα είναι συχνά η ίδια η θηλυκότητα που εκλαμβάνεται ως αδυναμία, προϊόν κοινωνικού πειθαναγκασμού μιάς ανδροκρατούμενης πατριαρχικής κοινωνίας. Η ένωση της εσωτερικής αρσενικής και θηλυκής πλευράς είναι ένα πνευματικό ταξίδι, που μπορεί να τονωθεί και να διευκολυνθεί μέσα από μια συνειδητή ερωτική σχέση με το άλλο φύλο.
Ο ΈΡΩΤΑΣ είναι η μεταμορφωτική δύναμη που αφυπνίζει, χαλαρώνει τις αντιστάσεις μας και μας επιτρέπει να βιώσουμε εμπειρίες ενότητας, που δίνουν χρώμα και ζωντάνια στην χλωμή καθημερινότητα. Η ουσία του ερωτικού συναισθήματος είναι το ξαφνικό γκρέμισμα των συνόρων του εγώ ενός ατόμου, γεγονός που του επιτρέπει να συγχωνεύσει τη δική του ή τη δική της ταυτότητα με εκείνην ενός άλλου. Η ξαφνική απεμπλοκή του ατόμου από τον εαυτό του, το εκρηκτικό δόσιμο στο αγαπημένο πρόσωπο και η δραματική διακοπή της μοναξιάς που συνοδεύεται από αυτό το γκρέμισμα των συνόρων, είναι μια πρόγευση της εμπειρίας της μυστικής ένωσης και γι'αυτό βιώνεται σαν κάτι συναρπαστικό!..Το λάθος που κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι, συνεπαρμένοι από την ψευδαίσθηση παντοδυναμίας που τους χαρίζει ο έρωτας, είναι να πιστέψουν ότι αυτή η υπέροχη κατάσταση τους ανήκει δικαιωματικά και ότι θα διαρκέσει αιώνια. Πάνω σ'αυτή την αυταπάτη χτίστηκε ο μύθος του ρομαντικού έρωτα , που αντιστέκεται πεισματικά στο χρόνο, παρά τις πολλαπλές σκληρές διαψεύσεις. Όταν διαλύεται η μέθη του έρωτα, το ζευγάρι έχει δύο επιλογές: να χωρίσει σε αναζήτηση νέων πρόσκαιρων ερωτικών συγκινήσεων ή ( εφ'όσον υπάρχουν οι προϋποθέσεις) να σαλπάρει σε αναζήτηση του χρυσόμαλλου δέρατος της Αγάπης.Ο γνωστός από τη συγγραφική του δράση ψυχίατρος, Σκοτ Πέκ, μέσα από κλινικές παρατηρήσεις, αλλά και αυτοπαρατήρηση, έφθασε στον ακόλουθο ενιαίο ορισμό της Αγάπης : <<Αγάπη είναι η θέληση του ανθρώπου να επεκτείνει τον εαυτό του με σκοπό να καλλιεργήσει τη δική του, ή ενός άλλου, πνευματική ανάπτυξη>>.Κάνοντας χρήση της λέξης θέληση επιχειρεί να γεφυρώσει την απόσταση μεταξύ καλής πρόθεσης και δράσης. Η πρόθεση δε μετατρέπεται αναγκαστικά σε δράση. Η θέληση είναι επιθυμία αρκετής έντασης, ώστε να μετατρέπεται σε δράση. Αγάπη είναι ότι κάνει η αγάπη. Η θέληση προϋποθέτει επιλογή. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να αγαπάμε. Διαλέγουμε να αγαπάμε. Η πράξη της επέκτασης των ορίων μας προϋποθέτει προσπάθεια.
Βάσει αυτού του ορισμού μπορούμε να εξετάσουμε τώρα μερικές από τις πιο λαοφιλείς λανθασμένες αντιλήψεις, που δημιουργούν σύγχιση, παράγουν ανώφελα πόνο και στερούν στον άνθρωπο την ευκαιρία να γνωρίσει το μεγαλείο του μυστηρίου της Αγάπης.
Απ'όλες τις λανθασμένες αντιλήψεις για την αγάπη η πιο δυνατή και η πιο διαβρωτική είναι η πίστη ότι "το να ερωτεύεσαι" είναι αγάπη ή τουλάχιστον μια από τις εκδηλώσεις αγάπης. Η εμπειρία του να ερωτεύεται κανείς είναι (όπως ήδη είπαμε) πρόσκαιρο και μερικό γκρέμισμα των συνόρων του εγώ και συνδέεται με τη γενετήσια ορμή, ένα "δέλεαρ" που χρησιμοποιούν τα γονίδιά μας,με κύριο σκοπό την διαιώνιση του είδους. Το ερωτικό συναίσθημα όπως και η σεξουαλικότητα, αν και δεν είναι τα ίδια αγάπη, αποτελούν μέρος της μεγάλης κοσμικής ενότητας και πρέπει να είμαστε πολύ επιφυλακτικοί προς αυτούς που απαξιούν να βιώσουν την ανθρώπινη κατάσταση και αναζητούν σύντομους δρόμους προς την αγιότητα. Πρέπει να βιώσουμε και να γνωρίσουμε κάτι, πριν το υπερβούμε ...
Η αγάπη δεν είναι εξάρτηση. Οι συνέπειες της εξάρτησης φαίνονται δραματικά σε άτομα που κάνουν μια απόπειρα η απειλούν να αυτοκτονήσουν ή που έχουν γίνει ράκος από κατάθλιψη, ύστερα από μιαν απόρριψη ή από ένα χωρισμό. Όταν έχεις απόλυτη ανάγκη ένα άλλο άτομο για να επιβιώσεις, είσαι ένα παράσιτο αυτού του ατόμου. Δεν υπάρχει επιλογή, δεν υπάρχει ελευθερία στις σχέσεις σου. Η αγάπη είναι ελεύθερη εκλογή. Δύο άνθρωποι αγαπούν ο ένας τον άλλο, μόνο όταν είναι ικανοί να ζήσουν ο ένας χωρίς τον άλλο, αλλά διαλέγουν να ζήσουν μαζί.
Η αγάπη δεν είναι επένδυση ή κατοχή. Συχνά μιλάμε καταχρηστικά για ανθρώπους που αγαπούν άψυχα αντικείμενα ή δραστηριότητες. Αυτός αγαπά τα χρήματα, τη δόξα, τη δύναμη,ή την κηπουρική η τα παγωτά ....
Η αγάπη δεν είναι ταύτιση. Όπως λέει ο Γκιμπράν : << Να στέκεστε μαζί, όχι όμως πολύ κοντά. Γιατί οι στύλοι του ναού στέκονται σε απόσταση ο ένας από τον άλλον. Και η δρυς και το κυπαρίσσι δεν μεγαλώνουν το ένα στη σκιά του άλλου>>.
Η αγάπη δεν ζηλεύει. Η ζήλια και η αγάπη έχουν μπερδευτεί πολύ. Στην πραγματικότητα είναι διαμετρικά αντίθετες.
Η αγάπη δεν είναι "αυτοθυσία". Τα κίνητρα που κρύβονται πίσω από την άκρατη δωρεά και την καταστροφική ανατροφή των παιδιών είναι πολλά, αλλά όλες αυτές οι περιπτώσεις έχουν πάντα ένα κοινό βασικό χαρακτηριστικό: ο "δωρητής" με το κάλυμμα της αγάπης ανταποκρίνεται και ικανοποιεί τις δικές του ανάγκες, χωρίς να παίρνει υπόψη τις πνευματικές ανάγκες του αποδέκτη.
Η αγάπη δεν είναι υποχρεωτικά συναίσθημα ( τουλάχιστον όχι το κοινώς εννοούμενο) Συνήθως "αγάπη" ονομάζουμε το συναίσθημα της κάθεξης, εκείνης δηλαδή της διαδικασίας με την οποία ένα αντικείμενο γίνεται σημαντικό για μας, <<αντικείμενο αγάπης>>, που επενδύεται με την ενέργειά μας, σαν να ήταν μέρος του εαυτού μας. Η κατοχή όμως ενός ανθρώπινου όντος δεν σημαίνει ότι μας νοιάζει η πνευματική του ανάπτυξη, αντίθετα μάλιστα! Η αυθεντική αγάπη, που είναι βουλητική, μπορεί να υπάρξει χωρίς ή με το συναίσθημα της αγάπης που την κάνει πιο απολαυστική, αλλά όχι περισσότερο αληθινή. Η αγάπη σαν συναισθηματική κατάσταση, με την έννοια της αφοσίωσης, αποτελείται από πολλά συναισθήματα, τα οποία οδηγούν σε συγκεκριμένες πράξεις και συνθέτουν μια ολοκληρωμένη συμπεριφορά. Π.χ. η αγάπη της μάνας για το παιδί της.
Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά της Αγάπης που στοχεύει στην πνευματική ανάπτυξη;
Η αγάπη απαιτεί υπέρβαση των στενών ορίων του εαυτού μας. Είναι ο θάνατος του σπόρου στη γή και χρειάζεται θάρρος, προσπάθεια και εμπιστοσύνη στην Ύπαρξη. Η πράξη της αγάπης απαιτεί την έξοδο από την αδράνεια της συνήθειας και την εναντίωση, που γεννά ο φόβος. Θάρρος δεν είναι η απουσία του φόβου, είναι η ενεργοποίησή σου παρά τον φόβο, και η είσοδός σου στη ζώνη του άγνωστου και του πρωτόγνωρου. Η κύρια μορφή που παίρνει το έργο της αγάπης είναι η προσοχή και η ολική αποδοχή εκ μέρους μας του άλλου. Για να γνωρίσεις καλύτερα τον κόσμο του συντρόφου εκ των ένδω, με τα δικά του γνωστικά μέσα, πρέπει να παραμερίσεις όλες τις προκαταλήψεις και τις προβολές των επιθυμιών σου. Η αγάπη μας κάνει ευάλωτους στην απώλεια και την απόρριψη. Αν διαλέξεις τον κίνδυνο της ανάπτυξης, διαλέγεις ταυτόχρονα την αλλαγή και το θάνατο του παλαιού. Η μόνη εναλλακτική είναι να μη ζεις πλήρως ή να μη ζεις καθόλου. Η προσπάθεια αποφυγής του πόνου βρίσκεται στη ρίζα όλων των συναισθηματικών παθήσεων. Πολλοί δεν κάνουν ποτέ το άλμα της ενηλικίωσης, παραμένοντας προσκολλημένοι στη σιγουριά του οικείου, γατζωμένοι στην εξάρτηση και την παιδικότητα. Το να μην εναντιώνεσαι, όταν απαιτείται η εναντίωση για την καλλιέργεια της πνευματικής ανάπτυξης, κρυπτόμενος πίσω από τη μάσκα της προσποιητής σεμνότητας, αποτελεί έλλειψη αγάπης, όσο και η απερίσκεπτη κριτική ή καταδίκη. Κάθε σχέση αληθινής αγάπης είναι μια πειθαρχημένη σχέση, όσο και αν αυτό εκ πρώτης όψης συγκρούεται με πολλούς αντίθετους διαδεδομένους μύθους. Το γεγονός ότι ένα συναίσθημα είναι ανέλεγκτο, δεν σημαίνει καθόλου ότι είναι βαθύτερο από ένα πειθαρχημένο. Αντίθετα, οι ψυχίατροι ξέρουν καλά την αλήθεια των παλιών γνωμικών : << Τα ρηχά νερά είναι θορυβώδη>> και <<τα ήρεμα νερά είναι βαθιά>>. Η αγάπη, τέλος, είναι σεβασμός της μοναδικότητας του συντρόφου. Η ανικανότητα να αντιληφθεί κανείς την ιδιαιτερότητα του άλλου, στην ακραία της μορφή ονομάζεται ναρκισσισμός. Η αγάπη όχι μόνο σέβεται την ατομικότητα, αλλά συμβάλλει στην καλλιέργειά της, ριψοκινδυνεύοντας ακόμα και τον χωρισμό. Η συντροφικότητα μπορεί να είναι ένα πεδίο μάχης, μια άνυδρη έρημος , ένα παγωμένο τοπίο η ένα φιλόξενο καταφύγιο, όπου ο καθένας από τους δύο μπορεί να βρει ανάπαυση, ενθάρρυνση και ενδυνάμωση, πριν ξεκινήσει πάλι για την κατάκτηση της επόμενης πνευματικής κορυφής. Τα προβλήματα δημιουργούνται όταν από την αρχή δεν έχουν τεθεί φανερά κοινοί στόχοι και προτεραιότητες στο ζευγάρι. Για τον ένα μπορεί η βάση της συντροφικότητας να είναι και η κορυφή! Ο άλλος μπορεί να μεταβιβάζει ολόκληρο το βάρος για την συντήρηση του καταφυγίου στο έτερο μέλος, επιφυλάσσοντας στον εαυτό του την χαρά της αναρρίχησης ...Όταν ένας κοινός πνευματικός προσανατολισμός ενώνει τους συντρόφους, τότε το το ταξίδι προς τις κορυφές της συνειδητότητας γίνεται πιο ελαφρύ και ευχάριστο και για τους δύο. Σε αντίθετη περίπτωση όπως διαβάζουμε στο Dhammapada:<<Εάν δεν βρείτε έναν άξιο σύντροφο, που να είναι σταθερός, και ενάρετος, όπως ένας βασιλιάς που απαρνιέται το κεκτημένο βασίλειο, να ζείτε μόνοι, σαν τον ελέφαντα στο δάσος, γιατί η μοναχικότητα είναι προτιμότερη από την συντροφιά των ανοήτων...>>.
The longing for our perfect mate is a need engraved in our DNA.
We harbor a desire for restoration and unity, and search for the piece that is always missing.
In our journey through life, the search continues for something that can't be readily found.
It is a quest for wholeness.
We search for ourselves in others in a quest for healing and integration, in the constant pursuit of the final point of balance: the Zero Point where our Matter meets our Higher Self or Soul, where matter meets anti-matter.
The Point or center of gravity from where we can again be just ONE.
One Note inserted once again into the Symphony of Creation.
In the beginning, the Twins were created in God, the Alpha and the Omega.
In an ovoid white-fire-spirit-light, the Soul was split just like the atom into two identical parts, or Twin Flames: each with the same identical soul blueprint, but with different purposes.
One Essence divided itself into two exactly equal and opposite intonations in order to experience form. The Twin Flames were created together, in the dawn of time, like the two faces of the same coin.
But as the three-dimensional experience unfolded, they became separated by a dualistic system which pulled them into an unbalanced equilibrium, expressing itself through two extended and separated forms.
The Yin Yang symbolizes the Twin Flames' complementary sides: eternal love spiraling into infinity. The Color of this sublime Union is blue...a spiraling blue...
Sometimes, we meet someone with the similar frequency of our Twin Flame and this brings a feeling of Oneness.
The Love between Twin Flames is a Gate of Possibility to experience Union in a multi-dimensional way.
It can also represent the prototype of the "sacred marriage" - a reflection of the sacred union of the Divine Masculine and Feminine within the Source.
The Union of the Twin Flame is one of Service. It should not be romanticized in the context by which one perceives the male and female relationship. The Service of the Twin Flame is not only planetary but also cosmic and Universal.
The Twin Soul connection is always a triad involving the Divine Spirit / All That Is.
Two people connected by Soul, connected to God.
The spiritual connection with our Twin Soul is intense and profound.
Many may experience, whether consciously or in a dream state, a feeling of connection in the form of a matrix of golden white threads of light, because this connection continues to exist in various dimensions and frequencies, beyond the realms of duality.
Twin Souls may not unite physically here on Earth. The relationship may last many lifetimes on the spiritual level alone, while one or both may be living physically with another soul in karmic agreement.
They may not be together in this dimension, but they have not been truly apart.
Only when both original halves of the Twin Ray become strong pillars on their own, when both have healed and resolved their karmic ties in the present life; can they finally unite to fulfill their Divine Purpose.
The Breath of God is the force of Divine Action. Once the true Tonal Mates, the two parts of the Original Twin Flame, have come into union and are reunited through the Breath of God; NO element or energy from any octave, dimension, or frequency can shift the connection.
The reunion of the Keepers of the Flame is ultimately the Unification, or personification, of the Trinity: The Twin Flames and The Christ Consciousness.
The reunion of these parts will bring back to the world an unconditional love and service to mankind, which will transcend all definitions of male/female unions on this planet.
Through this, we as souls can finally manifest the higher Dimensional Frequencies of Oneness.
This is the ultimate goal: the reunion with our Twin, to create and amplify the Harmonic Intonation of Completion and to be of service of all Sources of Goodness and Pure Light.
Are You Prepared To Serve?
We harbor a desire for restoration and unity, and search for the piece that is always missing.
In our journey through life, the search continues for something that can't be readily found.
It is a quest for wholeness.
We search for ourselves in others in a quest for healing and integration, in the constant pursuit of the final point of balance: the Zero Point where our Matter meets our Higher Self or Soul, where matter meets anti-matter.
The Point or center of gravity from where we can again be just ONE.
One Note inserted once again into the Symphony of Creation.In the beginning, the Twins were created in God, the Alpha and the Omega.
In an ovoid white-fire-spirit-light, the Soul was split just like the atom into two identical parts, or Twin Flames: each with the same identical soul blueprint, but with different purposes.
One Essence divided itself into two exactly equal and opposite intonations in order to experience form. The Twin Flames were created together, in the dawn of time, like the two faces of the same coin.
But as the three-dimensional experience unfolded, they became separated by a dualistic system which pulled them into an unbalanced equilibrium, expressing itself through two extended and separated forms.
The Yin Yang symbolizes the Twin Flames' complementary sides: eternal love spiraling into infinity. The Color of this sublime Union is blue...a spiraling blue...
Sometimes, we meet someone with the similar frequency of our Twin Flame and this brings a feeling of Oneness.
The Love between Twin Flames is a Gate of Possibility to experience Union in a multi-dimensional way.
It can also represent the prototype of the "sacred marriage" - a reflection of the sacred union of the Divine Masculine and Feminine within the Source.
The Union of the Twin Flame is one of Service. It should not be romanticized in the context by which one perceives the male and female relationship. The Service of the Twin Flame is not only planetary but also cosmic and Universal.
The Twin Soul connection is always a triad involving the Divine Spirit / All That Is.
Two people connected by Soul, connected to God.
The spiritual connection with our Twin Soul is intense and profound.
Many may experience, whether consciously or in a dream state, a feeling of connection in the form of a matrix of golden white threads of light, because this connection continues to exist in various dimensions and frequencies, beyond the realms of duality.
Twin Souls may not unite physically here on Earth. The relationship may last many lifetimes on the spiritual level alone, while one or both may be living physically with another soul in karmic agreement.They may not be together in this dimension, but they have not been truly apart.
Only when both original halves of the Twin Ray become strong pillars on their own, when both have healed and resolved their karmic ties in the present life; can they finally unite to fulfill their Divine Purpose.
The Breath of God is the force of Divine Action. Once the true Tonal Mates, the two parts of the Original Twin Flame, have come into union and are reunited through the Breath of God; NO element or energy from any octave, dimension, or frequency can shift the connection.
The reunion of the Keepers of the Flame is ultimately the Unification, or personification, of the Trinity: The Twin Flames and The Christ Consciousness.
The reunion of these parts will bring back to the world an unconditional love and service to mankind, which will transcend all definitions of male/female unions on this planet.Through this, we as souls can finally manifest the higher Dimensional Frequencies of Oneness.
This is the ultimate goal: the reunion with our Twin, to create and amplify the Harmonic Intonation of Completion and to be of service of all Sources of Goodness and Pure Light.
Are You Prepared To Serve?
Η συνείδηση είναι μια ποιότητα του νου, αλλά όχι η ολότητα του νου, που μπορεί να είναι ταυτόχρονα τόσο συνειδητός όσο και ασυνείδητος. Ο νους από τη φύση του είναι όργανο διπολικότητας ( υποκείμενο-αντικείμενο). Θα είναι πάντα συνείδηση κάποιου πράγματος και θα υπάρχει πάντα κάποιος που είναι συνειδητός.
Η Συνειδητότητα είναι μη-δυαδική και αντιστοιχεί συνεπώς στην κατάσταση του <<μη-νου>>. Είναι καθαρή συνείδηση, χωρίς συνειδητό υποκείμενο. Είναι καθαρή-τέλεια παρατήρηση και ολική Δράση-μη δράση ( Wu-Wei ). Στην αρχή η αυτοπαρατήρηση είναι ακόμη μια πράξη. Το εγώ είναι ακόμη παρόν. Εντούτοις ο ρόλος του συνειδητού υποκειμενικού παρατηρητή είναι ο προθάλαμος της Συνειδητότητας.
1.Ασυνείδητη δραστηριότητα.......2..συνειδητή παρατήρηση.........3.Συνειδητότητα
<< Αν κοιτάξεις τον εαυτό σου χωρίς σκέψεις,
χωρίς κρίσεις και συγκρίσεις
χωρίς επιλογές και απορρίψεις
με "μάτια" καινούργια, διάφανα και αθώα
τότε θα ανακαλύψεις ότι δεν υπάρχει παρατηρητής και παρατηρούμενο
αλλά αυτό που ΕΙΝΑΙ
αδιαίρετο και ΕΝΑ
χωρίς αρχή και τέλος >>.
Osho
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου