Εξέλιξη ή εξέλιξη της συνειδητότητας, θα μπορούσε λακωνικά να οριστεί μιά “συνεχώς αυξανόμενη δύναμη ανταπόκρισης” – που μπορεί να εκφράζεται κλιμακωτά ως ευαισθησία στο γύρω περιβάλλον, αλλά και ως ικανότητα να αλληλο-επιδρούμε με αυτό. Και όταν το ανθρώπινο ον, συνειδητά, προνοεί για την δική του εξέλιξη, τότε γεννάται ένας πνευματικός επιστήμονας. Κάποιος που α) αποκτά και αναπτύσσει προοδευτικά την ικανότητα διάκρισης αμυδρών κρούσεων επάνω στις αισθήσεις κι έτσι μπορεί κι εξετάζει την προέλευση, τον σκοπό, την σημασία και την ποιότητά τους, και β) ανταποκρίνεται με νοημοσύνη και με ένα τρόπο που προωθεί την πνευματική ανάπτυξη σε κάποια όψη της ολότητας. Για ένα τέτοιο άτομο, η εξέλιξη επεκτείνεται πολύ πιο πέρα από τις εγκόσμιες φυσικές αισθήσεις, μέσα στις περιοχές της διαίσθησης και της τηλεπάθειας.
Στη ζωή μας, η αφύπνιση της ψυχής και η γέννηση της “καλής θέλησης” μέσα μας, είναι εξαιρετικά σημαντικές κι έντονες εμπειρίες χαράς, φωτός κι αγάπης. Συγχρόνως όμως και εξ’ανάγκης, οι εμπειρίες αυτές ανασύρουν στην επιφάνεια, όλες τις λανθασμένες παρορμήσεις και τις εγωιστικές επιθυμίες που μέχρι πρότεινος είχαμε καταφέρει να κρύψουμε πίσω απ’το δάχτυλό μας. Επειδή όμως τώρα, είμαστε ικανοί να τις αντιμετωπίσουμε μιά και καλή, και να τις εμποδίσουμε έτσι να παραμορφώνουν πιά τη ζωή μας, τις εκθέτουμε πλήρως στον εαυτό μας κι έτσι λοιπόν τις αναγνωρίζουμε και τις αντιμετωπίζουμε. Αυτό που είναι αληθές για το άτομο, είναι επίσης αληθές και για την ανθρωπότητα ως σύνολο.
Τους τελευταίους αιώνες, η ανθρωπότητα μέσα από την καλλιέργεια της σχολαστικής διευρεύνησης, απέδωσε μαγευτικές ανακαλύψεις σε κάθε πεδίο του ανθρώπινου ενδιαφέροντος και δραστηριότητας. Λιγότερο ξακουστή αλλά ίσως η σημαντικότερη απ’όλες τις ανακαλύψεις είναι ότι έχουμε αρχίσει να μαθαίνουμε πως να χρησιμοποιούμε το νου.
Βέβαια, όπως όλες οι ανακαλύψεις μπορούν να παράγουν τόσο καλά, όσο και κακά αποτελέσματα, έτσι και η χρήση του νου δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Ο νους, όταν κινείται από την “αλύτρωτη¨προσωπικότητα, είναι παράγοντας του εγωϊσμού και της προσωπικής προβολής, και βασίζεται στην εκμετάλλευση. Κάτω από την επίδραση της ψυχής όμως, ο νους μπορεί να σκεφθεί στα πλαίσια της αλήθειας και να δει τα πράγματα όπως πραγματικά είναι.
Όταν εισδύσουμε κάτω από την επιφάνεια και υπερβούμε τους περιορισμούς του προσωπικού στοιχείου, θ’αγγίξουμε προοδευτικά την πραγματικότητα της αγάπης – την οποία αποκαλούμε ψυχή – κι αμέσως θα συνειδητοποιήσουμε τρία πράγματα:
- Αναγνωρίζουμε ότι όλα τα εξωτερικά γεγονότα και περιστάσεις είναι στην πραγματικότητα εκδηλώσεις εσώτερων αιτίων.
- Ανακαλύπτουμε ότι η παρούσα παγκόσμια αναταραχή (κρίση) δεν είναι παρά μιά ανάδυση στο φυσικό πεδίο της συλλογικής επιθυμίας και της νοητικής ζωής του ανθρώπου.
- Μόνον η ενσάρκωση της ζωής και των αξιών της ψυχής, σε μία αρκετά μεγάλη κλίμακα, μπορεί να μεταμορφώσει δημιουργικά τη ζωή της ανθρωπότητας και ν’αντιμετωπίσει όλα τα υπάρχοντα προβλήματα. Οτιδήποτε άλλο είναι απλώς μπάλωμα των συμπτωμάτων και περιπλέκει το πρόβλημα.
Εν τέλει, μία σύνθετη εικόνα αναδύεται ότι πάσα ζωή αλληλοσχετίζεται και ότι όλα τα βασίλεια της φύσης είναι εγγενή τμήματα ενός μεγαλύτερου όλου. Επίσης, αν το μέτρο του αιώνιου νου βρίσκεται πέρα από το πλαίσιο της νόησης και της λογικής, μόνον η φωτισμένη διαίσθηση μπορεί να κατανοήσει τα μαργαριτάρια του, ν’απορροφήσει το μέγεθος του οράματος και να συνθέσει όλα τα στοιχεία σε ένα σύν – ολον. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι “να συλλάβουμε αυτό που είναι εφικτό στο συγκεκριμένο στάδιο της ανάπτυξής μας και να αφήσουμε την αιωνιότητα ν’αποκαλύψει τα κρυμμένα μυστικά της”.
Αποσπάσματα από το Δελτίο Τριγώνων Αρ. 173, Σεπτέμβριος 2010, Lucis Trust
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου