Μόλις πήρα χαμπάρι ότι έχω πολύ καιρό να βάλω κάποια ιστορία του Χότζα, που είναι η αδυναμία μου, από μικρό παιδί. Ορίστε μία με θανατηφόρο χιούμορ.
Κάποτε ο Χότζας συνάντησε έναν γκουρού και πιάσανε τη συζήτηση για διάφορα θέματα αυτογνωσίας και εσωτερικής εργασίας. Και κάποια στιγμή όταν η συζήτηση ήταν γύρω από το «εγώ» του ανθρώπου και την ταύτιση που έχουν οι άνθρωπο μ’ αυτό, ο γκουρού λέει στον Χότζα: «Είμαι τόσο πολύ αποταυτισμένος από τα πάντα, που δεν σκέφτομαι ποτέ τον εαυτό μου, αλλά μόνο τους άλλους».
Κι ο Χότζας του απαντάει: «Εγώ είμαι τόσο αντικειμενικός με τα πάντα ώστε μπορώ να βλέπω τον εαυτό μου σαν να είμαι κάποιος άλλος· έτσι μου επιτρέπεται να σκέφτομαι τον εαυτό μου».
Κάποτε ο Χότζας συνάντησε έναν γκουρού και πιάσανε τη συζήτηση για διάφορα θέματα αυτογνωσίας και εσωτερικής εργασίας. Και κάποια στιγμή όταν η συζήτηση ήταν γύρω από το «εγώ» του ανθρώπου και την ταύτιση που έχουν οι άνθρωπο μ’ αυτό, ο γκουρού λέει στον Χότζα: «Είμαι τόσο πολύ αποταυτισμένος από τα πάντα, που δεν σκέφτομαι ποτέ τον εαυτό μου, αλλά μόνο τους άλλους».
Κι ο Χότζας του απαντάει: «Εγώ είμαι τόσο αντικειμενικός με τα πάντα ώστε μπορώ να βλέπω τον εαυτό μου σαν να είμαι κάποιος άλλος· έτσι μου επιτρέπεται να σκέφτομαι τον εαυτό μου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου