|
Ο άνθρωπος με τη γιρλάντα από δάκτυλα
Είτε θα κάνεις δημιουργική την ενέργειά σου είτε θα ξινίσει εκείνη και θα γίνει καταστροφική. Η ενέργεια είναι επικίνδυνο πράγμα΄ αν την έχεις, πρέπει να την χρησιμοποιήσεις δημιουργικά, διαφορετικά αργά ή γρήγορα θα δεις ότι έχει γίνει καταστροφική. Βρες λοιπόν κάτι, ό,τι σου αρέσει, για να βάλεις εκεί την ενέργειά σου. Αν θέλεις, στη ζωγραφική΄ ή, αν θέλεις, στο χορό ή το τραγούδι΄ ή αν θέλεις να παίζεις κάποιο μουσικό όργανο.... Ο,τι θέλεις, βρες ένα τρόπο όπου να μπορείς να χαθείς εντελώς. Αν μπορείς να χαθείς παίζοντας κιθάρα, πολύ καλά! Τις στιγμές εκείνες που χάνεσαι, η ενέργειά σου θα αποδεσμευτεί με δημιουργικό τρόπο.
Αν δεν μπορείς να χαθείς μέσα στη ζωγραφική, το τραγούδι, το χορό, όταν παίζεις κιθάρα ή φλάουτο, τότε θα βρεις κατώτερους τρόπους για να χάνεσαι: στον θυμό, την οργή, την επιθετικότητα΄ πρόκειται για κατώτερους τρόπους με τους οποίους χάνεσαι.
Αν δεν μπορείς να χαθείς μέσα στη ζωγραφική, το τραγούδι, το χορό, όταν παίζεις κιθάρα ή φλάουτο, τότε θα βρεις κατώτερους τρόπους για να χάνεσαι: στον θυμό, την οργή, την επιθετικότητα΄ πρόκειται για κατώτερους τρόπους με τους οποίους χάνεσαι.
Ο Γκωτάμα Βούδδας μύησε στο σάννυας έναν δολοφόνο΄ κι ο δολοφόνος δεν ήταν κάποιος κοινός δολοφόνος. Ο Ρούντολφ Ες δεν είναι τίποτε σε σύγκριση μαζί του. Λεγόταν Ανγκουλιμάλ. Ανγκουλιμάλ σημαίνει άνθρωπος που φοράει μια γιρλάντα από ανθρώπινα δάχτυλα. Είχε δώσει όρκο να σκοτώσει χίλιους ανθρώπους΄ από κάθε έναν άνθρωπο έπαιρνε ένα δάχτυλο, έτσι ώστε να θυμάται πόσους είχε σκοτώσει, κι έφτιαχνε μια γιρλάντα με τα δάχτυλα εκείνα.
Στη γιρλάντα αυτή των δαχτύλων είχε εννιακόσια ενενήντα εννέα δάχτυλα΄ έλειπε μόνον ένα. Κι εκείνο έλειπε επειδή είχαν κλείσει τον δρόμο του΄ δεν ερχόταν κανείς προς τα εκεί. Αλλά ο Γκωτάμα Βούδδας μπήκε σε εκείνο τον κλεισμένο δρόμο. Ο βασιλιάς είχε βάλει φρουρούς στο δρόμο για να εμποδίζουν τον κόσμο, ιδιαίτερα τους ξένους που δεν ήξεραν τι επικίνδυνος άνθρωπος ζούσε πέρα από τους λόφους. Οι φρουροί είπαν στον Γκωτάμα Βούδδα, ΄΄Δεν είναι δρόμος αυτός να χρησιμοποιήσεις. Εδώ είναι ο τόπος όπου ζει ο Ανγκουλιμάλ. Ακόμη κι ο βασιλιάς δεν έχει το θάρρος να πάει σε αυτόν τον δρόμο. Αυτός ο άνθρωπος είναι τρελός.
΄΄Η μητέρα του πήγαινε να τον δει. Ηταν ο μόνος άνθρωπος που πήγαινε πότε-πότε να τον δει, αλλά ακόμη κι εκείνη έχει σταματήσει. Την τελευταία φορά που πήγε της είπε, ΄Τώρα λείπει μόνο ένα δάχτυλο και μόνον επειδή είσαι κατά τύχη η μητέρα μου ... Θέλω να σε προειδοποιήσω ότι αν έρθεις κι άλλη φορά δεν θα γυρίσεις πίσω. Χρειάζομαι απελπισμένα ένα δάχτυλο. Μέχρι τώρα δεν σε έχω σκοτώσει, γιατί ήταν διαθέσιμοι άλλοι άνθρωποι, αλλά τώρα δεν περνά κανείς από αυτόν τον δρόμο εκτός από εσένα. Θέλω λοιπόν να καταλάβεις ότι την επόμενη φορά, αν έρθεις, θα είναι δική σου η ευθύνη, όχι δική μου.΄ Από τότε και μετά η μητέρα του δεν έχει έρθει.΄΄
Οι φρουροί είπαν στον Βούδδα, ΄΄Μην ριψοκινδυνεύεις χωρίς λόγο.΄΄ Και ξέρεις τι τους είπε ο Βούδδας; Αν δεν πάω εγώ, τότε ποιός θα πάει; Μόνο δυο πράγματα μπορεί να συμβούν: είτε θα τον αλλάξω εγώ, και δεν μπορώ να αφήσω αυτή την πρόκληση΄ είτε θα του προσφέρω ένα δάχτυλο, ώστε να ικανοποιηθεί η επιθυμία του. Ετσι κι αλλιώς θα πεθάνω κάποια μέρα. Αν δώσω το κεφάλι μου στον Ανγκουλιμάλ, θα έχει τουλάχιστον κάποια χρησιμότητα΄ διαφορετικά, θα πεθάνω κάποια μέρα και θα με βάλετε πάνω στη νεκρική πυρά. Νομίζω ότι είναι καλύτερα να ικανοποιήσω την επιθυμία κάποιου ανθρώπου και να τον κάνω να ησυχάσει. Είτε θα με σκοτώσει αυτός, είτε θα τον σκοτώσω εγώ, πάντως θα συμβεί αυτή η συνάντηση΄ δείξτε μου το δρόμο.΄΄
Oι άνθρωποι που ακολουθούσαν συνήθως τον Βούδδα, οι στενοί του σύντροφοι που ανταγωνίζονταν πάντα ώστε να βρίσκονται πιο κοντά του, άρχισαν να πηγαίνουν πιο αργά. Σε λίγο παρεμβάλλονταν μίλια ανάμεσα στον Γκωτάμα Βούδδα και τους μαθητές του. Ηθελαν όλοι να δουν τι θα συμβεί, αλλά δεν ήθελαν να βρίσκονται πάρα πολύ κοντά. Ο Ανγκουλιμάλ καθόταν πάνω στο βράχο του και παρατηρούσε. Δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του. Ενας πολύ όμορφος άνθρωπος με τεράστια χαρισματικότητα ερχόταν προς το μέρος του. Ποιός μπορεί να ήταν αυτός ο άνθρωπος;
Δεν είχε ακούσει ποτέ για τον Βούδδα, αλλά ακόμη κι αυτή η σκληρή καρδιά του Ανγκουλιμάλ άρχισε να νιώθει κάποια απαλότητα απέναντι στον άνθρωπο εκείνο. Εδειχνε τόσο όμορφος καθώς ερχόταν προς το μέρος του. Ηταν νωρίς το πρωί... ένα δροσερό αεράκι κι ο ήλιος που ανέτειλε, και τα πουλιά κελαηδούσαν και τα λουλούδια είχαν ανοίξει΄ και ο Βούδδας πλησίαζε συνεχώς. Τελικά ο Ανγκουλιμάλ, με το γυμνό του σπαθί στο χέρι, φώναξε, ΄΄Σταμάτα!΄΄ Ο Βούδδας ήταν μόνο λίγα μέτρα μακριά κι ο Ανγκουλιμάλ είπε, ΄΄Μην κάνεις άλλο βήμα, γιατί τότε η ευθύνη δεν θα είναι δική μου. Ισως δεν ξέρεις ποιός είμαι!΄΄
Ο Βούδδας είπε, ΄΄Εσύ ξέρεις ποιός είσαι;΄΄
Ο Ανγκουλιμάλ είπε, ΄΄Δεν είναι εκεί το θέμα. Ούτε ο τόπος ούτε ο χρόνος είναι κατάλληλα για να συζητήσουμε τέτοια πράγματα. Κινδυνεύει η ζωή σου!΄΄
Ο Βούδδας είπε, ΄΄Νομίζω κάτι άλλο΄ --η δική σου ζωή κινδυνεύει.΄΄
Ο άνθρωπος είπε, ΄΄Νόμιζα πως είμαι εγώ τρελός΄ αλλά εσύ είσαι πραγματικά τρελός! Και συνεχίζεις να πλησιάζεις. Μην πεις μετά ότι σκότωσα έναν αθώο άνθρωπο. Δείχνεις τόσο αθώος και τόσο όμορφος που θέλω να γυρίσεις πίσω. Θα βρω κάποιον άλλον. Μπορώ να περιμένω΄ δεν υπάρχει καμιά βιασύνη. Αν μπορώ να καταφέρω εννιακόσια ενενήντα εννέα δάχτυλα... είναι ζήτημα ενός ακόμα, αλλά μην με αναγκάζεις να σε σκοτώσω.΄΄
Ο Βούδδας έφτασε πολύ κοντά και τα χέρια του Ανγκουλιμάλ άρχισαν να τρέμουν. Ο άνθρωπος ήταν τόσο όμορφος, τόσο αθώος, τόσο σαν παιδί. Τον είχε ήδη αγαπήσει. Είχε σκοτώσει πάρα πολλούς ανθρώπους... Δεν είχε αισθανθεί ποτέ αυτή την αδυναμία΄ δεν είχε γνωρίσει ποτέ τι είναι η αγάπη. Για πρώτη φορά ήταν γεμάτος αγάπη. Υπήρχε λοιπόν κάποια αντίφαση: το χέρι κρατούσε το σπαθί για να σκοτώσει τον άνθρωπο και η καρδιά του έλεγε, ΄΄Βάλε το σπαθί πίσω στη θήκη.΄΄
Ο Βούδδας είπε, ΄΄Είμαι έτοιμος, αλλά γιατί τρέμει το χέρι σου; Είσαι τόσο σπουδαίος πολεμιστής, ακόμη και οι βασιλιάδες σε φοβούνται, κι εγώ είμαι ένας φτωχός ζητιάνος. Εκτός από το κύπελο της επαιτείας, δεν έχω τίποτε. Μπορείς να με σκοτώσεις και θα νιώθω εξαιρετικά ικανοποιημένος που τουλάχιστον ο θάνατός μου εκπληρώνει την επιθυμία κάποιου ανθρώπου΄ η ζωή μου υπήρξε χρήσιμη, ο θάνατός μου υπήρξε επίσης χρήσιμος. Πριν όμως μου κόψεις το κεφάλι, έχω μια μικρή επιθυμία και νομίζω ότι θα μου χαρίσεις μια μικρή επιθυμία πριν με σκοτώσεις.΄΄
Μπροστά στον θάνατο, ακόμη και ο πιο σκληρός εχθρός είναι πρόθυμος να εκπληρώσει κάποια επιθυμία. Ο Ανγκουλιμάλ είπε, ΄΄Τι θέλεις;΄΄
Ο Βούδδας είπε, ΄΄Θέλω απλώς να κόψεις από το δέντρο ένα κλαδί που είναι γεμάτο με λουλούδια. Δεν θα τα ξαναδώ αυτά τα λουλούδια΄ θέλω να δω από κοντά αυτά τα λουλούδια, να νιώσω την ευωδιά τους και την ομορφιά τους μέσα στον πρωινό ήλιο, το μεγαλείο τους.΄΄
Ετσι λοπόν έκοψε ο Ανγκουλιμάλ με το σπαθί του ένα ολόκληρο κλαδί γεμάτο από λουλούδια. Και πριν μπορέσει να το δώσει στον Βούδδα, ο Βούδδας είπε, ΄΄Αυτή ήταν η μισή μόνο επιθυμία΄ η άλλη μισή είναι, σε παρακαλώ βάλε το κλαδί πίσω στο δέντρο.΄΄
Ο Ανγκουλιμάλ είπε, ΄΄Από την αρχή σκεφτόμουν ότι είσαι τρελός. Τώρα αυτή η επιθυμία είναι η πιο τρελή. Πώς μπορώ να βάλω πίσω αυτό το κλαδί;΄΄
Ο Βούδδας είπε, ΄΄Αν δεν μπορείς να δημιουργήσεις, δεν έχεις το δικαίωμα να καταστρέφεις. Αν δεν μπορείς να δώσεις ζωή, δεν έχεις το δικαίωμα να δίνεις θάνατο σε κανένα ζωντανό πλάσμα.΄΄
Μια στιγμή σιωπής και μια στιγμή μεταμόρφωσης... το σπαθί έπεσε από τα χέρια του. Ο Ανγκουλιμάλ έπεσε στα πόδια τού Βούδδα και είπε, ΄΄Δεν ξέρω ποιός είσαι, αλλά όποιος κι αν είσαι, οδήγησέ με στον ίδιο εκείνο χώρο όπου βρίσκεσαι εσύ΄ μύησέ με.΄΄
Στο μεταξύ οι οπαδοί του Γκωτάμα Βούδδα είχαν έλθει όλο και πιο κοντά. Βρίσκονταν τριγύρω κι όταν εκείνος έπεσε στα πόδια τού Βούδδα, ήρθαν αμέσως κοντά. Κάποιος έθεσε το ζήτημα, ΄΄Μην μυήσεις αυτόν τον άνθρωπο, είναι δολοφόνος!΄΄
Ο Βούδδας είπε και πάλι, ΄΄Αν δεν τον μυήσω εγώ, ποιός θα τον μυήσει; Και τον αγαπώ τον άνθρωπο, αγαπώ το θάρρος του. Και βλέπω τεράστιες δυνατότητες μέσα του: ένας και μόνο άνθρωπος να πολεμάει εναντίον ολόκληρου του κόσμου. Θέλω αυτό το είδος των ανθρώπων, που μπορούν και στέκουν ενάντια σε ολόκληρο τον κόσμο. Μέχρι τώρα, στεκόταν εναντίον του κόσμου με ένα σπαθί΄ τώρα θα στέκει εναντίον του κόσμου με μια συνειδητότητα, η οποία είναι πολύ πιο αιχμηρή από το οποιοδήποτε σπαθί. Σας είπα ότι επρόκειτο να γίνει ένας φόνος, δεν ήταν όμως βέβαιος ποιος επρόκειτο να φονευθεί΄ ή εγώ θα φονευόμουν ή ο Ανγκουλιμάλ. Τώρα βλέπετε πως φονεύτηκε ο Ανγκουλιμάλ. Και ποιός είμαι εγώ που θα τον κρίνω;΄΄
Στη γιρλάντα αυτή των δαχτύλων είχε εννιακόσια ενενήντα εννέα δάχτυλα΄ έλειπε μόνον ένα. Κι εκείνο έλειπε επειδή είχαν κλείσει τον δρόμο του΄ δεν ερχόταν κανείς προς τα εκεί. Αλλά ο Γκωτάμα Βούδδας μπήκε σε εκείνο τον κλεισμένο δρόμο. Ο βασιλιάς είχε βάλει φρουρούς στο δρόμο για να εμποδίζουν τον κόσμο, ιδιαίτερα τους ξένους που δεν ήξεραν τι επικίνδυνος άνθρωπος ζούσε πέρα από τους λόφους. Οι φρουροί είπαν στον Γκωτάμα Βούδδα, ΄΄Δεν είναι δρόμος αυτός να χρησιμοποιήσεις. Εδώ είναι ο τόπος όπου ζει ο Ανγκουλιμάλ. Ακόμη κι ο βασιλιάς δεν έχει το θάρρος να πάει σε αυτόν τον δρόμο. Αυτός ο άνθρωπος είναι τρελός.
΄΄Η μητέρα του πήγαινε να τον δει. Ηταν ο μόνος άνθρωπος που πήγαινε πότε-πότε να τον δει, αλλά ακόμη κι εκείνη έχει σταματήσει. Την τελευταία φορά που πήγε της είπε, ΄Τώρα λείπει μόνο ένα δάχτυλο και μόνον επειδή είσαι κατά τύχη η μητέρα μου ... Θέλω να σε προειδοποιήσω ότι αν έρθεις κι άλλη φορά δεν θα γυρίσεις πίσω. Χρειάζομαι απελπισμένα ένα δάχτυλο. Μέχρι τώρα δεν σε έχω σκοτώσει, γιατί ήταν διαθέσιμοι άλλοι άνθρωποι, αλλά τώρα δεν περνά κανείς από αυτόν τον δρόμο εκτός από εσένα. Θέλω λοιπόν να καταλάβεις ότι την επόμενη φορά, αν έρθεις, θα είναι δική σου η ευθύνη, όχι δική μου.΄ Από τότε και μετά η μητέρα του δεν έχει έρθει.΄΄
Οι φρουροί είπαν στον Βούδδα, ΄΄Μην ριψοκινδυνεύεις χωρίς λόγο.΄΄ Και ξέρεις τι τους είπε ο Βούδδας; Αν δεν πάω εγώ, τότε ποιός θα πάει; Μόνο δυο πράγματα μπορεί να συμβούν: είτε θα τον αλλάξω εγώ, και δεν μπορώ να αφήσω αυτή την πρόκληση΄ είτε θα του προσφέρω ένα δάχτυλο, ώστε να ικανοποιηθεί η επιθυμία του. Ετσι κι αλλιώς θα πεθάνω κάποια μέρα. Αν δώσω το κεφάλι μου στον Ανγκουλιμάλ, θα έχει τουλάχιστον κάποια χρησιμότητα΄ διαφορετικά, θα πεθάνω κάποια μέρα και θα με βάλετε πάνω στη νεκρική πυρά. Νομίζω ότι είναι καλύτερα να ικανοποιήσω την επιθυμία κάποιου ανθρώπου και να τον κάνω να ησυχάσει. Είτε θα με σκοτώσει αυτός, είτε θα τον σκοτώσω εγώ, πάντως θα συμβεί αυτή η συνάντηση΄ δείξτε μου το δρόμο.΄΄
Oι άνθρωποι που ακολουθούσαν συνήθως τον Βούδδα, οι στενοί του σύντροφοι που ανταγωνίζονταν πάντα ώστε να βρίσκονται πιο κοντά του, άρχισαν να πηγαίνουν πιο αργά. Σε λίγο παρεμβάλλονταν μίλια ανάμεσα στον Γκωτάμα Βούδδα και τους μαθητές του. Ηθελαν όλοι να δουν τι θα συμβεί, αλλά δεν ήθελαν να βρίσκονται πάρα πολύ κοντά. Ο Ανγκουλιμάλ καθόταν πάνω στο βράχο του και παρατηρούσε. Δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του. Ενας πολύ όμορφος άνθρωπος με τεράστια χαρισματικότητα ερχόταν προς το μέρος του. Ποιός μπορεί να ήταν αυτός ο άνθρωπος;
Δεν είχε ακούσει ποτέ για τον Βούδδα, αλλά ακόμη κι αυτή η σκληρή καρδιά του Ανγκουλιμάλ άρχισε να νιώθει κάποια απαλότητα απέναντι στον άνθρωπο εκείνο. Εδειχνε τόσο όμορφος καθώς ερχόταν προς το μέρος του. Ηταν νωρίς το πρωί... ένα δροσερό αεράκι κι ο ήλιος που ανέτειλε, και τα πουλιά κελαηδούσαν και τα λουλούδια είχαν ανοίξει΄ και ο Βούδδας πλησίαζε συνεχώς. Τελικά ο Ανγκουλιμάλ, με το γυμνό του σπαθί στο χέρι, φώναξε, ΄΄Σταμάτα!΄΄ Ο Βούδδας ήταν μόνο λίγα μέτρα μακριά κι ο Ανγκουλιμάλ είπε, ΄΄Μην κάνεις άλλο βήμα, γιατί τότε η ευθύνη δεν θα είναι δική μου. Ισως δεν ξέρεις ποιός είμαι!΄΄
Ο Βούδδας είπε, ΄΄Εσύ ξέρεις ποιός είσαι;΄΄
Ο Ανγκουλιμάλ είπε, ΄΄Δεν είναι εκεί το θέμα. Ούτε ο τόπος ούτε ο χρόνος είναι κατάλληλα για να συζητήσουμε τέτοια πράγματα. Κινδυνεύει η ζωή σου!΄΄
Ο Βούδδας είπε, ΄΄Νομίζω κάτι άλλο΄ --η δική σου ζωή κινδυνεύει.΄΄
Ο άνθρωπος είπε, ΄΄Νόμιζα πως είμαι εγώ τρελός΄ αλλά εσύ είσαι πραγματικά τρελός! Και συνεχίζεις να πλησιάζεις. Μην πεις μετά ότι σκότωσα έναν αθώο άνθρωπο. Δείχνεις τόσο αθώος και τόσο όμορφος που θέλω να γυρίσεις πίσω. Θα βρω κάποιον άλλον. Μπορώ να περιμένω΄ δεν υπάρχει καμιά βιασύνη. Αν μπορώ να καταφέρω εννιακόσια ενενήντα εννέα δάχτυλα... είναι ζήτημα ενός ακόμα, αλλά μην με αναγκάζεις να σε σκοτώσω.΄΄
Ο Βούδδας έφτασε πολύ κοντά και τα χέρια του Ανγκουλιμάλ άρχισαν να τρέμουν. Ο άνθρωπος ήταν τόσο όμορφος, τόσο αθώος, τόσο σαν παιδί. Τον είχε ήδη αγαπήσει. Είχε σκοτώσει πάρα πολλούς ανθρώπους... Δεν είχε αισθανθεί ποτέ αυτή την αδυναμία΄ δεν είχε γνωρίσει ποτέ τι είναι η αγάπη. Για πρώτη φορά ήταν γεμάτος αγάπη. Υπήρχε λοιπόν κάποια αντίφαση: το χέρι κρατούσε το σπαθί για να σκοτώσει τον άνθρωπο και η καρδιά του έλεγε, ΄΄Βάλε το σπαθί πίσω στη θήκη.΄΄
Ο Βούδδας είπε, ΄΄Είμαι έτοιμος, αλλά γιατί τρέμει το χέρι σου; Είσαι τόσο σπουδαίος πολεμιστής, ακόμη και οι βασιλιάδες σε φοβούνται, κι εγώ είμαι ένας φτωχός ζητιάνος. Εκτός από το κύπελο της επαιτείας, δεν έχω τίποτε. Μπορείς να με σκοτώσεις και θα νιώθω εξαιρετικά ικανοποιημένος που τουλάχιστον ο θάνατός μου εκπληρώνει την επιθυμία κάποιου ανθρώπου΄ η ζωή μου υπήρξε χρήσιμη, ο θάνατός μου υπήρξε επίσης χρήσιμος. Πριν όμως μου κόψεις το κεφάλι, έχω μια μικρή επιθυμία και νομίζω ότι θα μου χαρίσεις μια μικρή επιθυμία πριν με σκοτώσεις.΄΄
Μπροστά στον θάνατο, ακόμη και ο πιο σκληρός εχθρός είναι πρόθυμος να εκπληρώσει κάποια επιθυμία. Ο Ανγκουλιμάλ είπε, ΄΄Τι θέλεις;΄΄
Ο Βούδδας είπε, ΄΄Θέλω απλώς να κόψεις από το δέντρο ένα κλαδί που είναι γεμάτο με λουλούδια. Δεν θα τα ξαναδώ αυτά τα λουλούδια΄ θέλω να δω από κοντά αυτά τα λουλούδια, να νιώσω την ευωδιά τους και την ομορφιά τους μέσα στον πρωινό ήλιο, το μεγαλείο τους.΄΄
Ετσι λοπόν έκοψε ο Ανγκουλιμάλ με το σπαθί του ένα ολόκληρο κλαδί γεμάτο από λουλούδια. Και πριν μπορέσει να το δώσει στον Βούδδα, ο Βούδδας είπε, ΄΄Αυτή ήταν η μισή μόνο επιθυμία΄ η άλλη μισή είναι, σε παρακαλώ βάλε το κλαδί πίσω στο δέντρο.΄΄
Ο Ανγκουλιμάλ είπε, ΄΄Από την αρχή σκεφτόμουν ότι είσαι τρελός. Τώρα αυτή η επιθυμία είναι η πιο τρελή. Πώς μπορώ να βάλω πίσω αυτό το κλαδί;΄΄
Ο Βούδδας είπε, ΄΄Αν δεν μπορείς να δημιουργήσεις, δεν έχεις το δικαίωμα να καταστρέφεις. Αν δεν μπορείς να δώσεις ζωή, δεν έχεις το δικαίωμα να δίνεις θάνατο σε κανένα ζωντανό πλάσμα.΄΄
Μια στιγμή σιωπής και μια στιγμή μεταμόρφωσης... το σπαθί έπεσε από τα χέρια του. Ο Ανγκουλιμάλ έπεσε στα πόδια τού Βούδδα και είπε, ΄΄Δεν ξέρω ποιός είσαι, αλλά όποιος κι αν είσαι, οδήγησέ με στον ίδιο εκείνο χώρο όπου βρίσκεσαι εσύ΄ μύησέ με.΄΄
Στο μεταξύ οι οπαδοί του Γκωτάμα Βούδδα είχαν έλθει όλο και πιο κοντά. Βρίσκονταν τριγύρω κι όταν εκείνος έπεσε στα πόδια τού Βούδδα, ήρθαν αμέσως κοντά. Κάποιος έθεσε το ζήτημα, ΄΄Μην μυήσεις αυτόν τον άνθρωπο, είναι δολοφόνος!΄΄
Ο Βούδδας είπε και πάλι, ΄΄Αν δεν τον μυήσω εγώ, ποιός θα τον μυήσει; Και τον αγαπώ τον άνθρωπο, αγαπώ το θάρρος του. Και βλέπω τεράστιες δυνατότητες μέσα του: ένας και μόνο άνθρωπος να πολεμάει εναντίον ολόκληρου του κόσμου. Θέλω αυτό το είδος των ανθρώπων, που μπορούν και στέκουν ενάντια σε ολόκληρο τον κόσμο. Μέχρι τώρα, στεκόταν εναντίον του κόσμου με ένα σπαθί΄ τώρα θα στέκει εναντίον του κόσμου με μια συνειδητότητα, η οποία είναι πολύ πιο αιχμηρή από το οποιοδήποτε σπαθί. Σας είπα ότι επρόκειτο να γίνει ένας φόνος, δεν ήταν όμως βέβαιος ποιος επρόκειτο να φονευθεί΄ ή εγώ θα φονευόμουν ή ο Ανγκουλιμάλ. Τώρα βλέπετε πως φονεύτηκε ο Ανγκουλιμάλ. Και ποιός είμαι εγώ που θα τον κρίνω;΄΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου