Τι είναι ο διαλογισμός;

  Διαλογισμός, με απλά λόγια, είναι η τέχνη τού να είσαι με τον εαυτό σου. Έχει σχεδόν καταντήσει κλισέ το να λέμε «δε χρειάζεται να κάνεις απολύτως τίποτα, απλά κάθισε», πράγμα που πολλοί από μας βρίσκουν ιδιαίτερα δύσκολο. Τι θα συμβεί αν σταματήσουμε οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα και αφοσιωθούμε στο να είμαστε με τον εαυτό μας;

  O διαλογισμός είναι ένα μέσο που μας βοηθάει να γίνουμε όλο και πιο συνειδητοποιημένοι και να εδραιώσουμε μια θετική συναισθηματική στάση. Έχοντας αυτή τη βάση μπορούμε να ενεργούμε με έμπνευση και δημιουργικότητα κάνοντας πράγματα που θα βοηθούν και εμάς και τους άλλους. Το μόνο πράγμα που χρειάζεται να κάνουμε είναι να δίνουμε λίγο περισσότερη προσοχή στη νοητική μας κατάσταση και να την ενθαρρύνουμε να ακολουθήσει συγκεκριμένες κατευθύνσεις. 

   Το πρώτο πράγμα που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι συνήθως δεν έχουμε επίγνωση των σκέψεων ή των συναισθημάτων μας. Ή πιο σωστά δεν έχουμε επίγνωση των σκέψεων και των συναισθημάτων μας – καθώς πάντοτε αισθανόμαστε κάτι, άσχετα με το πόσο ορθολογιστές νομίζουμε ότι είμαστε. Έτσι, διαλογισμός είναι η τέχνη τού να γνωρίζει κανείς το νου του· να γνωρίζει τις νοητικές και συναισθηματικές του καταστάσεις· να γνωρίζει τον εαυτό του σε όλο και μεγαλύτερο βάθος.

   Με βάση αυτή την αυτογνωσία θα μπορέσουμε να ενθαρρύνουμε την επίγνωση και την καλοσύνη οι οποίες θα επιφέρουν μια αίσθηση πληρότητας και ικανοποίησης στη ζωή μας και θα αποτελέσουν το ελατήριο για να ενεργούμε με κίνητρο τη συμπόνια. Σιγά-σιγά θα δημιουργήσουμε έναν ενάρετο κύκλο όπου οι νοητικές καταστάσεις της διαύγειας και της καλοσύνης θα οδηγούν σε θετικές πράξεις οι οποίες με τη σειρά τους θα επιφέρουν θετικές νοητικές καταστάσεις. Όλοι μας γνωρίζουμε την έννοια του φαύλου κύκλου. Εδώ έχουμε την ίδια αρχή σε ανεστραμμένη μορφή – έναν ενάρετο κύκλο.

   Ο καθένας μας προσεγγίζει την άσκηση του διαλογισμού έχοντας πίσω του τη δική του ξεχωριστή ιστορία. Φέρνουμε τα δικά μας προτερήματα και μειονεκτήματα. Φέρνουμε τον εαυτό μας. Και αυτό κατά τρόπο αποτελεί το κλειδί του διαλογισμού, το να φέρνει κανείς αυτό που υπάρχει – τον εαυτό του. Αλλά τι ακριβώς σημαίνει να φέρνουμε ολόκληρο τον εαυτό μας στο μαξιλάρι του διαλογισμού;

  Συχνά στη ζωή μας βρίσκουμε τον εαυτό μας να παίζει ένα ρόλο και να αποκαλύπτει μόνο ένα μέρος του. Στη δουλειά μπορεί να είμαστε ο υπεύθυνος εργαζόμενος, στο σπίτι ο στοργικός γονέας, με τους φίλους ο καλός ακροατής ή ο ευφυής συνομιλητής. Πολύ σπάνια απεκδυόμαστε όλων μας των ρόλων. Όταν όμως καθόμαστε για να κάνουμε διαλογισμό έχουμε την ευκαιρία να τους αφήσουμε πίσω μας. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να βιώσουμε τον εαυτό μας, να αισθανθούμε αυτό που βρίσκεται ενώπιόν μας. Επιτέλους, μπορούμε να ξεχάσουμε κάθε ιδέα ερμηνείας ενός κάποιου ρόλου. Μπορεί να νιώσουμε ότι δεν είμαστε ακριβώς η ενσάρκωση του πνευματικού τύπου ανθρώπου ή ότι δεν τα καταφέρνουμε και πολύ καλά με διαδικασίες όπως ο διαλογισμός. Δεν αγχωνόμαστε όμως για αυτό, απλά φέρνουμε στην άσκησή μας και αυτές τις σκέψεις!

  Για τους περισσότερους από μας απαιτείται αρκετός χρόνος για να φέρουμε όλο μας τον εαυτό στο μαξιλάρι. Μερικές φορές είμαστε πολύ καλοί στο να φέρνουμε τις πλευρές του εαυτού μας που μας αρέσουν ενώ κάποιες άλλες απλά φέρνουμε εκείνες τις πλευρές που δε μας αρέσουν. Όλοι μας το κάνουμε αυτό και απαιτείται μια σταθερή – αλλά αβίαστη – επιμονή για να μαζέψουμε κάθε κομμάτι του εαυτού μας. Αλλά από τη στιγμή που είμαστε εκεί, συμπεριλαμβανομένων των μειονεκτημάτων και των προτερημάτων μας, θα συνειδητοποιήσουμε ότι διαθέτουμε απεριόριστα αποθέματα ενέργειες στη διάθεσή μας.

...