7. Πέρα από την απληστία

Πέρα από την απληστία

Μια παραβολή για τη φιλοδοξία και τη βιασύνη (2)

Οποτε γίνονται οι άνθρωποι πολύ άπληστοι, γίνονται πολύ βιαστικοί, και βρίσκουν συνεχώς τρόπο για να ανεβάσουν κι άλλο την ταχύτητα. Βρίσκονται συνεχώς στο δρόμο τρέχοντας, γιατί νομίζουν ότι η ζωή τελειώνει. Αυτοί ακριβώς οι άνθρωποι λένε, ΄΄Ο χρόνος είναι χρήμα.΄΄

Ο χρόνος είναι χρήμα; Το χρήμα είναι πολύ περιορισμένο πράγμα΄ ο χρόνος είναι απεριόριστος. Ο χρόνος δεν είναι χρήμα, ο χρόνος είναι αιωνιότητα΄ υπήρχε πάντοτε και θα υπάρχει πάντοτε. Κι εσύ ήσουν πάντοτε εδώ και θα είσαι πάντοτε εδώ.
Αφησε λοιπόν την απληστία, και μην σε απασχολεί το αποτέλεσμα. Συμβαίνει καμιά φορά, εξαιτίας της ανυπομονησίας σου, να χάνεις πολλά πράγματα.

Ο άνθρωπος είναι πλήρης αν βρίσκεται συντονισμένος με το σύμπαν΄ αν δεν είναι συντονισμένος με το σύμπαν, τότε είναι άδειος, εντελώς άδειος. Και από την άδεια εκείνη κατάσταση προέρχεται η απληστία. Η απληστία υπάρχει για να την γεμίσει, με χρήματα, με σπίτια, με έπιπλα, με φίλους, με εραστές, με οτιδήποτε, γιατί δεν μπορεί να ζήσει κανείς ως άδειος χώρος. Είναι τρομακτικό πράγμα, είναι ζωή σαν φάντασμα. Αν είσαι άδειος και δεν υπάρχει τίποτε μέσα σου, είναι αδύνατο να ζήσεις.

Για να έχεις την αίσθηση ότι έχεις πολλά πράγματα μέσα σου, υπάρχουν δυο τρόποι: είτε συντονίζεσαι με το σύμπαν... Τότε γεμίζεις από το όλον, από όλα τα λουλούδια και όλα τα αστέρια. Βρίσκονται μέσα σου όπως ακριβώς βρίσκονται και απέξω σου. Αυτή είναι η πραγματική ικανοποίηση. Αν δεν το κάνεις όμως αυτό, και εκατομμύρια άνθρωποι δεν το κάνουν αυτό, τότε ο ευκολότερος τρόπος είναι να το γεμίσεις με οτιδήποτε άχρηστα πράγματα.

Η απληστία σημαίνει απλώς ότι νιώθεις βαθιά μέσα σου έναν άδειο χώρο και θέλεις να τον γεμίσεις με οτιδήποτε είναι δυνατό, δεν έχει σημασία τι είναι. Και μόλις το καταλάβεις αυτό, τότε δεν έχεις καμιά σχέση με την απληστία. Κάνεις κάτι για να έρθεις σε βαθιά επικοινωνία με το όλον, ώστε να εξαφανιστεί ο εσωτερικός άδειος χώρος. Και μαζί του εξαφανίζεται και κάθε απληστία.

Υπάρχουν όμως τρελοί άνθρωποι παντού στον κόσμο και συλλέγουν πράγματα για να γεμίσουν τον άδειο τους χώρο. Κάποιος συλλέγει χρήματα, παρόλο που δεν τα χρησιμοποιεί ποτέ. Οι άνθρωποι τρώνε΄ δεν πεινούν κι όμως συνεχίζουν να καταπίνουν. Ξέρουν ότι αυτό θα τους κάνει να υποφέρουν, ότι θα αρρωστήσουν, αλλά δεν μπορούν να εμποδίσουν τον εαυτό τους. Το φαγητό αυτό είναι κι εκείνο μια διαδικασία παραγεμίσματος.

Μπορούν λοιπόν να υπάρξουν πολλοί τρόποι για να γεμίσει ο άδειος χώρος, παρόλο που δεν γεμίζει ποτέ, παραμένει άδειος κι εσύ παραμένεις δυστυχισμένος, γιατί δεν έχεις ποτέ αρκετά. Χρειάζεσαι κι άλλα και τα άλλα αυτά καθώς και η ζήτησή τους είναι ατέλειωτα.

Πρέπει να καταλάβεις τον άδειο χώρο που προσπαθείς να γεμίσεις και να κάνεις την ερώτηση, ΄΄Γιατί είμαι άδειος; Ολόκληρη η ύπαρξη είναι τόσο γεμάτη, γιατί είμαι άδειος εγώ; Ισως να έχω χάσει το δρόμο μου, να μην πηγαίνω ποιά στην ίδια κατεύθυνη, να μην είμαι πια υπαρξιακός. Αυτή είναι η αιτία τού άδειου μου χώρου.΄΄

Γίνε λοιπόν υπαρξιακός.

Χαλάρωσε και πλησίασε περισσότερο την ύπαρξη μέσα σε σιωπή και ειρήνη, μέσα σε διαλογισμό. Και μια μέρα θα δεις ότι είσαι τόσο γεμάτος, παραπάνω από γεμάτος, ξεχειλισμένος, από χαρά, από μακαριότητα, από ευλογία. Εχεις τόσο πολύ από αυτά που μπορείς να το δώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο και όμως να μείνει ανεξάντλητο.

Εκείνη την ημέρα, για πρώτη φορά δεν θα νιώσεις καμιά απληστία, για χρήματα, για φαγητό, για πράγματα, για οτιδήποτε.

Θα ζεις με φυσικό τρόπο, και ό,τι χρειάζεται θα το βρίσκεις.